Δεν είμαι ρατσίστρια. Έχω μάθει να σέβομαι τους νόμους, έστω και αν διαφωνώ σε μερικές περιπτώσεις. Αλλά έχω την απαίτηση οι νόμοι να ισχύουν για όλους. Όταν απαγορεύονται οι φωτιές κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και οι αθίγγανοι δίπλα στην επιχείρησή μας καίουν καθημερινά καλώδια, για να πάρουν το χαλκό για μεταπώληση και αδιαφορούν για την επικινδυνότητα πυρκαγιάς το μήνα με το υψηλότερο ποσοστό πυρκαγιών, όταν κάθε πρωί μετρούμε τις πληγές μας από τις επελάσεις των αθιγγάνων στο χώρο μας, που σημειωτέον είναι στη βιομηχανική ζώνη Καλαμάτας, μεσούσης της οικονομικής κρίσης, νιώθω απροστάτευτη σε ένα κράτος που τίποτα δε λειτουργεί. Η φωτιά ξεπήδησε δίπλα από την επιχείρησή μας και η Αστυνομία ήθελε να της δείξω τον ένοχο, αλλιώς το γεγονός την αφήνει παγερά αδιάφορη. Λυπάμαι που ζω σε αυτό το κράτος!
Υ.Γ. Θα επαινέσω, όμως, τη φιλότιμη προσπάθεια της Πυροσβεστικής!
-Το όνομα του σχολιαστή είναι στη διάθεση της εφημερίδας.
Λυπάμαι που ζω σε αυτό το κράτος!
