Οι τοπικές αρχές μπορεί να παίζουν το ρόλο του… Πόντιου Πιλάτου ή να σφυρίζουν αδιάφορα, αλλά όσο πλησιάζει η ημερομηνία διεξαγωγής του νεοναζιστικού φεστιβάλ στις αρχές Αυγούστου, τόσο γενικεύονται και οι αντιδράσεις στην πραγματοποίησή του.
Χθες στις ιστοσελίδες Indymedia και Left.gr υπήρχε η εξής ανάρτηση: «Στις 3-4 Αυγούστου η Χρυσή Αυγή επιχειρεί να οργανώσει πανελλαδική φασιστική συνάντηση στην Καλαμάτα. Δε θα το επιτρέψουμε. Συντονίζουμε τις δράσεις μας με το αντιφασιστικό κίνημα της Καλαμάτας.
Στηρίζουμε την πανελλαδική αντιφασιστική διαδήλωση στην Καλαμάτα στις 20 του Ιούλη. Συμμετέχουμε στη συνέλευση που θα πραγματοποιηθεί μετά το τέλος της διαδήλωσης, ώστε να οργανώσουμε τις δράσεις μας με στόχο την οριστική ακύρωση».
Για το λόγο αυτό, μάλιστα, έγινε συνέλευση στο Πολυτεχνείο (κτήριο Γκίνη), ενώ σήμερα θα κάνουν πάρτυ προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για τη συμμετοχή τους στην αντιφασιστική διαδήλωση στις 20 Ιουλίου.
Α.Π.
Και εγένετο φεστιβάλ Νεολαίας!
Τον Αύγουστο, στις 3 και 4 του μήνα, ψήνεται το φεστιβάλ νεολαίας των ακροδεξιών της Χρυσής Αυγής στην Καλαμάτα. Η ημερομηνία, όπως διαπιστώνεται, δεν είναι τυχαία, αφού τότε συμπληρώνονται 77 χρόνια από την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του Μεταξά. Το συγκεκριμένο γεγονός, αλλά και η επιλογή της πόλης, δε θα πρέπει να προκαλούν απορία, εάν αναλογιστούμε κάποια δεδομένα:
1) Η Μεσσηνία γενικά είναι από παλιά χώρος δράσης της Χ.Α. εξαιτίας της κωμόπολης του Μελιγαλά. Οι χρυσαυγίτες από την ίδρυση της οργάνωσής τους και πέρα δεν ξεχνάνε κάθε Σεπτέμβρη να επισκέπτονται τον Μελιγαλά για το μνημόσυνο στην πηγάδα.
2) Η Μεσσηνία, εκτός από γενέτειρα του Σαμαρά, είναι προπύργιο της Νέας Δημοκρατίας με μπόλικη εκλογική πελατεία. Αυτό το μέχρι τώρα δεδομένο αρχίζει να κάνει ρωγμή ύστερα από χρόνια, αφού ένα μεγάλο κομμάτι της πίτας το διεκδικεί και η Χ.Α., που με τη διεξαγωγή ενός πολυπληθούς φεστιβάλ επιχειρεί να κάνει επίδειξη ισχύος στο κομματικό «σπίτι» του Σαμαρά, ο οποίος, όπως αποδείχτηκε με την τελευταία του πολιτική εμφάνιση στην πόλη, με το ζόρι θα συγκέντρωνε κόσμο σε παρόμοια εκδήλωση. Η Χ.Α. προσμένει πολλά από τη γενέτειρα του Σαμαρά στις επικείμενες δημοτικές εκλογές και σίγουρα κάτι περισσότερο από μια θέση στο Δημοτικό Συμβούλιο!
3) Δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η Χ.Α., με τη χορηγία και τις ευλογίες μερικών επιχειρηματιών και «επιφανών» Καλαματιανών, διατηρεί γραφεία στην πόλη για πάρα πολλά χρόνια, από τότε που μετρούσε μόνο δύο γραφεία γενικώς (Αθήνα – Καλαμάτα). Τα γραφεία ήταν ενεργά και επιφορτισμένα με διοργάνωση εκδηλώσεων, αφισοκολλήσεων, καθώς και πραγματοποίηση επιθέσεων σε στέκια μεταναστών, αναρχικών και νεολαίων1.
