Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Η οδός Βεντήρη, νότια της Κρήτης, ήταν μέχρι πρότινος μια ήσυχη γειτονιά με ωραίες πολυκατοικίες, δείγμα πλούτου και, κατά κάποιους, πολιτισμού. Τελικά, όμως, όπως θα διαπιστώσετε στη συνέχεια, αυτά τα πράγματα δεν πάνε μαζί.
Επιπλέον, αυτός ο δρόμος – γειτονιά είχε την τύχη να φιλοξενεί και κάποιους ανθρώπους που ορισμένοι χαρακτηρίζουν ως ενεργούς πολίτες. Τι δηλαδή; Καθάριζαν το δρόμο, έριχναν τις πεταμένες σακούλες στους κάδους απορριμμάτων, έκοβαν τα χόρτα, φρόντιζαν γενικότερα τον τόπο τους.
Πριν από ένα μήνα περίπου βρήκαν ένα αδέσποτο σκυλί δεμένο πίσω από ένα πολυτελές 4Χ4, ανυπεράσπιστο. Ήταν στα μαύρα του τα χάλια. Μαζεύτηκαν οι άνθρωποι που λέγαμε, το τάισαν, το πήγαν στον κτηνίατρο, έκανε τα απαραίτητα εμβόλια και άρχισαν να το περιποιούνται. Δηλαδή, να φροντίζουν να μην του λείπει το φαΐ κι ένα ανθρώπινο χάδι. Μαζί με αυτό, όμως, υπήρξαν και άλλα αδέσποτα που έψαχναν την ίδια μεταχείριση από τους ανθρώπους.
Κάποιοι από τη γειτονιά, ωστόσο, άρχισαν να διαμαρτύρονται για την κατάσταση που πήγαινε να δημιουργηθεί. Ξέρετε, οι γνωστές προκαταλήψεις. «Τα σκυλιά είναι επικίνδυνα, θα μας φάνε, θα μας κάνουν, γαβγίζουν, είναι επιθετικά». Προχώρησαν, μάλιστα, και σε καταγγελία στη Δημοτική Αστυνομία, η οποία «συμβούλεψε» τους ανθρώπους που μάζεψαν το ζώο να σταματήσουν να το ταΐζουν! Μια ημέρα, επειδή διαπίστωσαν ότι τα λόγια τους δεν είχαν αντίκρισμα, προχώρησαν σε κάτι δραστικότερο. Ένας γείτονας άνοιξε με κάποιο βαρύ αντικείμενο το κεφάλι του αδέσποτου! Το θέαμα, φυσικά, απερίγραπτο.
Παρ’ όλα αυτά, οι… Σαμαρείτες της γειτονιάς έτρεξαν αμέσως στον κτηνίατρο και το σκυλί σώθηκε. Για να μην υπάρξει, δε, άλλο παρόμοιο επεισόδιο, το έβαλαν στο σπίτι τους για να το προσέχουν καλύτερα.
Διαβάζοντας στο «Θ» το άρθρο μας την περασμένη Κυριακή για την κακοποίηση των ζώων και τις «υψηλές επιδόσεις» της Μεσσηνίας στον τομέα αυτό, επικοινώνησαν μαζί μας και είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε από πρώτο χέρι την ιστορία τους. Παρά τα όσα συνέβησαν, δε θέλησαν να κατηγορήσουν κανέναν, αν και γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα.
Από την άλλη, αναγνωρίζουν μεν τη νομική και οικονομική αδυναμία του Δήμου Καλαμάτας πάνω στο συγκεκριμένο θέμα με τα αδέσποτα ζώα, αλλά ζητούν από το δήμαρχο Παν. Νίκα μια παραπάνω από την πλευρά του προσπάθεια. Να τους δώσει ένα δημοτικό χώρο στην περιοχή, να τον φράξουν και με δικά τους έξοδα να φιλοξενούν και να φροντίζουν τα αδέσποτα ζώα. Τις επόμενες ημέρες, μάλιστα, θα φροντίσουν η πρότασή τους να πάρει και επίσημη μορφή, ευαισθητοποιώντας κι άλλους ανθρώπους, και θα τη θέσουν υπόψη της Δημοτικής Αρχής. «Δεν μπορούμε να βλέπουμε κάποιοι να σκοτώνουν σκυλιά, ζώα ανυπεράσπιστα και εμείς να μένουμε αμέτοχοι», μας είπαν. «Αυτό είναι βαρβαρότητα», συμπλήρωσαν.
