Του Νίκου Μπαλόπουλου
«Εάν ο Κώστας Τσαρτσαρής αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του σύγχρονου Έλληνα μπασκετμπολίστα, τότε η Ελλάδα μπορεί να αισθάνεται περήφανη για τον αθλητισμό της και να περιμένει εξίσου σπουδαία πράγματα στο μέλλον» σκέφθηκα μιλώντας με τον παλαίμαχο πλέον αθλητή του Παναθηναϊκού, ο οποίος βρέθηκε τις τελευταίες ημέρες στη Μεσσηνία και την Καλαμάτα για να εμφυσήσει γνώσεις και εμπειρίες στα παιδιά τα οποία λαμβάνουν μέρος στο “Messinia Basketball Summer Camp”.
Η καριέρα του Κώστα Τσαρτσαρή φαντάζει για τους περισσότερους ως παραμύθι, έχοντας στο παλμαρέ του δεκάδες τίτλους και μεγάλες διακρίσεις. Εντούτοις, παραμένει άνθρωπος χαμηλών τόνων και αθόρυβος, όπως λειτουργούσε όλα αυτά τα χρόνια μέσα στα γήπεδα.
Δέχθηκε με προθυμία να μας μιλήσει, απαντώντας σε κάθε ερώτηση που του κάναμε υπό πίεση χρόνου, είναι η αλήθεια, λόγω των αυξημένων υποχρεώσεών του. Το ίδιο έκανε και με τα δεκάδες μικρά παιδιά που του ζήτησαν φωτογραφίες και αυτόγραφα, ακούγοντάς τον, μάλιστα, να αναφέρεται στο ενδιαφέρον του Ολυμπιακού πριν από μερικά χρόνια για την απόκτησή του.
Μίλησε για τα πρώτα μπασκετικά του βήματα, το ταξίδι στην Ισλανδία και τη δύσκολη επιστροφή με τις δοκιμές στη Νήαρ Ηστ, τονίζοντας τα στοιχεία που πρέπει να έχει κάθε αθλητής για να φθάσει ψηλά. Έκανε αναδρομή στην πλούσια και επιτυχημένη πορεία με τα χρώματα του Παναθηναϊκού, αναφέρθηκε στον Ομπράντοβιτς, αλλά και τον Πεδουλάκη, και μίλησε για τη δύσκολη φετινή χρονιά των κοσμογονικών αλλαγών στο «τριφύλλι» και την απόφασή του να αποσυρθεί (ο ΠΣΑΚ θα τον τιμήσει για την προσφορά του στο ελληνικό μπάσκετ στις 29 Ιουνίου σε εκδήλωση που θα λάβει χώρα στην Ελευσίνα).
-Το κλείσιμο έδειχνε ιδανικό. Είναι αυτό που είχες ονειρευτεί όταν ξεκινούσες τη διαδρομή σου από τη Βέροια;
«Πραγματικά δεν το είχα ονειρευτεί. Το να παίξει κανείς στον Παναθηναϊκό είναι όνειρο κάθε παιδιού. Στο μυαλό μου, βεβαίως, υπήρχε. Έτσι, ξεκίνησα την πορεία από τα χαμηλά και σιγά σιγά εξελίχθηκα. Είχα την τύχη να παίξω και να συνεργαστώ με κάποιους σπουδαίους ανθρώπους στον Παναθηναϊκό, όπως και να κερδίσω τίτλους με την ομάδα μου, έχοντας αυτό το κλείσιμο της καριέρας που πραγματικά ήταν ιδανικό. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν μπορούσα να το φανταστώ».
-Είσαι 34 ετών, ηλικιακά θα λέγαμε ότι έχεις κάποια χρόνια ενεργά. Δεν ήρθε κάπως νωρίς η απόφασή σου να αποσυρθείς;
«Αυτό είναι σχετικό. Υπάρχουν αθλητές που τελειώνουν στα 40, αγωνιζόμενοι σε ομάδες που δεν κάνουν πρωταθλητισμό και δεν έχουν μεγάλη πίεση, υπάρχουν όμως και άλλοι που τελειώνουν νωρίτερα λόγω συνειδητής απόφασης ή για άλλους λόγους. Έτσι κι εγώ πήρα την απόφαση αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή».
-Η επόμενη ημέρα τι περιλαμβάνει; Η σχέση με τον Παναθηναϊκό συνεχίζεται;
«Αυτή τη στιγμή περιλαμβάνει πολλή ξεκούραση. Θέλω να “αδειάσω” το κεφάλι μου από αγωνιστικά θέματα και να μείνω εκτός. Παρ’ όλα αυτά και όσον αφορά στη σχέση με τον Παναθηναϊκό, ένα πόστο στην ομάδα θα ήταν ιδανικό στο μέλλον. Είμαι ανοιχτός σε κάτι τέτοιο, όμως δεν είναι στο χέρι μου, δεν εξαρτάται από μένα».
