Ο Γιάννης Βραχνάς και Μάριος Περπινάκης μιλούν για την Καλαμάτα ’80 και το βόλεϊ
Οι συνεντεύξεις του Γιάννη Βραχνά και του Μάριου Περπινάκη, των δύο νεαρών βολεϊμπολιστών της Καλαμάτας ’80 από την Κω και την Κρήτη αντίστοιχα, είχαν γραφτεί για λογαριασμό του «Θ» πριν από την αιφνίδια ανατροπή στην τεχνική ηγεσία και την αντικατάσταση του Γιώργου Κουλιέρη από τον Παναγιώτη Ντάκουρη, η οποία ας ελπίσουμε ότι δεν θα αλλάξει την ιδιαίτερα θετική ατμόσφαιρα που διαφάνηκε στο ξεκίνημα της νέας σεζόν. Χωρίς διάθεση αμφισβήτησης του νέου τεχνικού της ομάδας που εμπιστεύτηκε η διοίκηση, στον οποίο ευχόμαστε κι εμείς ολόψυχα να έχει καλή επιτυχία στα δύσκολα της Α2, δεν παραλείπουμε -ως αναγνώριση της πολύ σημαντικής (διετούς) προσφοράς αν θέλετε, του Γιώργου Κουλιέρη- και την άκαιρη πλέον ερώτηση που απάντησε ο Γιάννης Βραχνάς:
«Ο coach είναι ο πλέον ιδανικός να κατευθύνει την ομάδα μας ειδικά σε αυτή την κατηγορία. Όλοι γνωρίζουν τις εμπειρίες του και τις ικανότητες του και νοιώθουμε τυχεροί που τον έχουμε. Με τις συμβουλές του και της γνώσης του μας έχει βελτιώσει σημαντικά και σε αυτόν οφείλουμε μεγάλο μέρος της ανόδου μας στην Α2 κατηγορία! Το πέρασμα του από τα γήπεδα τον καθιστά ιδανικό προπονητή καθώς γνωρίζει σε βάθος την ψυχολογία του κάθε αθλητή καθώς και τα σημεία στα οποία αυτός υστερεί».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΡΑΧΝAΣ
-Από την Κω στην Καλαμάτα ’80 σχεδόν από …σπόντα, ήταν τελικά ευτυχής η συγκυρία;
-Τίποτα δεν γίνεται από «σπόντα». Ό,τι συμβαίνει, συμβαίνει για κάποιο σκοπό. Στην προκειμένη περίπτωση να βοηθήσω την τοπική ομάδα όπως μπορώ! Σαφώς και ήμουν τυχερός, γιατί τυχαίνει να βρίσκομαι στο ίδιο περιβάλλον με πολύ καλούς αθλητές και προσωπικότητες .
-Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάζεις σπουδές και βόλεϊ σε υψηλό επίπεδο;
-Για την δική μου περίπτωση είναι πάρα πολύ δύσκολο! Το πανεπιστήμιο στο οποίο σπουδάζω βρίσκεται στη Σπαρτή το οποίο απέχει δυο ώρες από την Καλαμάτα. Αναγκάζομαι να θυσιάζω κάποια μαθήματα ώστε να μπορώ να βρίσκομαι στο γήπεδο και να προπονούμαι με την ομάδα μου. Μπορεί να στερούμαι κάποια πράγματα σαν φοιτητής, άλλα από την άλλη δεν θα άφηνα κάτι το οποίο αγαπώ και το κάνω από μικρό παιδί .
-Πόσο διαφορετική είναι η φετινή χρονιά σε σχέση με πέρυσι;
–Η απάντηση είναι απλή! Η διαφορά μεταξύ των δυο περιόδων είναι μόνο θεωρητική. Μονό η κατηγορία στην οποία αγωνιζόμαστε αλλάζει. Στην πράξη η προσπάθεια είναι αυτή που μετράει. Η προσπάθεια είναι πάντα η μέγιστη, ανεξαρτήτως του στόχου. Δεν εφησυχάζουμε με την πρώτη μας επιτυχία. Συνεχίζουμε με την ίδια θέληση έτσι ώστε να φέρουμε καλύτερα αποτελέσματα. Η σωστή δουλειά και η προσπάθεια μας ανέβασαν ένα επίπεδο πάνω. Ήταν απλά η ανταμοιβή για τους κόπους μας.
-Η άνετη παραμονή είναι δεδομένη; Η άνοδος όνειρο;
-Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Αν δεν δουλέψεις σκληρά δεν θα έχεις τα επιθυμητά αποτελέσματα. Κάθε παιχνίδι θα είναι διαφορετικό.
