Λίγος είναι ο καιρός που έχει περάσει από τη βάναυση τρομοκρατική επίθεση στις εγκαταστάσεις της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός. Μια τρομοκρατική επιχείρηση άκρως επικίνδυνη για το προσωπικό, αφού από θαύμα δε θρηνήσαμε κάποιο θύμα. Άνθρωποι που καθημερινά δουλεύουν κάτω από τα έγκατα της γης και θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα, βρέθηκαν στο στόχαστρο επικίνδυνων κακοποιών, με μόνο πρόσχημα των τελευταίων την περιβαλλοντική καταστροφή που θα φέρει το εργοτάξιο και η επιχείρηση εξόρυξης του πολύτιμου λίθου.
Είμαστε μια χώρα όπου μέσα σε πέντε χρόνια από τον ουρανό βρεθήκαμε προσγειωμένοι, απότομα, στον πάτο της θάλασσας. Δε θα είναι υπερβολή να χαρακτηρίσει κανείς τη φθίνουσα πορεία της εθνικής μας οικονομίας ως τη μεγαλύτερη που έχει ποτέ καταγραφεί σε μια σχετικά ανεπτυγμένη χώρα. Ενώ η ανεργία καλπάζει σε επίπεδα μεγαλύτερα του πενήντα τοις εκατό, τα ανθρωπάκια του δήθεν αντιεξουσιαστικού χώρου βρίσκουν όλο ένα και περισσότερα πατήματα για να χτυπήσουν τη χώρα, να τσακίσουν την οικονομία, να σβήσουν ακόμα και το παραμικρό ίχνος κοινωνικής συνοχής και, επομένως, να απομακρύνουν κάθε αψίδα αισιοδοξίας, για το μέλλον.
Δε δύναται, λοιπόν, μετά από συνεχείς επιθέσεις και εκβιασμούς στις ήδη υπάρχουσες επιχειρήσεις να ελπίζουμε σε νέες επενδύσεις. Κανένας επιχειρηματίας δε θα θέσει σε κίνδυνο τα κεφάλαιά του. Επόμενο είναι πως και κανένας άνεργος δε θα βρει δουλειά ή πως κανένας εισπρακτικός μηχανισμός δε θα βρει έσοδα για να ικανοποιήσει τις δημόσιες οικονομικές ανάγκες.
Η σημερινή, ίσως, είναι και η πρώτη άξια εμπιστοσύνης κυβέρνηση μετά τη μεταπολίτευση. Βλέπουμε αποφασισμένους ηγέτες, έτοιμους να υλοποιήσουν σοβαρές μεταρρυθμίσεις, ικανές να φέρουν τη χώρα σε τροχιά οικονομικής ευημερίας.
Μόνο τέτοιους ηγέτες έχει ανάγκη η χώρα μας Δεν υπάρχουν άλλα χρονικά περιθώρια διόρθωσης και κάθαρσης. Μπορεί, ως κοινωνικό, σώμα να ματώσουμε. Προφανώς, ως νέοι, θα στερηθούμε, μα θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατό και όχι μόνο, για να κρατήσουμε τη χώρα.
Με αισιοδοξία και προσωπική προσπάθεια θα ρίξουμε τις γερές βάσεις, για να χτίσουμε ένα μεγάλο οικονομικό οικοδόμημα. Με ιδρώτα και στερήσεις θα αφήσουμε πίσω μας το βαρύ χειμώνα, για να υποδεχτούμε την άνθιση της οικονομίας μας. Με αρμονική συνεργασία, υπομονή και επιμονή θα καταφέρουμε τους στόχους μας, θα ξεπεράσουμε ακόμα και τις προσωπικές μας προσδοκίες και θα φτάσουμε εκεί που μας αξίζει. Στο ζενίθ.
Του Νίκου Πανούση
Μαθητή Λυκείου
