ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΜΙΑΝ ΑΛΛΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Φωτό: Στασινός Μουτσούλας
Σε αχαρτογράφητα – και εν δυνάμει επικίνδυνα- ύδατα για το μέλλον του πλέει και επισήμως από προχθές το Τμήμα Λογοθεραπείας και, κατ’ επέκταση, το ΤΕΙ Καλαμάτας. Η απόφαση του υπουργείου Παιδείας είναι σαφής: το Τμήμα τίθεται εκτός του μηχανογραφικού δελτίου και θα συνεχίσει τη λειτουργία του μέχρι το 2018 χωρίς να δέχεται νέους φοιτητές.
Κι όμως. Χθες γράφαμε για τα κακώς κείμενα στο ΤΕΙ Καλαμάτας. Σήμερα θα αναφέρουμε ορισμένες από τις προσπάθειες που γίνονται από επιστήμονες του ιδρύματος, οι οποίες, αν δεν αντιμετωπίσουν διαφόρων ειδών προβλήματα, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, μπορούν να δώσουν στο συγκεκριμένο εκπαιδευτικό ίδρυμα μια διαφορετική κατεύθυνση, μια σημαντική προστιθέμενη αξία για την κοινωνία του νομού.
Η πρώτη από αυτές είναι η λειτουργία του Τμήματος Λογοθεραπείας, υπό τη διεύθυνση του Δημήτρη Πετρόπουλου. Μέχρι σήμερα έχει επιτελέσει σημαντικό έργο, αφού μαθητές σχολείων αλλά και μεγαλύτεροι έχουν δεχθεί τις υπηρεσίες του κι έχουν αντιμετωπίσει με επιτυχία προβλήματα που τους βασάνιζαν ή θα τους ταλαιπωρούσαν για την υπόλοιπη ζωή τους.
Και δεν είναι μόνο αυτά τα στοιχεία που τεκμηριώνουν τη δυναμικότητά του. Αυτή τη στιγμή λειτουργούν ανάλογα τμήματα, εκτός από την Καλαμάτα, στην Πάτρα και τα Ιωάννινα. Αυτό στην πρωτεύουσα της Ηπείρου δε διαθέτει καν κλινικές, ενώ το ανάλογο στην Αχαΐα έχει το μισό και λιγότερο χώρο για κλινικές. Κι όμως, το υπουργείο αποφάσισε να αφήσει με… μηχανική υποστήριξη το τμήμα της Καλαμάτας!
Πέραν της Λογοθεραπείας, που αποτελεί την αιχμή του ιδρύματος, ο γεωπόνος Τάσος Κώτσιρας έχει φτιάξει μία από τις πλέον εξελιγμένες πειραματικές υδροπονικές μονάδες καλλιέργειας διαφόρων ειδών. Το βασικό όφελος από μια τέτοιου είδους καλλιέργεια είναι πως μας απαλλάσσει από την εύρεση και την προετοιμασία γόνιμου εδάφους, που όλοι γνωρίζουμε πόση υπομονή και κούραση χρειάζεται.
Επίσης με την καλλιέργεια σε υγρό περιβάλλον δε θα έχουμε ποτέ προβλήματα από ζιζάνια, έντομα και αρκετές παθήσεις που έχουν ανάγκη την παρουσία χώματος για να αναπτυχθούν.
Για τις μεθόδους που χρησιμοποιεί ο κ. Κώτσιρας έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον επαγγελματίες γεωπόνοι, αγρότες, αλλά και απλοί πολίτες απ’ όλη την Ελλάδα. Αυτός ήταν και ο λόγος που ξεκίνησε, με ιδιαίτερη επιτυχία, σχετικά σεμινάρια. «Σκοπός μου είναι να διαδώσουμε όσο γίνεται σε πιο μεγάλο αριθμό ανθρώπων, επαγγελματιών ή μη, υψηλή τεχνολογία με οικονομική προσέγγιση», μας είπε. Πρόσθεσε δε, ότι από κάποια πειράματα στα εργαστήρια με ποικιλία ντομάτας Χίου μπορεί να προκύψει πολλαπλασιαστικό υλικό, το οποίο εν μέρει ίσως κάνει τους παραγωγούς ανεξάρτητους από ξένους οίκους σποροπαραγωγής.
Επόμενη στάση μας ήταν το εργαστήριο του Κώστα Δελή, με ειδικότητα στη μοριακή βιολογία των φυτών. Αυτό που μας κίνησε την περιέργεια, μεταξύ άλλων, ήταν ένα σχέδιο που έχει ήδη θέσει σε λειτουργία: την καταγραφή σε πανελλήνιο επίπεδο, σε συνεργασία με τα κατά τόπους Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, των πλέον ηλικιωμένων ελαιόδενδρων.
