«Επιδημία» δωρεών τα τελευταία χρόνια στο Δήμο Καλαμάτας. Μια κυρία δώρισε το άγαλμα του ήρωα της επανάστασης του ’21, Μητροπέτροβα. Μία άλλη εις μνήμην του ανδρός της μια παραλλαγή του αγάλματος της Ελευθερίας της Ν. Υόρκης. Πρόσφατα μας προέκυψε η δωρεά των “Lion’s” Καλαμάτας. Ένας κατάμαυρος-πίσσα λονδρέζικος στύλος, με ένα ρολόι στην κεφαλή, τοποθετήθηκε στην κεντρική πλατεία.
Ας μου εξηγήσει κάποιος τι συνδέει αυτό το άθλιο καρακιτσάτο τουρκομπαρόκ κατασκεύασμα και την ανακατασκευασμένη πλατεία, με τα μοντέρνα εξάμετρα φωτιστικά, με τα μινιμαλιστικά επιδαπέδια φωτιστικά, με τον αυστηρό γεωμετρικό κάνναβο της δαπεδόστρωσης, με τα χρώματα των υλικών της. Πού «κολλάει» αυτή η άθλια καρικατούρα ρολογιού του 19ου αιώνα;
Δεν είμαι αντίθετος στις δωρεές, αν πιάνουν τόπο, αν ωφελούν, αν βελτιώνουν, αν βοηθούν. Είμαι αντίθετος, όταν εξυπηρετούν προσωπικές ματαιοδοξίες και τίποτε περισσότερο. Οι ματαιοδοξίες συνήθως προσβάλλουν και το λονδρέζικο ρολόι προσβάλλει την αρχιτεκτονική της πόλης, προσβάλλει τους καθημερινούς χρήστες της πλατείας, προσβάλλει την ίδια την πλατεία.
Του Γιώργου Κυριακόπουλου