4) Το 7,76 % που συγκέντρωσε η Χ.Α. στη Μεσσηνία δίνει ένα σοβαρό πάτημα για τη διεξαγωγή φεστιβάλ.
5) Σε όλους τους γειτονικούς νομούς η Χ.Α. διαθέτει αρκετή δύναμη, που αποτυπώθηκε και στα εκλογικά ποσοστά της. Οπότε, γίνεται αντιληπτό ότι το φεστιβάλ θα έχει τη σίγουρη στήριξη των γύρω περιοχών.
Η χρόνια εθελοτυφλία
Με προπύργιο, λοιπόν, τα γραφεία και με τις πλάτες κάποιων ευκατάστατων Καλαματιανών, πολλά «πρωτοπαλίκαρα», μεταξύ των οποίων και ο πάλαι ποτέ Καλαματιανός χρυσαυγίτης Ανδρουτσόπουλος ή αλλιώς Περίανδρος, εξορμούσαν από τις αρχές του ’90 στους δρόμους και όποιον πάρει ο χάρος. Οι χρόνιες επιθέσεις των χρυσαυγιτών εναντίον μεταναστών, «φρικιών», πανκιών και αναρχικών, μέχρι πριν από λίγα χρόνια περνούσαν στα ψιλά ως μικροσυμπλοκές μεταξύ περιθωριακών! Τα άτομα της ομάδας κρούσης συμμετείχαν και συμμετέχουν ως οργανωμένοι οπαδοί στους δύο συνδέσμους φιλάθλων της τοπικής ομάδας της πόλης, «Καλαμάτα», συνεχίζοντας το εθνοχουντικό παρελθόν της, αφού η ομάδα είναι δημιούργημα της Χούντας, έχοντας ως αρχικό σύμβολο το γνωστό πουλί, που στη συνέχεια άλλαξε σε κάτι πιο shic. Εννοείται ότι οι συγκεκριμένοι σύνδεσμοι λειτουργούν και λειτουργούσαν ανέκαθεν ως φυτώριο της τοπικής Χ.Α. Οι εν λόγω φασιστοσύνδεσμοι κατά καιρούς έχουν πρωταγωνιστήσει σε πολλά ρατσιστικά περιστατικά εναντίων έγχρωμων ποδοσφαιριστών αντίπαλων ομάδων, ξεχωρίζοντας, βεβαίως, τους έγχρωμους της ομάδας της Καλαμάτας.
Η εμπροσθοφυλακή της Χ.Α. όλα αυτά τα χρόνια απαρτίζεται από ένα επικίνδυνο μείγμα γνωστών μαχαιροβγαλτών, ατόμων που πωλούν προστασία σε νυχτερινά μαγαζιά, σωματέμπορων, καθώς και εμπόρων και διακινητών ναρκωτικών. Μέσα σε αυτούς συνυπάρχουν και κάποια στενά συγγενικά πρόσωπα του, μέχρι πριν λίγο καιρό, αστυνομικού διευθυντή Μεσσηνίας.
Οι χρυσαυγίτες έχουν πλούσιο «ρεπερτόριο» από τραμπουκισμούς και βίαια περιστατικά στην πόλη, κάτι με το οποίο το παρόν κείμενο δε θα ασχοληθεί ιδιαιτέρως, παρά μόνο με κάποια ενδεικτικά που σημειώθηκαν μερικά χρόνια πριν.
Τα παρακάτω περιστατικά, παρά την έντασή τους, πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα και δε σημειώθηκε καμία ιδιαίτερη αντίδραση από τον κοινωνικό χώρο της πόλης, καθιστώντας τα πλέον ενδεικτικά για το κοινωνικό κώμα που επικρατούσε στην πόλη και που είχε επιβληθεί από τα κάθε λογής «μαγαζιά» κομμάτων, συλλόγων, φορέων και πολιτισμού.
