Η ιστορία. Έχει περάσει ένας χρόνος περίπου από το θάνατο του Δημήτρη Κότσαρη. Ενός ανθρώπου καθόλου συνηθισμένου. Είχε αποκτήσει το προσωνύμιο «ο φιλόσοφος του ψωμιού». Ένας άνθρωπος που αγάπησε με πάθος τον τόπο και τα προϊόντα του και δεν έχανε την ευκαιρία να τα προβάλει, όπου κι αν βρισκόταν. Την τέχνη της παρασκευής ψωμιού τη δίδαξε μέχρι και σε σπουδαία πανεπιστήμια της Αμερικής.
Ο αείμνηστος Δημήτρης Κότσαρης, ο πιο αγαπημένος φούρναρης των media, ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, που αφιέρωσε τη ζωή του, όχι μόνο στο αληθινό, νόστιμο ψωμί από ελληνικό σιτάρι, χωρίς χημικά, αλλά και στην ενημέρωση του κοινού για το τι εστί ο άρτος ημών ο επιούσιος, ο αγνός, ο θρεπτικός, o αρχέγονος.
Η δεύτερη γενιά, με τα παιδιά πάνω από τους φούρνους, συνεχίζει την ηθική του πατέρα αρτοποιού, και εδώ κι ένα χρόνο περίπου αναλαμβάνει να συστήσει στους Βιεννέζους το χειροποίητο ψωμί χωρίς βελτιωτικά και χρωστικές, τις ελληνικές πίτες που απεχθάνονται τα χημικά φυτικά λιπαρά και φτιάχνονται μόνο με ελαιόλαδο, το τσουρέκι, τα κουλουράκια, το σιμίτι, αλλά και τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες, που «έσκισαν» τα περασμένα Χριστούγεννα, για να νομιμοποιηθούν όλο το χρόνο.
Οι Αυστριακοί ήδη τιμούν με ενθουσιασμό τα κάθε είδους ψωμιά, τις πάσης φύσεως πίτες, τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες. Ένα πρατήριο δυο βήματα από τον Άγιο Στέφανο, κεντρική πλατεία της Βιέννης, που φιλοδοξεί να αποκτήσει και δικό του παρασκευαστήριο στο άμεσο μέλλον, αφού, ως τώρα, η Austrian Airlines έχει αναλάβει ανά διήμερο το φρέσκο ανεφοδιασμό.
Η ιδέα της Βιέννης. Ένα από τα παιδιά του ιστορικού ιδρυτή της «Πνύκας», μόλις ο πατριάρχης της οικογένειας εγκατέλειψε τα εγκόσμια και ανέλαβε μαζί με τα αδέρφια του το φημισμένο αρτοποιείο τους, σκέφθηκε να επεκταθούν στη Βιέννη.
Το «πώς» και το «γιατί» εξηγεί ο Γιώργος Κότσαρης: «Είχαμε πάει με τον πατέρα μου στην Αυστρία το 2006, για να αγοράσουμε τον πετρόμυλο που παράγει το αλεύρι μας. Και όπως πήγαμε, ρίξαμε μια ματιά και στην τοπική αγορά. Οι Αυστριακοί ούτως ή άλλως γνωρίζουν και αγαπούν και το ελαιόλαδο και τη φέτα και έχουν καλή σχέση με την Ελλάδα. Το ελληνικό στοιχείο ήταν πάντοτε έντονο στη Βιέννη, ξέρουν την κουλτούρα μας και τον πολιτισμό μας και δεν έχουν επηρεαστεί από την αρνητική δημοσιότητα των τελευταίων ετών.
Βέβαια, ως γνωστόν, στα ψωμιά, τουλάχιστον, έχουν μεγάλη παράδοση. Είναι καλά, αλλά είναι βιομηχανοποιημένα. Το θέλανε το χειροποίητο, χωρίς συντηρητικά, χωρίς βελτιωτικά, απολύτως αγνό και καθαρό. Και φτηνό, επίσης, γιατί τα καλής ποιότητας ψωμιά τα δικά τους πωλούνται από 6 έως 8 ευρώ το κιλό, ενώ το δικό μας το ολικής αλέσεως το πουλάμε στη Βιέννη 4 ευρώ το κιλό. Οι Ευρωπαίοι τα προσέχουν πολύ αυτά και, αφού βεβαιώθηκαν για την ποιότητά μας, δείχνουν τώρα την προτίμησή τους».