«Επιτέλους, η κοινωνία ας κάνει κάτι για το θέμα. Ας πάρουν κάποιοι δάσκαλοι την πρωτοβουλία κι ας μάθουν στα παιδιά να τα σέβονται. Γιατί έτσι θα μάθουν να σέβονται και τον άνθρωπο. Δεν είναι άσχημο ένα δημοτικό σχολείο, αντί για μια εκδρομή, να πάει επίσκεψη στη Φιλοζωική Εταιρεία Καλαμάτας», σχολίασαν.
Από την πλευρά μας, δεν έχουμε να πούμε και πολλά. Επαναλαμβάνουμε τα λόγια της Μαίρη Λου Ράντουρ, ψυχολόγου: «Η βία εις βάρος των ζώων αποτελεί ίσως την πρώτη ένδειξη, ένα σήμα προειδοποίησης για μελλοντική επιθετική συμπεριφορά, που μπορεί να καταλήξει ακόμη και στο έγκλημα». Επίσης, σύμφωνα με έναν από τους επιφανέστερους ειδικούς του FBI στους κατά συρροή δολοφόνους, «οι δολοφόνοι, πολύ συχνά, αρχίζουν από παιδιά με τη θανάτωση και το βασανισμό ζώων».
Αντί επιλόγου θα σας πούμε μιαν άλλη ιστορία, της Βάλιας, μίας υπέροχης σκυλίτσας, στην οποία άρεσε να τρέχει και να υποδέχεται τον κόσμο, να δίνει «το χέρι της» σε όποιον της έδειχνε αγάπη και στοργή. Μια Κυριακή απόγευμα, κάπου στην παραλία, κάποιοι «πολιτισμένοι» πέταξαν κροτίδα πάνω στο άτυχο ζώο, που, ανυποψίαστο, ακολούθησε το φασαριόζικο πλήθος, χαρούμενο και κοινωνικό, όπως πάντα. Η τρυφερή και χαδιάρα Βάλια δε θα μπορέσει ποτέ πια να τρέξει και να δώσει «το χέρι της». Δε θα μπορέσει ποτέ πια να ξαναδεί το φως του ηλίου.
Η κροτίδα διαμέλισε τα μπροστινά της πόδια και τύφλωσε το άμοιρο ζώο, καθώς έσκασε ακριβώς μπροστά του.
Το κτήνος, που κατέστρεψε τη γλυκιά σκυλίτσα, θα κοιμήθηκε ήσυχος, περήφανος για τη μαγκιά του, ενώ η Βάλια, αφού έφυγε πανικόβλητη και ουρλιάζοντας από τους φρικτούς πόνους, σύρθηκε μέχρι τη φωλιά της, όπου βρέθηκε την επόμενη μέρα. Τώρα κείτεται στο κλουβί του κτηνιατρείου, περιμένοντας τον ακρωτηριασμό της, βυθισμένη στο απόλυτο σκοτάδι.
Λυπάμαι γι’ αυτό που θα πω, αλλά είμαστε ένας λαός χωρίς παιδεία, χωρίς ήθος, χωρίς πολιτισμό. Είμαστε ο λαός που έχει εφεύρει τις φόλες, τα Βατοπέδια, τη διαφθορά, την ατιμωρησία και την επιλεκτική εφαρμογή των νόμων. Κανείς δεν τιμωρείται. Όλα κουκουλώνονται. Μα τι κάθομαι και λέω. Σκυλί ήταν. Ένα αδέσποτο λιγότερο!
Η Ελλάδα στο κόκκινο χαλί των Oscar του ελαιολάδου