Το Μάιο του 2009, με αφορμή εκδήλωση της τοπικής αναρχικής ομάδας «Αλάνια του Νέδοντα» για την πολύνεκρη απεργία του 1934 στην Καλαμάτα, η Χ.Α. επιδόθηκε σε κυνήγι αναρχικών. Δύο βράδια πριν από την εκδήλωση, χρυσαυγίτες εφορμούν σε καφενείο προς αναζήτηση αναρχικών. Από την επίθεση τραυματίστηκαν πέντε άτομα, εκ των οποίων και ο σερβιτόρος που πήγε να επέμβει. Με το πέρας της εκδήλωσης η Χ.Α. με πορεία 20 ατόμων κάνει επιδρομή σε τρένο, αναζητώντας αναρχικούς, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό πολλών μεταναστών, καθώς και εργαζομένων στον ΟΣΕ.
Ας σημειωθεί ότι μία μέρα μετά τη συγκεκριμένη εκδήλωση αρκετοί οπλισμένοι χρυσαυγίτες με κατσαβίδια και λοστούς επιτίθενται σε μέλη της «Πρωτοβουλίας Συντρόφων» που προετοίμαζαν εκδήλωση ενάντια στις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, τραυματίζοντας τρία άτομα και σπάζοντας τη βιτρίνα ψιλικατζίδικου. Η επίθεση τερματίστηκε με το διωγμό των χρυσαυγιτών από τη γειτονιά. Οι προκλήσεις, απειλές και προπηλακισμοί ατόμων που συμμετείχαν στις εν λόγω εκδηλώσεις συνεχίστηκαν για αρκετούς μήνες. Σε όλα αυτά, εάν προστεθούν και οι πάμπολλοι τραμπουκισμοί πιτσιρικάδων, γιατί έχουν περίεργα μαλλιά και μεταναστών, γιατί έχουν σκούρο δέρμα, τα περιστατικά αμέσως πολλαπλασιάζονται!
Σε όλα τα προηγούμενα γεγονότα δεν οργανώθηκε καμία ουσιαστική αντίδραση. Ακόμα και το σωματείο του ΟΣΕ δεν έβγαλε ούτε μια καταδικαστική ανακοίνωση για τους χτυπημένους εργαζόμενους. Βέβαια, όλα αυτά δεν είναι άμοιρα μιας απρονοησίας και ενός παλικαρισμού εκ του ασφαλούς τόσο των χρυσαυγιτών όσο και εκείνων που ήλθαν να συνδράμουν την εκδήλωση, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους ότι η ολιγάριθμη ομάδα αναρχικών δε θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την υπεράριθμη και τραμπουκική παρουσία των χρυσαυγιτών της Καλαμάτας. Η λογική είναι χαρακτηριστική: Αρκεί να κάνουμε πολιτική παρέμβαση και γαία πυρί μιχθήτω! Κάτι που, όπως φαίνεται, πάει να επαναληφθεί…
Η αντιφατικότητα και η ιδιοτελής σκοπιμότητα, όμως, είναι χαρακτηριστική. Πριν από σχεδόν ενάμιση χρόνο, σημειώθηκαν διάφοροι εμπρησμοί σπιτιών όπου διέμεναν μετανάστες, την ώρα που αυτοί ήταν μέσα. Η λεγόμενη «ανοιχτή συνέλευση», που τώρα τμήμα της έγινε «αντιφασιστική κίνηση», αποφάσισε, τότε, ότι δεν έχει κάποιο νόημα μια συγκέντρωση ή πορεία για το γεγονός. Την ίδια εποχή, μέσα σε δύο μέρες και μετά από μπόλικο ξύλο και μαχαιριές, εξαφανίστηκαν οι μετανάστες από τα φανάρια της πόλης. Σε αυτό το γεγονός κανένας απολύτως δεν αναφέρθηκε. Μήπως βόλευε και αρκετούς «προοδευτικούς» που κατά βάθος ενοχλούσε η παρουσία τους;
