Τόσο το τοπικό όσο και το γενικότερο πολιτικό κλίμα είναι φορτισμένο τις τελευταίες 48 ώρες, μετά και τη δολοφονική επίθεση της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής σε μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα.
Ένα ερώτημα που τίθεται αυθόρμητα, είναι γιατί η Νέα Δημοκρατία δεν έχει εκδώσει (ακόμη) ανακοίνωση για τη δολοφονική επίθεση. Γιατί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Σίμος Κεδίκογλου, δε βρήκε κάτι να πει για το θέμα και, μάλιστα, να καταδικάσει τη βία χωρίς «ναι μεν αλλά» και «αστερίσκους», όπως αρέσκεται να ζητά από τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν πρόκειται για κατάληψη κτηρίου ή οτιδήποτε παραπέμπει στον αντιεξουσιαστικό χώρο.
Από την άλλη, η βρετανική εφημερίδα Guardian προειδοποιεί ότι η νεοναζιστική οργάνωση. θέλει να γυρίσει τη χώρα στον εμφύλιο, περιγράφοντας την πρώτη μεγάλη επίθεση εναντίον πολιτικών αντιπάλων με ρόπαλα και λοστούς.
Μάλιστα, θυμίζει ότι «σχολιαστές έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται εάν η συντηρητική κυβέρνηση θα έπρεπε να συνεργαστεί με τη Χρυσή Αυγή, καθώς οι απόψεις τους σε θέματα δημόσιας τάξης είναι ενοχλητικά ίδιες».
Υπό τις παραπάνω συνθήκες, σήμερα το ίδιο κοινοβουλευτικό πολιτικό μόρφωμα «απειλεί» να μετατρέψει ένα μνημόσυνο, αυτό στη μνήμη των θυμάτων της Πηγάδας στο Μελιγαλά, σε πολιτική εκδήλωση, επιδιώκοντας, μάλιστα, να προβεί σε επίδειξη πολιτικής δύναμης, έχοντας κατά νου να κάνει διάφορα «κωμικά» δρώμενα.
Όπως είναι φυσικό, η όλη κατάσταση έχει σκορπίσει ανησυχία στην ευρύτερη περιοχή του Μελιγαλά, ακόμα και στους πολίτες που έχουν δικούς τους ανθρώπους να θυμηθούν στην Πηγάδα. Και αναρωτιούνται τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη σαπίλα του παρακράτους.
Το «Θάρρος» μίλησε για το σημερινό γεγονός, αλλά και τις παρενέργειές του, με τον εκπρόσωπο του συλλόγου θυμάτων, εκπαιδευτικό Χρήστο Μπένο. Ζητήσαμε από αυτόν να μας πει τη δική του άποψη για τα γεγονότα εκείνων των ημερών, αλλά και το μήνυμα που θέλουν οι συγγενείς των θυμάτων να μεταφέρουν σήμερα στην κοινωνία.
-Ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει ζήσει τα γεγονότα από πρώτο χέρι, έχει ακούσει ή διαβάσει μόνο για τον εμφύλιο, τι μνήμες κουβαλά από τα γεγονότα;
Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά δε θα μπορούσα να έχω δική μου άποψη. Ο πατέρας μου, όμως, επειδή ήταν παιδί της Πηγάδας του Μελιγαλά, αφού έχασε τέσσερα αδέρφια και τρία εξαδέρφια- ίσως είμαστε η μεγαλύτερη οικογένεια σε θύματα από τον Εμφύλιο Πόλεμο-, μας είχε μιλήσει για τα γεγονότα της εποχής. Ποτέ, όμως, με μίσος για ό,τι συνέβη, γιατί δεν ήθελε, όπως έλεγε, να δηλητηριάσει και εμάς με διχαστικά συναισθήματα προς συνέλληνες. Το πνεύμα του εμφυλίου και το κλίμα εκείνο, που πλήγωσε την Ελλάδα, δε μεταφέρθηκε ποτέ στο σπίτι μας. Ίσως γιατί πίστευε ότι σ’ έναν αδελφοπόλεμο δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Βέβαια, πόνο και πίκρα είχε. Ο ίδιος σώθηκε, γιατί κρύφτηκε κάτω από μια γυναικεία φούστα.
