Της Μαρίας Νίκα
Φωτο: Στασινός Μουτσούλας
Αρνητικοί στο να ανοίγουν τις Κυριακές είναι σχεδόν όλοι οι καταστηματάρχες της Καλαμάτας που μίλησαν χθες στο «Θ», με αφορμή το σχετικό θέμα που πρόκειται να συζητηθεί στη Βουλή, μετά το ζήτημα που έθεσε η τρόικα για προαιρετικό άνοιγμα των καταστημάτων όλες τις Κυριακές του χρόνου. Αφορά στα καταστήματα που είναι κάτω των 250 τ.μ., ενώ για τα πολυκαταστήματα προτείνεται να ανοίγουν 10 Κυριακές το χρόνο (Χριστούγεννα, Πάσχα, περιόδους εκπτώσεων).
Οι Καλαματιανοί καταστηματάρχες δηλώνουν αντίθετοι στο να λειτουργούν τις Κυριακές, για οικονομικούς, κοινωνικούς ή και θρησκευτικούς λόγους.
Μιχάλης Καούνης (κατάστημα ενδυμάτων)
«Η Κυριακή είναι για την εκκλησία»
«Όχι, δε συμφωνούμε να ανοίγουμε τις Κυριακές. Δεν εξυπηρετεί κάτι αυτό. Ο κόσμος, εάν θέλει να ψωνίσει, μπορεί να το κάνει και τις υπόλοιπες μέρες. Πιστεύω ότι αυτό που μας επηρεάζει είναι η ρευστότητα που δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στον Έλληνα, επειδή έχουν πέσει οι μισθοί, οπότε δε βγαίνει να ψωνίσει. Δεν πιστεύω ότι με το να είμαστε ανοιχτοί και τις Κυριακές θα βελτιωθεί τίποτα. Αυτό περισσότερο ωφελεί τα πολυκαταστήματα, παρά τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις όπως οι δικές μας. Και γενικώς, καλό είναι να γίνουμε λίγο τοπικιστές και να προτιμάμε τα τοπικά προϊόντα και τις τοπικές επιχειρήσεις. Εκτός αυτού, μια Κυριακή έχουμε. Η Κυριακή, όπως λέμε, είναι για να πηγαίνουμε στην εκκλησία, είναι αργία. Άμα δουλεύουμε κι αυτή, θα γίνουμε ρομπότ. Δε θα είμαστε πια άνθρωποι, θα γίνουμε μηχανές, θα χάσουμε όλη την ανθρωπιά μας».
Λάμπρος Κόνιαρης (κατάστημα υποδημάτων)
«Μόνο η ΔΕΗ θα ωφεληθεί»
«Δε συμφωνούμε, γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος. Δεν είναι κάτι που θα βοηθήσει πουθενά. Ο κόσμος δε θα ψωνίζει περισσότερο. Και αν ψωνίσει την Κυριακή, θα χαθεί από τις καθημερινές. Ο μόνος που θα έχει αύξηση την Κυριακή θα είναι η ΔΕΗ, κανένας άλλος. Τα χρήματα είναι περιορισμένα και όταν θέλει ο άλλος να τα ξοδέψει, δεν περιμένει την Κυριακή. Δεν πρόκειται να βγει κάτι θετικό από αυτό».
Σταύρος Παναγιωτόπουλος (κατάστημα οπτικών)
«Στο υποχρεωτικό διαφωνώ»
«Εάν το μέτρο είναι προαιρετικό, εξυπηρετεί ιδιαίτερα περιοχές που έχουν τουριστική κίνηση. Στο υποχρεωτικό διαφωνώ κάθετα, γιατί δεν μπορείς να επιβάλεις στον άλλον να δουλέψει 7 μέρες την εβδομάδα ή και έξοδα 7ημέρου. Γιατί αν δεν μπορείς να δουλέψεις ο ίδιος, θα πρέπει να πάρεις έναν υπάλληλο. Δεν μπορεί να βγει έτσι. Η αγορά θα ρυθμίσει μόνη της τις ανάγκες της. Αν υπάρχει κίνηση τις Κυριακές, κάποιοι θα ανοίξουν, κάποιοι θα μείνουν κλειστοί».
Γιάννης Λαφαζάνος (κατάστημα υποδημάτων)
«Μια μέρα μάς μένει να ξεκουραστούμε»
«Εγώ προσωπικά είμαι αντίθετος, γιατί πρέπει να υπάρχει μία ημέρα της εβδομάδας για να ξεκουραστούμε κιόλας. Δεν είμαστε ρομπότ να δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δουλεύουμε 10 – 12 ώρες την ημέρα και έχουμε και μια Κυριακή, ένα Σαββατοκύριακο να ξεκουραστούμε, να πάμε μια εκδρομή, στην Αθήνα για τις δουλειές μας. Εμείς πηγαίνουμε μόνο Σαββατοκύριακα για να δούμε τα εργοστάσια και γενικά τη μόδα που πρέπει να ακολουθήσουμε. Είμαι αντίθετος οπωσδήποτε με το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές. Δε μιλώ για 3 – 4 Κυριακές το χρόνο, Χριστούγεννα, Πάσχα, κ.λπ. Μιλάμε για τις συνεχόμενες. Δε θα έχει περισσότερη δουλειά. Υπάρχουν ώρες να ψωνίζει το καταναλωτικό κοινό. Χρήματα δεν έχει».