Οι «ευαίσθητοι», και τώρα αντιφασιστικοί χώροι της αριστεράς, του «πολιτισμού», όπως και οι διάφοροι σύλλογοι και οργανώσεις της πόλης εθελοτυφλούσαν μπροστά στην εγκληματική δράση της Χ.Α. στους δρόμους. Ενδιαφέρονταν για τη συντήρηση αλλά και την ανάδειξη του «μαγαζιού» τους αρνούμενοι να δουν πέρα από αυτό. Βλέπετε, η άποψη που επικρατούσε τότε ήταν ότι οι χρυσαυγίτες ενοχλούσαν μόνο τους περιθωριακούς και η αντιμετώπιση ήταν λίγο-πολύ η ίδια από όλους: «ε, μωρέ κάτι θα τους κάνατε κι εσείς, δε γίνεται έτσι στα καλά καθούμενα!». Πού να το χωνέψει το ακατοίκητο, ότι η δεξιά σε όλες της τις αποχρώσεις, από τη φιλελεύθερη έως και τη ναζιστική εκδοχή της (αλλά και η αριστερά σε όλες της τις εκφάνσεις), ενοχλείται και έχει λόγους να ανακόψει την οποιαδήποτε ουσιαστική δράση που απελευθερώνει τον άνθρωπο! Η επί δεκαετίες απαξίωση του ακροδεξιού έως ναζιστικού φαινομένου στην πόλη δεν μπορεί να μεταφραστεί αλλιώς, παρά στο ότι μέχρι και πριν από λίγα χρόνια η Χ.Α. δεν απειλούσε τα συμφέροντα των εκάστοτε πολιτικών «μαγαζιών». Αποδεικνύεται, επίσης, για πολλοστή φορά, πως η δημοκρατία είναι αυτή που αναθρέφει το διάδοχό της, για τις δύσκολες περιστάσεις που θα προκύψουν για το σύστημα εξουσίας κι εκμετάλλευσης. Κι ας καμώνεται πως δεν τον θέλει, όταν θίγονται κάποια από τα «κατοχυρωμένα» συμφέροντά της.
Ο «γραφικός» ηθοποιός
που έγινε βουλευτής
Ο βουλευτής Μεσσηνίας που εκλέχτηκε με τη Χ.Α., ο Δημήτρης Κουκούτσης, που έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας την υπόθεση του φεστιβάλ, δεν ήρθε ουρανοκατέβατος στη Χ.Α. Ανακατευόταν για χρόνια με τα κοινά της πόλης και οι φιλοναζιστικές του απόψεις, τις οποίες διαλαλούσε σε όλα τα πόστα που αναλάμβανε, αντιμετωπίζονταν ως γραφικές και διασκεδαστικές. Ακόμα και η γνωστή κουμπαριά του με τον Ανδρουτσόπουλο δεν έπειθε για τη σοβαρότητα του ναζιστικού του λόγου.
Και ήρθε η στιγμή όπου ο μαθημένος στα θεάματα, σαν ερασιτέχνης ηθοποιός, Κουκούτσης, έγινε βουλευτής και θα οργανώσει το φεστιβάλ Νεολαίας του ακροδεξιού κόμματος στο Πάρκο του Λιμενικού, στο ίδιο σημείο που έχουν κάνει φεστιβάλ οι αντιφασίστες, η ΚΝΕ κ.ά., για να τιμήσει την επέτειο της δικτατορίας του Μεταξά. Άλλωστε, ξέρει πολύ καλά από πολιτισμό, αφού είχε διατελέσει χρόνια μέλος στο συμβούλιο του πολιτιστικού φορέα του Δήμου, τη λεγόμενη ΦΑΡΙΣ, καθώς και μέλος δύο ιστορικών θεατρικών ομάδων (αλήθεια, όταν αυτό το παραμύθι αργά ή γρήγορα τελειώσει, θα τον ξαναδεχτούν ως μέλος τους;). Ο δημοφιλής Κουκούτσης, στην προσπάθειά του να μαζέψει κόσμο στο φεστιβάλ, έχει ξεκινήσει να υπόσχεται off the record μέχρι και σακούλες με τρόφιμα και άλλα καλούδια σε όποιους παραβρεθούν. Το νέο έχει φτάσει ακόμα και στα γύρω χωριά, όπου συζητιέται εκτενέστερα, ειδικότερα από ανθρώπους με σημαντικά προβλήματα διαβίωσης.