Και δεν είναι μόνο τα ψωμιά που έχουν επιτυχία. «Τρελαθήκανε με τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες! Εμείς τα βάλαμε στο κατάστημα λόγω Χριστουγέννων και έγινε τέτοιος χαμός, που θα τα προσφέρουμε πλέον όλο το χρόνο. Τους αρέσουν πολύ και οι πίτες, τις οποίες παίρνουν ζεστές ζεστές. Γιατί αυτοί δεν έχουν παράδοση στα ζεστά προϊόντα και τους καλοάρεσε. Είναι και κάτι καινούργιο. Δεν ξέρανε από σπανακόπιτα, ας πούμε, δεν είχαν ιδέα πως όλες μας οι πίτες γίνονται με ελαιόλαδο και όχι με δευτέρας κατηγορίας μαργαρίνες. Και γενικά, τους προκύπτουν πολύ φθηνά τα προϊόντα μας. Τους λέγαμε εμείς ότι για το κουλούρι θα χρεώνουμε 1 ευρώ τα 100 γραμμάρια και νομίζανε ότι μιλούσαμε για 1 ευρώ το κομμάτι!»
Και κάπως έτσι το αρτοποιείο πάει πρίμα. «Καλά πάμε, δόξα τω Θεώ. Έχουμε στείλει στη Βιέννη έναν άνθρωπο δικό μας από εδώ και προσλάβαμε κι άλλους δύο εκεί. Το μαγαζί είναι μικρό, συμμαζεμένο, γιατί θέλουμε να ελέγχουμε πλήρως τα πάντα. Και την παραγωγή και τη διάθεση. Ψωμί στέλνουμε κάθε δύο μέρες με την Austrian Airlines και κάποια στιγμή θα κάνουμε εργαστήριο επιτόπου. Από εκεί και πέρα, βλέποντας και κάνοντας».
Σημειώστε, τέλος, ότι το όνομα του καταστήματος είναι γραμμένο στα ελληνικά. «Μας είπανε να το γράψουμε στα λατινικά», καταλήγει ο Γιώργος Κότσαρης, «αλλά αρνηθήκαμε. Αυτή είναι η επωνυμία μας και δεν την αλλάζουμε. Και στους Αυστριακούς μια χαρά άρεσε!».
Δημήτρης Κότσαρης: Η λατρεία
του «καθαρού, ανόθευτου ψωμιού»
Ο Δημήτρης Κότσαρης γεννήθηκε στο χωριό Βελανιδιά του πρώην Δήμου Αρφαρών.
Λίγα λόγια για τη φιλοσοφία του:
«Πάνω σ’ αυτόν τον πάγκο που κάθε μέρα φτιάχνουμε το ψωμί γίνεται μια μικρή ιεροτελεστία. Όπως στο Μυστικό Δείπνο. Πρέπει όλοι, πρώτα πρώτα, να πλύνουμε τα χέρια μας με οινόπνευμα. Θέλω να είμαστε όλοι καθαροί, ξυρισμένοι, με ρούχα φρεσκοπλυμένα, πεντακάθαρα και να μοσχομυρίζουν. Πώς θα έχουμε την απαίτηση ο κόσμος να φάει το ψωμί μας, εάν εμείς δεν το χειριζόμαστε αυτό το αγαθό, γιατί αγαθό είναι, με σεβασμό και καθαρότητα σώματος και ψυχής;».
«Είμαι έξαλλος με αυτό το παραμύθι που λέγεται “ψωμί πολυτελείας”. Είναι μύθος. Απάτη. Είναι το χειρότερο ψωμί που υπάρχει. Κοροϊδεύουν τον κόσμο. Αφού του τα έχεις βγάλει όλα από μέσα, τι πολυτελείας είναι; Και όμως, το 95% των Ελλήνων αυτό το ψωμί αγοράζει και νομίζει ότι τρώει και κάτι σπουδαίο! Είναι σκουπίδια το πολυτελείας! Ρίχνουν βελτιωτικά και προσθετικά. Είναι χημικά. Δεν ωφελούν σε τίποτα».
«Όταν ο Ιπποκράτης έλεγε “το φαγητό σου είναι και φάρμακό σου”, ήξερε τι έλεγε».
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