Δήμητρα Δημοπούλου (βιβλιοπωλείο)
«Για κοινωνικούς και θρησκευτικούς λόγους»
«Κανονικά θεωρώ ότι δεν πρέπει να ανοίγει κανένα κατάστημα, είτε είναι πολυκατάστημα είτε κάτω από 250 τ.μ., γιατί τώρα θα αρχίσουμε να μετριόμαστε. Μια μέρα, για πολλούς λόγους, πρέπει να την έχουμε αργία. Δυστυχώς, το έχουν πάρει απόφαση, κάποιοι θα ανοίξουν και θεωρώ ότι θα εγκλωβιστούμε, ότι, αφού ανοίγει ο γείτονας, θα ανοίξουμε κι εμείς, εφόσον είμαστε στην ίδια επαγγελματική δραστηριότητα. Δυστυχώς, στην πόλη δεν υπάρχει ωράριο καταστημάτων, υπάρχει ελεύθερο ωράριο και στο επάγγελμά μας πανελεύθερο. Όμως, για λόγους κοινωνικούς, για τη δική μας προσωπική ξεκούραση και ψυχολογική ηρεμία, μία ημέρα πρέπει να είναι, όντως, αργία. Αλλά και για θρησκευτικούς λόγους, όσοι πιστεύουμε, θεωρώ πάλι ότι πρέπει να έχουμε μία μέρα αργία. Εφόσον έχουμε κάποιους κανόνες και κάποιες αρχές».
Νατάσσα Ντοχά (κατάστημα ενδυμάτων)
«Είναι και θέμα θρησκείας»
«Για κάποιον που απασχολεί προσωπικό, θα είναι πρόβλημα. Για εμάς ίσως όχι, επειδή είμαστε οικογενειακή επιχείρηση, οπότε δεν είναι δύσκολο να ανοίξουμε, γιατί τη λειτουργούμε οι ίδιοι. Όμως είναι και θέμα θρησκείας. Η Κυριακή είναι ημέρα αργίας. Προσπαθούν να μας βάλουν να κάνουμε ό,τι γίνεται στο εξωτερικό. Πάντως και να μη θέλεις να ανοίξεις, όταν ανοίγουν οι άλλοι γύρω σου, αναγκάζεσαι. Και εάν δεν αντέξεις τα έξοδα, να πληρώνεις προσωπικό κ.λπ., μπορεί το άνοιγμα της Κυριακής να σε οδηγήσει ακόμη και στο κλείσιμο».
Μενέλαος Γεωργίου (κατάστημα κοσμημάτων)
«Στην Κεντρική Ευρώπη ανοίγουν Κυριακή;»
«Και σε εποχές μεγαλύτερης ευμάρειας, όταν ανοίγαμε τις Κυριακές με τουριστικά μαγαζιά, δε γινόταν κοσμοσυρροή. Επίσης, κάθε μικρό κατάστημα θα πρέπει να έχει διπλές βάρδιες, που σημαίνει περισσότερο προσωπικό. Ποιο μικρό κατάστημα σε τέτοιες εποχές θα αντέξει αύξηση προσωπικού; Και για εμάς θα είναι εξοντωτικό. Δηλαδή, να δουλεύουμε ασταμάτητα; Πιστεύω ότι ο κόσμος θα βγει να ψωνίσει τις ώρες που έχει συνηθίσει μέχρι τώρα. Εγώ, πάντως, δεν πρόκειται να ανοίγω. Αρκεί να μη θεωρήσουν οι πελάτες ότι εμείς δεν καταδεχόμαστε να ανοίξουμε. Το αν ανοίξουν οι άλλοι, δε με απασχολεί. Και άλλοι συνάδελφοι ανοίγουν σε μέρες απεργίας και εορτών των καταστημάτων. Όσοι θέλουν, ας ανοίξουν. Το να πούμε ότι θα ανοίξω, γιατί ανοίγει ο άλλος, είναι προσβολή και για τον κόσμο και για εμάς. Στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης ανοίγουν τα καταστήματα λιανικής τις Κυριακές; Εγώ δεν το έχω δει. Ας πούμε, Κυριακή στο Παρίσι που έχω πάει για δουλειές, δεν έχω δει ανοιχτό μαγαζί. Ας μας φέρουν ένα παράδειγμα που μια πετυχημένη οικονομικά χώρα εφαρμόζει κάτι τέτοιο να το κάνουμε».
Ματούλα Δάλλα
«Μια Κυριακή τρώμε όλοι μαζί το μεσημέρι»
«Ο κόσμος δεν έχει πρόβλημα χρόνου, αλλά χρήματος» μας είπε η κα Ματούλα Δάλλα από το κατάστημα του κ. Μενέλαου Γεωργίου. «Και για την οικογένεια να πούμε. Η Κυριακή είναι μια μέρα που έχουμε συνηθίσει να τρώμε όλοι μαζί. Αν αυτό καταργηθεί, που είναι η συνοχή της οικογένειας; Χανόμαστε. Δηλαδή, βλέπεσαι με την οικογένειά σου, με τα παιδιά σου, να πεις δυο κουβέντες, να φας στο τραπέζι και να συζητήσεις. Εφόσον τις Κυριακές θα πρέπει να δουλεύουμε, χάνεται και η συνοχή της οικογένειας. Προφανώς, αυτό οι τροϊκανοί δεν το γνωρίζουν, γιατί οι Έλληνες τουλάχιστον είμαστε σε μια καλή κατάσταση με τη συνοχή της οικογένειας, δεν την έχουμε διαλύσει ακόμα».
Η εποχή αλλάζει, ο λόγος στους νέους