Στο εγχείρημα του Κουκούτση έχει αντιταχθεί όλο το λεγόμενο συνταγματικό τόξο της πόλης. Οι όποιες μάχες δεν ανήκουν, πλέον, στη σφαίρα του περιθωριακού. Ο αντιφασιστικός λόγος, καθώς και το αντιφασιστικό ξύλο, θεωρούνται κάτι σαν υποχρέωση. Οργανώσεις της αριστεράς, κόμματα, ανοιχτές συνελεύσεις, διάφοροι σύλλογοι, αλλά και θεατρικές ομάδες, κινούνται πλέον σε ρυθμούς αντιφασιστικούς. Στη μάχη για την αποτροπή του φεστιβάλ, εκτός από την ευρύτερη αριστερά και ό,τι έχει μείνει από το ΠΑΣΟΚ, στην πόλη έχουν ριχτεί ακόμα και οι επαγγελματίες που πρόσκεινται στη Ν.Δ., με τη δικαιολογία ότι το φεστιβάλ εν μέσω θέρους θα χαλάσει την τουριστική κίνηση της πόλης!
Η αλήθεια, βέβαια, κρύβεται στο μερίδιο που διεκδικεί η Χ.Α. από την πίτα της εξουσίας, του οποίου μεγάλο κομμάτι προέρχεται από την Ν.Δ. Ήδη σε τοπικό επίπεδο πολλοί δημοτικοί σύμβουλοι που πρόσκεινται στη Ν.Δ. έχουν πιάσει το νόημα και χαριεντίζονται με τη Χ.Α., δίνοντας το «παρών» σε εγκαίνια γραφείων, με την ελπίδα να τσιμπήσουν κάτι τις στις επόμενες εκλογές.
Όλοι αυτοί που για χρόνια εθελοτυφλούσαν, γιατί είχαν βολευτεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τώρα έγιναν αντιφασίστες. Ωραία όλα αυτά, αλλά μήπως μας διέφυγε κάτι όλα αυτά τα χρόνια; Μήπως τώρα που αυτοί, οι οποίοι κάποτε αντιμετωπίζονταν ως γραφικοί, απόκτησαν περαιτέρω εξουσία, είναι αργά; Τα θεατρικά σχήματα, που έθρεψαν τον, πραγματικά ταλαντούχο ηθοποιό, Κουκούτση (ο οποίος δεν έχανε ευκαιρία να χαιρετίσει ναζιστικά στις πρόβες) για χρόνια ακολουθούσαν τις επιταγές του φαίνεσθαι και του ανταγωνισμού μεταξύ τους για το ποιος θα ανεβάσει την πιο φαντασμαγορική παράσταση με τα περισσότερα εισιτήρια, αγνοώντας την κοινωνική κατάσταση γύρω τους και εν τέλει την ουσία της τέχνης, που δεν είναι άλλη από την ατομική και συλλογική απελευθέρωση από κάθε είδους δεσμά. Στον ανταγωνισμό αυτό δέχτηκαν ακόμα να συμμαχήσουν και με το φιλοναζί Κουκούτση, αντιμετωπίζοντάς τον ως γραφικό και διαφημίζοντας έτσι τη δημοκρατικότητα και την ικανότητα να στεγάζονται όλες οι απόψεις κάτω από την ομπρέλα των θεατρικών σχημάτων τους, κάτι που τώρα ξέχασαν.