-Θυμόμαστε το ταξίδι ενός ψηλόλιγνου νεαρού αγοριού στην Ισλανδία. Αυτό το ταξίδι, σε μια όχι προηγμένη μπασκετικά χώρα, βοήθησε εν τέλει τη μετέπειτα πορεία σου;
«Παραδόξως με βοήθησε πάρα πολύ, γιατί ακούστηκε το όνομά μου. Έστω σ’ αυτό το άσημο και άγνωστο πρωτάθλημα, βγήκα δεύτερος ριμπάουντερ στην Ευρώπη. Αυτό το άκουσαν κάποιοι στην Ελλάδα, είπαν να το δούμε και έτσι ουσιαστικά ξεκίνησε η καριέρα μου. Αυτό ήταν στην ουσία, ένα νούμερο, το 16,3 μ.ό. στα ριμπάουντ, που άλλαξε τα πάντα».
–Το ξεκίνημα, βεβαίως, είχε γίνει πολύ νωρίτερα στη Βέροια.
«Ξεκίνησα στη ΓΕΣ Βέροιας, μεταπήδησα στο Φίλιππο Βέροιας και κατόπιν στην Ισλανδία με τη γνωστή υπόθεση Μπόσμαν. Ακολούθησε η επιστροφή με τη Νήαρ Ηστ, το Περιστέρι και κατόπιν ο Παναθηναϊκός».
-Η επιστροφή στην Ελλάδα δε συνδυάστηκε με τα… ψηλά.
«Σίγουρα δεν ήταν εύκολα. Πήγα πρώτα στη Νήαρ Ηστ και, μάλιστα, δοκιμάστηκα με άλλα 30 παιδιά επί εποχής Πολίτη, όταν η ομάδα ανέβηκε από την Α2 στην Α1. Δεν ήταν εύκολο για εμένα, δεν ήμουν φθασμένος αθλητής, δεν είχα δώσει τα διαπιστευτήριά μου. Όμως, η τύχη και κάποια ακόμη πράγματα έπαιξαν το ρόλο τους στη συνέχεια».
-Ήταν μόνο η τύχη ή και κάτι άλλο; Είχες κάποιους συμμάχους; Θέλω και ένα μήνυμα στα νέα παιδιά με αφορμή την ερώτηση…
«Στην πορεία θέλει πάρα πολλή δουλειά, αφοσίωση σε αυτό που κάνεις και πολλές φορές αυταπάρνηση. Είναι πράγματα τα οποία πρέπει να έχει κάποιος αθλητής για να φθάσει ψηλά. Χρειάζεται, βεβαίως, κι άλλα».
-Έχεις κερδίσει τα πάντα. Θεωρείς ότι κάποια νίκη ή κάποιος τίτλος ήταν ιδιαίτερος;
«Ο πρώτος τίτλος είναι πάντα ο πιο γλυκός. Όταν, μάλιστα, δεν έχεις γευτεί κάποια κούπα, τότε είναι πιο ιδιαίτερος. Θυμάμαι το Κύπελλο στη Λάρισα το 2003 με τον Άρη. Πάντα η πρώτη κούπα είναι αυτή που μετρά και μένει περισσότερο».
-Κεφάλαιο Ομπράντοβιτς. Καθόρισε τη διαδρομή του Κώστα Τσαρτσαρή; Άνοιξε δρόμους;
«Βεβαίως το μεγαλύτερο κεφάλαιο στην καριέρα μου ανήκει στον κ. Ομπράντοβιτς. Αυτός με επέλεξε στον Παναθηναϊκό, αυτός με βοήθησε να κάνω το επιπλέον βήμα για να γίνω ένας εκ των πρωταθλητών. Πολλές λεπτομέρειες του μπάσκετ που δεν ήξερα και δεν τις γνωρίζει ο πολύς κόσμος, τις μετέφερε ο κ. Ομπράντοβιτς. Το πώς πρέπει, για παράδειγμα, να προετοιμάζεσαι για ένα παιχνίδι πρωταθλητισμού, ψυχολογικά και αγωνιστικά. Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά και ο Ζοτς είναι ιδανικός στο να τα περάσει στον αθλητή του».
-Ο κόσμος του Παναθηναϊκού σε αγαπούσε πάρα πολύ, αλλά νομίζω ότι σ’ αγάπησε περισσότερο το περυσινό καλοκαίρι. Σε αντίθεση με άλλους αθλητές ο Τσαρτσαρής δεν είπε αντίο στα δύσκολα. Βεβαίως, το αποτέλεσμα σε δικαίωσε και η ομάδα κατέκτησε τίτλους, αν και αμφισβητήθηκε έντονα στις αρχές.
