Ο ένας φορέας μετά τον άλλον, η μία συλλογικότητα μετά την άλλη, σε πανελλαδικό πλέον επίπεδο, δηλώνουν την αντίθεσή τους στη διεξαγωγή του νεοναζιστικού φεστιβάλ στην Καλαμάτα, στις αρχές Αυγούστου.
Η μαζικότερη μέχρι σήμερα καταγεγραμμένη αντίδραση είναι το κείμενο που υπέγραψαν 54 φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι από όλη τη χώρα.
Το γεγονός απασχολεί το τελευταίο διάστημα, κι όσο πλησιάζει η ημερομηνία διεξαγωγής του, και εφημερίδες πανελλαδικής κυκλοφορίας, με επικριτικά για το θέμα δημοσιεύματα. Την περασμένη Κυριακή ήταν το ρεπορτάζ στη Real News, χθες στην «Εφημερίδα των Συντακτών».
Παράλληλα, βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας μια σειρά από κείμενα σε διάφορες ιστοσελίδες. Ένα από αυτά δημοσιεύτηκε στα «Ενθέματα» (enthemata.wordpress.com) και υποστηρίζει:
«O αγώνας ενάντια στους νεοναζιστές είναι συνεχής και (πρέπει να) δίνεται σε πολλά πεδία. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια σημεία που αποκτούν ιδιαίτερη σημασία, συμβολική και πραγματική, τον συμπυκνώνουν και αναδεικνύονται σε στοιχήματα: και για το κίνημα αλλά και για τους ναζιστές. Τέτοιο σημείο είναι και η προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να πραγματοποιήσει φεστιβάλ στις 3 και 4 Αυγούστου (η ημερομηνία δεν είναι τυχαία…), στην Καλαμάτα.
Τους τελευταίους μήνες στην Καλαμάτα, αριστεροί, αντιφασίστες, δημοκράτες, άνθρωποι ευαίσθητοι, προσπαθούν με κάθε τρόπο, να ανακληθεί η απόφαση του Λιμενικού Ταμείου (σε αυτό ανήκει ο χώρος όπου θα γίνει το φεστιβάλ), και να πάψει ο δήμαρχος να επικαλείται την “ελευθερία της έκφρασης”, να δηλώσει, επιτέλους, ότι οι νεοναζιστές είναι ανεπιθύμητοι στην πόλη.
Γιατί ο Δήμος και το Λιμενικό Ταμείο δεν είναι “γραμματοκιβώτια”, όπου εισέρχονται αιτήσεις για φεστιβάλ, πρωτοκολλούνται και τυπικά δίνεται η άδεια, εφόσον οι αιτήσεις υποβληθούν εμπροθέσμως.
Κι όσο για την ελευθερία της έκφρασης, καμιά ελευθερία δε στερήθηκαν οι Χρυσαυγίτες: εκδίδουν τα έντυπά τους, καλούνται στα κανάλια, βουλευτές και παράγοντες της Ν.Δ. βρίσκονται σε περίεργη ώσμωση μαζί τους (από τον Τ. Μπαλτάκο και τον Β. Πολύδωρα μέχρι όσους ψηφίζουν εναντίον της άρσης της ασυλίας Χρυσαυγιτών).
Αυτό που ζητάνε οι αντιφασίστες της Καλαμάτας, και έχουν απόλυτο δίκιο, είναι ο δήμαρχος να πάρει σαφή θέση, να δηλώσει πως οι κήρυκες του μίσους, του ναζισμού και των εγκλημάτων δεν έχουν θέση στην πόλη – όσο δεξιός κι αν είναι ο δήμαρχος, εφόσον δεν είναι φιλοναζιστής, αυτό οφείλει να κάνει.
Η υπόθεση, όμως, δεν αφορά μόνο τους Καλαματιανούς. Αφορά όλους τους Έλληνες –για να μην πούμε Ευρωπαίους– αντιφασίστες. Ο αντιφασισμός δεν είναι, γενικά και αφηρημένα, ιδεολογικό ζήτημα ή ανοιχτό ερώτημα: είναι πρόταγμα, συλλογικό κεκτημένο που διαπνέει από την υπεράσπιση της δημοκρατίας μέχρι την εκπαίδευση όλων των βαθμίδων και την κοινωνική οργάνωση. Όπως τα αντιφασιστικά φεστιβάλ, με τα τραγούδια μας, τις συζητήσεις, τις πολυεθνικές κουζίνες αποτελούν μια γιορτή αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, κάθε χρόνο, ας σκεφτούμε τι θα σημάνει, αντίστοιχα, ένα φεστιβάλ της Χρυσής Αυγής στην Καλαμάτα: με την ανοχή και επιδοκιμασία του Δήμου και του Λιμενικού Ταμείου, ναζιστικά τραγούδια, χαιρετισμοί, κραυγές μίσους, πράξεις βίας, την επέτειο της 4ης Αυγούστου, θα δονήσουν το κέντρο της πόλης.
Όχι, δεν το θέλουμε, δε μας αξίζει αυτό, είτε είμαστε Καλαματιανοί είτε όχι, αν έχουμε λίγη συμπόνια, ανθρωπιά, πνεύμα αλληλεγγύης και δημοκρατίας. Κι επειδή έχουμε όχι λίγα, αλλά πολλά από τα παραπάνω, ας είμαστε όσοι και όσες περισσότεροι, στις 20 του Ιούλη στην Καλαμάτα, στην πανελλαδική αντιφασιστική πορεία. Εκεί, στην Καλαμάτα, χτυπάει, αυτή τη στιγμή, η καρδιά του αντιφασιστικού αγώνα.
Υ.Γ. Όσοι ενδιαφέρονται να κατέβουν με πούλμαν από την Αθήνα, ας τηλεφωνήσουν στο 6983-352564».
Του Αντώνη Πετρόγιαννη