Τις τελευταίες εβδομάδες δεν υπάρχει σχεδόν μέρα της εβδομάδας που να μη δεχόμαστε καταγγελία από οργισμένους γονείς για τις συνθήκες που επικρατούν στο δημοτικό κολυμβητήριο. Μόλις προχθές γονιός, που στέλνει και τα δυο του παιδιά εκεί, μας έλεγε ότι τις τελευταίες ημέρες εμφάνισαν σοβαρά εξανθήματα στο δέρμα.
«Δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατό σ’ ένα δημόσιο χώρο να μην υπάρχουν οι καλύτερες συνθήκες υγιεινής. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο Δήμος και η Διεύθυνση Υγείας “παίζουν” με τα παιδιά μας. Αμφιβάλλω ότι η κατάσταση που επικρατεί στο κολυμβητήριο δεν είναι γνωστή στους αρμόδιους. Κι όμως, δεν κάνουν τίποτα. Έχει περάσει ποτέ κάποιος υπεύθυνος να διαπιστώσει σε τι κατάσταση βρίσκεται ο συγκεκριμένος χώρος άθλησης εκατοντάδων παιδιών;”. Τα ερωτήματά του καταιγιστικά. Δύσκολο να απαντηθούν.
Από την πλευρά μας βρεθήκαμε χθες στο κολυμβητήριο. Εκείνο που είδαμε, είναι ένα χώρο που «φυτοζωεί», που συντηρείται με… τεχνική υποστήριξη και που, αν μη τι άλλο, χρειάζεται χρήματα για να βελτιωθούν οι υποδομές του.
Βεβαίως, το ερώτημα που μπαίνει είναι ποιος θα δώσει αυτά τα χρήματα. Το περασμένο χειμώνα βρέθηκε η οικογένεια «Καρέλια» και έτσι ο αθλητικός χώρος απέκτησε το απαραίτητο πετρέλαιο. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να γίνεται συνέχεια.
Υπό τα δεδομένα που διαμορφώνουν οι ασκούμενες μνημονιακές πολιτικές και οι επιλογές των τελευταίων κυβερνήσεων, όλες οι δράσεις και κατακτήσεις της κοινωνικής πρόνοιας, παιδείας, υγείας και αθλητισμού, συνθλίβονται. Σήμερα, πλέον, αντιμετωπίζουμε τον πλήρη εξοστρακισμό της φυσικής αγωγής και του αθλητισμού από τον κρατικό προϋπολογισμό, από την ομπρέλα προστασίας της πολιτείας.
Η χρηματοδότηση με το σταγονόμετρο δεν επιτρέπει στο κολυμβητήριο Καλαμάτας να έχει ούτε φύλακα, ούτε καθαρίστριες, ούτε το απαραίτητο προσωπικό.
Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι ο Δήμος και οι ομάδες που το χρησιμοποιούν είναι άμοιρες ευθυνών. Υπάρχουν κολυμβητήρια ανά τη χώρα που, όχι μόνο δεν επιβαρύνουν τους Δήμους, αλλά έχουν τέτοια έσοδα, που στο τέλος της σεζόν υπάρχουν ακόμα και κέρδη. Η πολιτική των ανθρώπων αυτών των κολυμβητηρίων είναι τέτοια, που συνδυάζει το κοινό με τις ομάδες, και το κολυμβητήριο είναι γεμάτο από κόσμο πρωί – βράδυ. Υπάρχουν, φυσικά, κι άλλα κολυμβητήρια τα οποία λειτουργούν προγραμματισμένα, και είναι πολύ δύσκολο να κλείσουν. Ας ψάξουν οι αρμόδιοι να βρουν τις κατάλληλες και τις καλύτερες απαντήσεις.
Πάντως, η κρίση είναι αλήθεια ότι μας «βαράει» αλύπητα, και το θέμα της συντήρησης των μαζικών αθλητικών χώρων πλέον πρέπει να οργανωθεί πολύ καλύτερα, για να αντιμετωπιστεί η δυσμενή κατάσταση που έχει δημιουργηθεί.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Φωτό: Στασινός Μουτσούλας