«Το καλοκαίρι υπήρξε περίοδος κοσμογονικών αλλαγών στην ομάδα, τόσο διοικητικών όσο και αγωνιστικών. Πάρα πολλές αλλαγές, αποχωρήσεις παικτών, νέος προπονητής. Παρ’ όλα αυτά, η ομάδα χρειαζόταν κάποια παιδιά, ώστε να μη γίνει εν λευκώ η νέα αρχή. Ήμουν ένας απ’ αυτούς. Ήμουν, άλλωστε, δέκα χρόνια στον Παναθηναϊκό και ήξερα ότι χρωστάω τα πάντα στην ομάδα. Δεν μπορούσα να την αφήσω στις δύσκολες στιγμές. Ήμουν και στη δύση της καριέρας μου, όπου δεν είχα, είναι η αλήθεια, πολλές επιλογές. Θεώρησα, λοιπόν, ότι ήταν χρέος μου να συμμετάσχω σ’ αυτή τη δύσκολη αποστολή. Στην αρχή, από ένα διαφορετικό πόστο, το πλάνο ήταν να βρίσκομαι στα αποδυτήρια, πιο ενεργά, παρά στον αγωνιστικό χώρο. Στην πορεία, όμως, αναγκάστηκα να παίζω περισσότερο λόγω κάποιων αγωνιστικών αλλαγών που κρίθηκε αναγκαίο να γίνουν. Η αλήθεια είναι ότι η ομάδα αμφισβητήθηκε πολύ στην αρχή. Έτσι, όμως, είναι ο Έλληνας φίλαθλος. Στο μπάσκετ, παρότι προσφέραμε πάρα πολλά ως Παναθηναϊκός, ο κόσμος ήταν δύσπιστος, ίσως γιατί περίμενε κάτι διαφορετικό. Ήταν και πολλοί “κολλημένοι” με τον κ. Ομπράντοβιτς και τον κ. Θανάση Γιαννακόπουλο, οπότε ήταν δύσκολη η αλλαγή. Με την αξία μας, ωστόσο, δείξαμε και αποδείξαμε πως όλες οι αλλαγές έγιναν για το καλό και το όφελος του Παναθηναϊκού».
-Το μυστικό της επιτυχίας του φετινού Παναθηναϊκού ποιο ήταν τελικά; Στο πρώτο ματς πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό φάνηκε διαφορά δυναμικότητας.
«Κάναμε πολύ σκληρή δουλειά. Άπειρες ώρες προπόνησης και πολύ λίγα ρεπό. Η ομάδα του Παναθηναϊκού δεν είχε ζήσει τέτοια πράγματα στο παρελθόν. Όλα αυτά από τον κ. Πεδουλάκη, για να κάνουμε σωστό σύνολο με ομαδική δουλειά και να πάρουμε τη νοοτροπία και το πλάνο του προπονητή. Αυτό δε γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, ειδικά όταν έχεις δεκαπέντε διαφορετικές και, κυρίως, καινούριες προσωπικότητες, είναι πολύ δύσκολο να τις ταιριάξεις. Γι’ αυτό χρειαστήκαμε πολύ χρόνο. Θεωρώ κομβικό σημείο το ματς του Κυπέλλου. Μας έδωσε αυτοπεποίθηση, ηρέμησαν τα πνεύματα στην κερκίδα και η συνέχεια ήρθε όπως την ξέρετε. Θα έλεγα πως εν όψει των τελικών του πρωταθλήματος έπαιξε ρόλο και η Ευρωλίγκα, ειδικότερα οι αγώνες με την Μπαρτσελόνα».
*Δείτε μεγάλο μέρος της συνέντευξης του Κώστα Τσαρτσαρή και στο βίντεο που ακολουθεί
Η διαδρομή προς την κορυφή και τους τίτλους
Από τη ΓΕ Βέροιας (1993-95), στο Φίλιππο Βέροιας (1995-97), στην ισλανδική Γκρίνταβικ (1997-98), τη Νήαρ Ηστ (1998-2000) και το Περιστέρι (2000-02), ο Τσαρτσαρής μετεπήδησε στον Παναθηναϊκό το 2002. Ακολούθησε μια ξέφρενη πορεία προς την καθιέρωση, την κορυφή και τους τίτλους τόσο σε συλλογικό όσο και ατομικό αλλά και σε εθνικό επίπεδο. Ας δούμε μερικά από τα κατορθώματα του σπουδαίου Κώστα Τσαρτσαρή.
*Διακρίσεις: Καλύτερος νέος παίκτης του πρωταθλήματος ΕΣΑΚΕ 1999. Μέλος της καλύτερης πεντάδας του πρωταθλήματος ΕΣΑΚΕ 2004. MVP του κυπέλλου Ελλάδας 2006, 2007, 2008
*Με την Εθνική Ομάδα: Χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2005 με την Εθνική Ανδρών, Ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2006 με την Εθνική Ανδρών, 5η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004 (Αθήνα), 2008 (Πεκίνο).
*Με τον Παναθηναϊκό: 10 Πρωταθλήματα (2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013), 8 Κύπελλα (2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2012, 2013) και 3 Πρωταθλήματα της Ευρωλίγκα (2007, 2009, 2011).