Από αυτόν, σε κάθε περίπτωση, γνωρίζω για τα συμβάντα της εποχής και από κάποιους φίλους του. Όπως έζησα και την προσπάθεια που έκανε για να μετριαστεί αυτή η κατάσταση. Ας μην ξεχνάμε ότι ήταν ο πρώτος δήμαρχος που έριξε τα τείχη και στο νικηφόρο συνδυασμό του στις δημοτικές εκλογές είχε συμπεριλάβει υποψηφίους απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους, κι αυτό το εννοώ. Έκανε μια υπέρβαση, κι έτσι πορευόμαστε και εμείς, τα παιδιά του. Βέβαια, η μνήμη υπάρχει, η Πηγάδα και τα γεγονότα της δεν ξεχνιούνται.
Δεν μπορούμε, όμως, να πορευτούμε ως χώρα με διχασμούς. Δεν παραγνωρίζω ότι υπάρχουν θύματα και από την άλλη πλευρά. Σε όλο αυτό το νοσηρό κλίμα πρέπει να βάλουμε μια γραμμή. Η χώρα σήμερα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, δεν υπάρχει χώρος για μίσος. Μόνο ενωμένοι θα τα βγάλουμε πέρα.
-Από αυτά που έχεις ακούσει, που σου έχουν μεταφέρει, τι έγινε τότε στην Πηγάδα;
Αυτό που μπορώ να σας πω ήταν ότι δεν υπήρξε πόλεμος, αλλά σφαγή. Κι αυτό το λέω, γιατί αν υπήρχε πόλεμος, δε θα υπήρχε τόσος μεγάλος αριθμός θυμάτων. Δεν μπορεί παιδιά και γέροι άνθρωποι να χαρακτηρίζονται ως συνεργάτες των Γερμανών και γι’ αυτό το λόγο να θανατώνονται. Και πάλι, όμως, θα σταματήσω εδώ. Ασχήμιες έγιναν τότε και η Ελλάδα ήταν αυτή που έχασε απ’ όλη αυτή την κατάσταση. Κι εδώ θέλω να μείνουμε. Δεν πρέπει να συμβούν και πάλι τέτοια γεγονότα στη χώρα μας.
-Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι που μου έχει κάνει εντύπωση. Στα γεγονότα εκείνων των ημερών, εκτός από τα αθώα θύματα, υπήρχαν αποδεδειγμένα και δεκάδες συνεργάτες των Γερμανών. Αυτοί αθωώνονται;
Ακόμα κι αν δεχτώ την παρατήρησή σου, οι αιχμάλωτοι θα μπορούσαν να έχουν άλλη μεταχείριση. Ας γινόταν μια δίκη. Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ ότι ο μεγαλύτερος όγκος των θυμάτων ήταν αθώοι. Για εμάς το ετήσιο θρησκευτικό μνημόσυνο δεν έχει πολιτικό χαρακτήρα. Προσερχόμαστε στο χώρο ήρεμα και ευλαβικά, μνημονεύουμε τους νεκρούς μας και η τελετή τελειώνει εκεί. Κι έτσι επιθυμούμε να παραμείνει.
-Είτε το θέλεις είτε όχι, την Πηγάδα του Μελιγαλά θα την κουβαλάς σε όλη σου τη ζωή. Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να στείλεις στους πολίτες της χώρας;
Δεν πρέπει να ξαναδούμε «πηγάδες» ποτέ και πουθενά. Ο καθένας έχει τα δικά του ιδεολογικά πιστεύω, διαφορετικές αντιλήψεις, αλλά δεν μπορούμε να πορευτούμε χωρισμένοι σε στρατόπεδα. Πρέπει να πρυτανεύσει η λογική και να θυμόμαστε τα όποια γεγονότα του εμφυλίου ως παραδείγματα προς αποφυγή.
-Επομένως, να συμπεράνω από τα λεγόμενά σου ότι καταδικάζεις και όλους αυτούς που θέλουν να καπηλευτούν το ιστορικό γεγονός;
Φυσικά. Η Πηγάδα του Μελιγαλά είναι ένα θρησκευτικό μνημόσυνο και όχι μια πολιτική εκδήλωση ή χώρος ανταλλαγής συνθημάτων. Εκεί πρέπει να μείνουμε όλοι.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
