Η Ρούλα Αλεβίζου μας μεταφέρει την εμπειρία της ανάβασης στην Ξεροβούνα του Ταϋγέτου συντροφιά με τον Ορειβατικό σύλλογο Καλαμάτας
Παρασκευή μεσημέρι βλέπω στην ιστοσελίδα του ορειβατικού την ανάρτηση που έλεγε για την ανάβαση στην Ξεροβούνα.μια από τα παρυφές του Ταϋγέτου με ύψος 1850μ..
Χάρηκα γιατί ήταν μια Κυριακή που είχα ελεύθερο χρόνο και θα μπορούσα επιτέλους και εγώ να συμμετέχω σε αυτές τις υπέροχες εξορμήσεις του ορειβατικού.
Προσπάθησα να επικοινωνήσω με τον υπεύθυνο Μανώλη και μετά από κάποιον χρόνο κατάφερα να τον βρω…Με ρώτησε εάν έχω παπούτσια ορειβατικά..του απάντησα όχι..αλλα την εξόρμηση δεν θα ήθελα να την χάσω του απαντώ..
Την επόμενη μέρα Κυριακή 07:30 τσουπ..!! εγώ έτοιμη(έτσι νόμιζα) έφτασα στα γραφεία του ορειβατικού γεμάτη χαρά που θα πήγαινα επιτέλους και εγώ σε μια από τις πεζοπορίες
Ο πρώτος που συνάντησα ήταν ο Γιάννης( να είναι καλά…γεια σου Γιάννη) τον είδα ότι ξαφνιάστηκε !!!Που πας μ λέει εσύ με αυτά τα παπούτσια?Δεν έχεις αλλα?.Με αυτά αποκλείεται να ανέβεις!!!
Τα χρειάστηκα λέω τι γίνεται τώρα…?
Να είναι καλά όμως ο Μανώλης που μου έδωσε ένα ζευγάρι μποτάκια ορειβατικά με τα οποία κατάφερα και εγώ και ανέβηκα διαφορετικά…Θα έμενε όνειρο θερινής νυκτός…
Ξεκινήσαμε με το βανάκι έχοντας όλοι από ένα μεγάλο χαμόγελο, πολύ καλό για πρωινό ξεκίνημα
Η διαδρομή από Καλαμάτα μέχρι Τουριστικό ήταν καλη,αν αφορέσουμε το ότι κάποιοι ζαλίστηκαν…χα χα χα.(παιδιά καλοπροαίρετα τα λέω!!!)
Εγώ ανυπομονούσα να δω χιόνι …
Κάποια στιγμή φτάσαμε στο σημείο από οπού αποβιβαστήκαμε από το βανακι,εφοδιαστήκαμε με τον ανάλογο εξοπλισμό (εδώ θα πρέπει να σας πω ότι εγώ δεν είχα τίποτα από τα ανάλογα από αυτά που κανονικά θα έπρεπε να είχα για να μπορέσω να ανέβω ασφαλείς )γκέτες, μπαστούνια και σακίδιο εξόρμησης.
Και ξεκινήσαμε την ανάβαση με πολύ χιουμορ.Βρήκαμε επιτέλους χιόνι, αλλά ο καιρός είχε πολύ ομίχλη και δεν μας επέτρεψε να θαυμάσουμε και να απολαύσουμε την θεα στα γύρω περιοχές.
Όσο ανεβαίναμε ο αέρας δυνάμωνε.(ξέχασα να πω ότι όλοι η ομάδα ήταν καταπληκτικά παιδιά ,με τα περισσότερα ήταν η πρώτη μου επαφή.).Φτάνοντας πια επάνω, ο αέρας έγινε ανυπόφορος με δυσκολία μπορούσαμε να περπατήσουμε,και η ομίχλη μας περιόριζε αφάνταστα.
Το χιόνι όμως ήταν υπέροχο.παροτι τον αέρα και το κρύο όλοι το ευχαριστηθήκαμε στο έπακρο.δεν καθίσαμε και πολύ επάνω γιατί οπως σας είπα οι συνθήκες ήταν δύσκολες λόγω καιρού.
Πήραμε πλέον τον δρόμο της κατάβασης κατά το μεσημεράκι…Όλα όδευαν ομαλός.. Ώσπου Κάποια στιγμή εγώ δεν αισθάνθηκα και τόσο καλά…
Εδώ θα πρέπει να ευχαριστήσω όλη την ομάδα που προσπάθησε με τον δικό του τρόπο να βοηθήσει (Γιάννη σε ευχαριστώ πολύ για το θαυματουργό ζελεδακι χα χα χα…) Όλα πήγαν καλά και η κατάβαση έφτασε στο τέλος της.Στην επιστροφή πλέον με το βανακι πριν βγούμε στον κεντρικό δρόμο και μέσα στην ομορφιές του βουνού ,συναντήσαμε ένα πανέμορφο κουκλόσπιτο μικρό αλλά πολύ φιλόξενο και ζεστό όπως ο ιδιοκτήτης του κύριος Σταύρος Κριπάρος, που μας φιλοξένησε με πολύ χαρά.
Ένας χώρος πανέμορφος που θύμιζε Άλπεις …πολλές εναλλαγές χρωμάτων του τοπιού και των δέντρων και με την θέα τον χιονισμένων βουνών απέναντι,απολαύσαμε ένα όμορφο απόγευμα .
Ευχαριστούμε πάρα πολύ τον κ.Κριπάρο για την ζεστή φιλοξενία του …(εδώ θα πρέπει να αναφέρω ότι μας πρόσφερε από καφέ μέχρι και ψητό στα κάρβουνα..μμμ…ήταν όλα νοστιμότατα)και να είναι πάντα καλά να μπορεί να μοιράζεται με τους φίλους του αυτό το πανέμορφο σπιτάκι, παρέα με τη μαγική ομορφία της πλανεύτρας φύσης….
Μετά από όλα αυτά , και με φορτομένες πλεον τις μπαταριες μας μεχρι την επόμενη πεζοπορία επιστρέψαμε στην σκληρή πραγματηκότητα της πόλης….
Τώρα πλέων είδα ότι για να κάνεις αοτού του ίδους τις εξορμήσεις θα πρέπει να έχεις και τον κατάληλο εξοπλισμό….αυτά τα λέω για μένα ….Και παλει ευχαριστώ ολοι την ομάδα….
Και τελειώνοντας θα χρησιμοποιήσω την πρόταση του Γιαννη….[ Για όλα υπάρχει κάτι μαγικό..] αααα..!!!!!! να μην ξεχάσω να πω ξανά ένα μεγάλο ευχαριστώ και στο Μανώλη για τα ορειβατικά μποτάκιαπου μου δανεισε….
Εις το επανιδείν παιδιά…..!!!!!!!!
Ρούλα Αλεβίζου….
