Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η πλειοψηφία των παιδικών χαρών του Δήμου Καλαμάτας είναι, ούτε λίγο – ούτε πολύ, απελπιστική. Κι αυτό έχει καταγραφεί σε μια σειρά από ρεπορτάζ του «Θάρρους». Μάλιστα, οι περισσότερες, όπως έχουν επισημάνει και δημοτικοί σύμβουλοι της μείζονος μειοψηφίας, λειτουργούν χωρίς άδεια λειτουργίας.
Από την άλλη πλευρά, η Δημοτική Αρχή κάνει κάποιες προσπάθειες να «νομιμοποιήσει» ορισμένες από αυτές, αλλά «Κύριος οίδε» πότε θα γίνει αυτό.
Το παρόν φωτορεπορτάζ έγινε με αφορμή επιστολή αναγνώστη, ο οποίος, αγανακτισμένος από τους χώρους που παίζουν μικρά παιδιά, πήρε τη φωτογραφική του μηχανή και μας έστειλε ένα δείγμα της κατάστασης στην παιδική χαρά της Ναυαρίνου, πριν από δύο ακριβώς ημέρες.
Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά, «αυτός είναι ο πολιτισμός μας και το περιβάλλον που μεγαλώνουν μικρά παιδιά, αλλά και βρέφη, εφόσον οι γονείς τους κάνουν το… λάθος να τα πάνε στην παιδική χαρά.
Οι συγκεκριμένες εικόνες θεωρώ ότι δεν παρατηρούνται σε καμία άλλη πόλη της Ευρώπης.
Νομίζω ότι ως κοινωνία έχουμε μεταλλαχθεί σε “comfortably numb” (βλ. Pink Floyd) (σ.σ. σε ελεύθερη μετάφραση αποβλακωμένοι) ή, διαφορετικά, συμπεριφερόμαστε όπως ο βάτραχος στην κατσαρόλα που ζεσταίνεται σταδιακά.
Το βράσιμο του βάτραχου
Πράξη 1η. Ένα βατράχι τοποθετείται σε ένα δοχείο με νερό. Το νερό βράζει. Όπως είναι αναμενόμενο, το βατράχι αμέσως πηδά έξω από το νερό. Ακόμα κι αν το νερό στο δοχείο είναι λίγο και η στάθμη του χαμηλή, το βατράχι πηδά όσο πιο βίαια μπορεί και βγαίνει από το δοχείο.
Πράξη 2η. Το ίδιο βατράχι τοποθετείται σε ένα δοχείο με νερό. Αυτή τη φορά, η θερμοκρασία του νερού είναι ευχάριστη. Το βατράχι ξαπλώνει ευτυχισμένο, απολαμβάνοντας την εμπειρία. Το νερό στο δοχείο θερμαίνεται σταδιακά. Υπάρχουν στιγμές που το βατράχι ενοχλείται, αλλά δεν παρουσιάζει καμιά έντονη αντίδραση. Εγκλιματίζεται. Κάποια στιγμή το νερό αρχίζει να βράζει, οπότε και είναι πολύ αργά για το βατράχι να πηδήξει έξω από το νερό. Ακινητοποιείται. Και το βατράχι βράζει… Ζωντανό».