Με αυτή την ελαφρότητα ο θεατρίνος-διασκεδαστής έγινε αγαπητός και δημοφιλής στην πόλη. Τη δημοφιλία του τη χρησιμοποίησε δεόντως στις τελευταίες εκλογές, κάνοντας να τρίβουν τα μάτια τους τα θεατρικά σχήματα που υπήρξε μέλος και ηθοποιός. Η προετοιμασία αντιφασιστικών θεατρικών έργων που έχουν ξεκινήσει τα συγκεκριμένα σχήματα για το νέο χρόνο μοιάζει να είναι διαδικασία εξιλέωσης! Αλλά δεν είναι.
Κάτι ψιθυρίζεται ότι η μακρά περίοδος χάριτος για την πόλη σταματάει κάπου εδώ. Η χρόνια αδράνεια και εθελοτυφλία της κοινωνικής, πολιτικής και πολιτιστικής πόλης στους πάλαι ποτέ θεωρημένους ως γραφικούς χρυσαυγίτες ήρθαν να κάνουν ταμείο και μετά το φεστιβάλ χορού και τον Καλαματιανό στα πανηγύρια, η Καλαμάτα θα χορέψει και το χορό που θα σύρει ένα δικό της παιδί, που κάποτε είχαν για γραφικό και διασκεδαστή.
Έμμεσες και άμεσες
αντιφασιστικές συμμαχίες
Τα μεταπολιτευτικά πολιτικά και κομματικά μαγαζιά, που συσπειρώθηκαν ως «συνταγματικό τόξο», επιχειρούν μια θεσμική αντιμετώπιση της Χ.Α., καθώς βλέπουν, όπως είπαμε, το μερίδιο της εξουσίας τους να συρρικνώνεται. Εννοείται, ότι η θεσμική αντιμετώπιση μόνο γέλια προκαλεί, αφού η Χ.Α. είναι αδελφή ψυχή και σάρκα από τη σάρκα του θεσμικού συστήματος των «συνταγματικών τοξοβόλων». Το αστείο μεγαλώνει, όταν αναλογιστούμε ότι, ειδικότερα μέσα σε λίγα χρόνια, αυτοί που τώρα ανατρέχουν στο Σύνταγμα και τη Δημοκρατία, τα έχουν παραβιάσει και καταργήσει ουκ ολίγες φορές. Παρέα με τους παραπάνω συσπειρώνονται και αρκετοί εξωκοινοβουλευτικοί δημοκράτες, αριστεροί και μη, ο καθένας για τους ιδιαίτερους μικροπολιτικούς λόγους του, αλλά με κοινό παρανομαστή τα κομμάτια της εξουσιαστικής πίτας που όλο και μικραίνουν, συμμετέχουν στον «αντιφασιστικό αγώνα».
Επίσης, πολλοί αντιεξουσιαστές και αναρχικοί έχουν επιδοθεί σε έναν πόλεμο στο δρόμο με τους χρυσαυγίτες, παραβλέποντας έτσι την ουσία, αλλά και την κινητήρια δύναμη της Χ.Α., που δεν είναι άλλη από το κράτος. Τα αντιφασιστικά κελεύσματα των δημοκρατών φαίνεται πως έπιασαν τόπο σε κάποιους του ευρύτερου αναρχικού-αντιεξουσιαστικού «χώρου».
Πολλές φορές η παρουσία των αντιεξουσιαστών-αναρχικών δεν περιορίζεται μόνο στο δρόμο, αλλά αρκετοί συμμετέχουν και σε εκδηλώσεις, που ως θέμα έχουν τη θεσμική αντιμετώπιση της Χ.Α, διαφυλάττοντας με τον τρόπο τους τα κομμάτια της εξουσίας, ώστε να συνεχίζουν να τα νέμονται οι παλαιοί κάτοχοί τους. Παραβλέπουν, βέβαια, το γεγονός ότι η Αναρχία ουδεμία σχέση έχει με το Σύνταγμα και τη Δημοκρατία. Τέτοια είναι η διείσδυση της δημοκρατικής και μανιχαϊστικής λογικής, που ο απελευθερωτικός λόγος της Αναρχίας πάει περίπατο και θυσιάζεται για τις ανάγκες της ούτως ή άλλως ανύπαρκτης Δημοκρατίας και του ούτως ή άλλως ανύπαρκτου Συντάγματος, με τελικό σκοπό την επικράτηση μιας Δημοκρατίας, η οποία έχει ήδη δώσει τα διαπιστευτήριά της εδώ και τέσσερεις δεκαετίες, επιβεβαιώνοντας τον καταδυναστευτικό της χαρακτήρα ως πολίτευμα.