Στόχος του να καταγράψει το γενετικό τους υπόβαθρο και με βάση τα δεδομένα που θα προκύψουν να φτιάξει ένα βοτανικό κήπο ελιάς, με σκοπό την «ανάσταση» των συγκεκριμένων ποικιλιών, αφού θα έχει δημιουργήσει μια τράπεζα γενετικού υλικού. Τροχοπέδη στην όλη προσπάθεια είναι το θέμα της χρηματοδότησης.
Παράλληλα, σε συνεργασία με συνάδελφό του από το ΤΕΙ και τη Φαρμακευτική Σχολή Αθηνών, παρακολουθούν πέντε είδη ελληνικής μελιτζάνας και ερευνούν τους τρόπους αντοχής τους στους μύκητες.
Στο εκπαιδευτικό ίδρυμα λειτουργεί και το Εργαστήριο Γευσιγνωσίας Ελαιολάδου. Ξεκίνησε δειλά και με πολλών ειδών προβλήματα το 2008 περίπου, αλλά από το 2011 και έπειτα έχει σχεδόν… απογειωθεί. Σ’ αυτό ηγείται ο Βασίλης Δημόπουλος. Παρά τη λειψή και πολλές φορές προβληματική χρηματοδότηση έφτασε στο σημείο να διοργανώσει με σημαντική επιτυχία διεθνές σεμινάριο γευσιγνωσίας, με ειδικούς από ΗΠΑ, Ιταλία, Ισπανία, να λειτουργεί ομάδα ιδιωτών εθελοντών, οι οποίοι εκπαιδεύονται σε τακτά χρονικά διαστήματα στα μυστικά και τις γεύσεις του ελαιολάδου, αλλά και να σχεδιάζει πρωτοποριακά προγράμματα για το άμεσο μέλλον. Μάλιστα, μέσα στους επόμενους μήνες θα έχει και την απαραίτητη πιστοποίηση. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος τι σημαίνει για τη Μεσσηνία μια τέτοια εξέλιξη. Πρόβλημα κι εδώ, το θέμα της χρηματοδότησης.
Από τη μια πλευρά, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης διαλαλεί με όλους τους τρόπους ότι πρώτιστο μέλημά του είναι να αποκτήσουμε ποιοτικά αγροτικά προϊόντα, ώστε να κυριαρχήσουμε στις ξένες αγορές. Από την άλλη, ο ίδιος ο υπουργός έχει υποσχεθεί κάποια χρήματα για το Εργαστήριο, ώστε να ολοκληρωθούν οι υποδομές του, ωστόσο αποδεικνύεται ότι ήταν μόνο πομφόλυγες.
Σίγουρα, στο οδοιπορικό των θετικών πρωτοβουλιών του ΤΕΙ Καλαμάτας, εντάσσονται και κάποιοι ακόμη που λειτουργούν ως επιστήμονες και όχι ως δημόσιοι υπάλληλοι, όπως η πλειοψηφία. Κι αυτό είναι θετικό σημάδι.
Η ελπίδα για διάσωση και δημιουργία, στους καιρούς των μνημονίων, βρίσκεται ακριβώς στην επίγνωση της καταστροφής, να συνειδητοποιήσουμε, δηλαδή, ότι ζούμε μια μείζονα ιστορική μετάβαση, αμετάκλητα, χωρίς επιστροφή στην προτέρα κατάσταση.
Να συνειδητοποιήσουμε ότι οι απώλειες είναι βαθιές και μόνιμες και ότι το προέχον δεν είναι τόσο η ανάκτηση των απολεσθέντων, αλλά το χτίσιμο υγιών και ανθεκτικών δομών, καθώς θα ανοιγόμαστε στο μέλλον. Η μεγάλη ύφεση γκρεμίζει την κοινωνία, ακόμη και τώρα που μιλάμε.
Το μέλλον, όμως, δε συνίσταται μόνο από στατικά ερείπια, είναι δυναμική κατάσταση, σύντομα μια νέα κοινωνία θα διαμορφώνει τη δική της κοίτη και θα διεκδικεί νέες μορφές έκφρασης και οργάνωσης του οικονομικού βίου, νέες αναπαραστάσεις και ηθικές αξίες. Θα είναι η άλλη πηγή έμπνευσης και ενέργειας για την ανασυγκρότηση. Μένει να μεριμνήσουμε ποια στοιχεία θα αξιοποιήσουμε…
