Όταν γράψαμε στο προηγούμενο art Κοινωνία, για τους τρεις Αγγέλους των Εξαρχείων, ότι δε σώπασαν ποτέ, σίγουρα είχαμε δίκιο. Επίσης, γράψαμε ότι τη ζωή τους την έζησαν έτσι όπως οι ίδιοι είχαν αποφασίσει και πως για κάποιους εκείνης της εποχής, καθώς και για κάποιους των μεταγενέστερων γενιών, δεν έχει σημασία αν είμαστε λίγοι ή πολλοί, ο λόγος και το έργο και των τριών είναι παρακαταθήκη.
Ο Τζων Λένον είχε πει «ένα όνειρο που ονειρεύεσαι μόνος σου είναι απλώς είναι ένα όνειρο. Ένα όνειρο που ονειρεύεσαι με άλλους είναι πραγματικότητα!».
Το όνειρο, λοιπόν, κάθε φορά γίνεται πραγματικότητα, γιατί είμαστε πολλοί, όπως και στην προχθεσινή βραδιά στην «Αίγλη», στο αφιέρωμά μας στην Κατερίνα Γώγου, στον Νικόλα Άσιμο και στον Παύλο Σιδηρόπουλο! Όλοι όσοι βρεθήκαμε σε αυτή τη μαγική βραδιά ξέρουμε τι θα πει να είσαι καταγγελτικός, να είσαι τρυφερός, να κάνεις το όνειρο πραγματικότητα! Η ερμηνευτική απόδοση του ποιητικού έργου, της Κατερίνας, του Νικόλα και του Παύλου, από τη Μαρία Κατσανδρή, καθώς και η μουσική απόδοση και ερμηνεία των παιδιών, του Γιώργου Χόχωλη, του Ηλία Σαμαρτζή και της Ηρώς, με τη συνοδεία του Νίκου Μανιάτη στο πιάνο, μας θύμισαν εκείνες τις κατάμεστες αίθουσες των μπουάτ των δεκαετιών ’60 – ’70.