Ο αντιφασιστικός αγώνας δεν είναι άλλο παρά η προσπάθεια των «μαγαζιών» να μη χάσουν τα επί χρόνια δικαιώματά τους στην εξουσία. Ας τους αφήσουμε, λοιπόν, να βγάλουν τα μάτια τους! Σε αυτόν τον αγώνα οι αναρχικοί δε θα συμπράξουμε με κανέναν που αγωνιά για τη διαφύλαξη ή την εδραίωση της εξουσίας του. Ιστορικά οι αναρχικοί αγωνιστές που έχουν μπει κάτω από την ομπρέλα του αντιφασισμού παρέα με δημοκράτες, αριστερούς και κομμουνιστές, απλά έχουν φάει τα μούτρα τους. Τρανό παράδειγμα ο αντιφασιστικός αγώνας ενάντια στο καθεστώς του Φράνκο στην Ισπανία. Η ιστορία υπάρχει για να διδάσκει, αλλά στην προκειμένη φαίνεται πως μας κάνει πλάκα.
Σε αυτή την προάσπιση της εξουσίας που έχει καμουφλαριστεί σε «αντιφασιστικό αγώνα» δε θα συμπράξουμε έμμεσα ή άμεσα με καμία αριστερά ή δεξιά. Επειδή και οι δύο πλευρές σφαγίασαν ανθρώπους της αντίθετης πλευράς (και όχι μόνον) για να εδραιώσουν ή να ενδυναμώσουν την εξουσία τους. Η κατάργηση του κράτους και η διαρκής μάχη με κάθε είδους εξουσία τρομάζουν τους δημοκράτες αντιφασίστες, όπως και τους ακροδεξιούς της Χ.Α. Ο αναρχικός λόγος και δράση δεν περιορίζεται μόνο ενάντια στην άνοδο ενός εθνικιστικού, ακροδεξιού ή ναζιστικού σχηματισμού, αλλά αντιτίθεται καθ’ ολοκληρίαν στις δημοκρατικές λογικές. Ψάχνει να βρει και να καταστρέψει την εξουσία σε κάθε της μορφή, ατομικά και συλλογικά. Δεν κλείνει το μάτι στους δημοκράτες συμπράττοντας μαζί τους και πιστεύοντας ότι είναι καλύτεροι από τους ακροδεξιούς της Χ.Α. Και το κυριότερο: Οι αναρχικοί οργανώνουν με υπομονή, συνέχεια και συνέπεια τις δυνάμεις τους, το λόγο και τις ιδέες τους πάνω σε ολικά απελευθερωτικά προτάγματα, κι όχι σε μικροπρεπείς και μικροπολιτικές πρακτικές που διαιωνίζουν τα εξουσιαστικά νταραβέρια.
Ελευθερόκοκκος
1. Εδώ αξίζει να σημειωθεί και η πρόσφατη αδελφοποίηση της πόλης της Καλαμάτας με την Schwabisch Hall, η οποία είναι η γενέτειρα του υπουργού πολιτισμού του Χίτλερ, Christian Mergenthaler, καθώς και του στρατηγού των Ες-Ες, August Heissmeyer.
Επίσης, η γερμανική αδελφή πόλη της Καλαμάτας είναι έδρα της γερμανικής Kου Κλουξ Κλαν, που συστάθηκε το 2000.
Όλα αυτά, βέβαια, μπορεί να θεωρούνται ένα τυχαίο γεγονός, αλλά αξίζει να αναφερθεί αυτή η σύμπτωση, έστω χάριν σημειολογίας.
-Από τη ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘEΡΙΑΣ, φ. 129, Ιούλιος-Αύγουστος, 2013