Από την άλλη, δε νομίζω ότι θα πρέπει να μιλάμε για άνοδο από τώρα. Στόχος είναι να είμαστε από νωρίς μέσα στην εξάδα και από εκεί και πέρα, αν μας δοθεί η ευκαιρία, να διεκδικήσουμε την άνοδο και να είστε σίγουροι πως θα την αρπάξουμε από τα “μαλλιά”
–Ο κόσμος είναι κοντά στην ομάδα; Τι πρέπει να γίνει για να έρθει πιο κοντά και να είναι περισσότερος;
-Αυτόν τον λίγο καιρό που παίζω στην Καλαμάτα έχω καταλάβει πως ο κόσμος βρίσκεται ολοένα και περισσότερο κοντά στην ομάδα .
Πιστεύω ότι αν κάνουμε καλές εμφανίσεις ο κόσμος θα καταλάβει την προσπάθεια μας και θα μας υποστηρίξει περισσότερο.
-Μπητς βόλεϊ ή βόλεϊ; Υπάρχει «φόρμουλα» και για τα δύο ή είναι ασυμβίβαστα;
-Σίγουρα beach volley! Καταρχάς είναι δύο διαφορετικά αθλήματα! Η σάλα είναι απλώς ένας παράγοντας ώστε να σε βελτιώσει αγωνίστηκα και να αποκτήσεις εμπειρίες που θα σε βοηθήσουν στο beach volley. Αν θες όμως να αγωνιστείς σε επαγγελματικό επίπεδο δεν μπορείς να τα κάνεις και τα δυο. Θα πρέπει να επιλέξεις.
ΜΑΡΙΟΣ ΠΕΡΠΙΝΑΚΗΣ
-Ποιες είναι οι πρώτες εντυπώσεις από την Καλαμάτα ’80;
-Οι πρώτες εντυπώσεις από την Καλαμάτα ’80 είναι αρκετά καλές, καθώς είναι μια ομάδα καλά οργανωμένη και όχι ένα σωματείο το οποίο ενδιαφέρεται μόνο να έχει ένα καλό κοινωνικά γνωστό όνομα. Εν αντιθέσει, ενδιαφέρεται για το επίπεδο των αθλητών, αλλά και την εσωτερική ευδαιμονία μέσα στο σύλλογο από τον πιο “μικρό” έως τον πιο “μεγάλο”.
-Ποιες είναι οι διαφορές που εντοπίζεις ανάμεσα στο κρητικό και το καλαματιανό βόλεϊ;
-Το βόλεϊ είναι ένα “ενιαίο” άθλημα, δεν πιστεύω ότι μπορεί κανείς να το συγκρίνει ανάλογα με τόπους, περιοχές και χώρες. Πιστεύω ότι το βόλεϊ το “δημιουργούν” οι άνθρωποι που ασχολούνται ουσιαστικά μαζί του και φροντίζουν να το μεταδώσουν στις επόμενες γενιές ανάλογα με τις εμπειρίες που έχουν αποκομίσει. Όσον αφορά στο κρητικό και το καλαματιανό βόλεϊ, θεωρώ ότι τόσο το ένα όσο και το άλλο έχουν τις υποδομές να φτάσουν ψηλά.
-Ποιο θα είναι το «κλειδί» για μια επιτυχημένη χρονιά;
-Το «κλειδί» για μια επιτυχημένη χρονιά είναι η αρμονική λειτουργία και συνεργασία ανάμεσα στους παίκτες με τους προπονητές αλλά και των προπονητών με τη διοίκηση, καθώς αυτή η καλή συνεργασία θα φανεί τόσο εκτός όσο και εντός γηπέδου. Επίσης, η επιτυχημένη χρονιά είναι αποτέλεσμα της σκληρής και επίμονης προσπάθειας κατά την διάρκεια της προετοιμασίας και της αγωνιστικής περιόδου.
-Πώς νιώθεις που θα έχεις συμπαίκτη τον Χρήστο Δημητρακόπουλο, έναν βολεϊμπολίστα με τόσο μεγάλη καριέρα πίσω του;
-Το γεγονός ότι έχω συμπαίκτη τον Χρήστο Δημητρακόπουλο με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενο, καθώς λόγω του νεαρού της ηλικίας μου (20 ετών) θα μπορέσω να μάθω πολλά και να γίνω καλύτερος τόσο σε προσωπικό, όσο και σε ομαδικό επίπεδο, δεδομένου ότι ο Χρήστος έχει μεγάλη εμπειρία μέσα στα γήπεδα βόλεϊ.
-Η διοίκηση πόσο κοντά είναι στην ομάδα και τις ανάγκες των παικτών;
-Η διοίκηση προς το παρόν έχει δείξει ένα πολύ καλό πρόσωπο όσον αφορά στις ανάγκες των παικτών. Παρ’ όλο που είναι η πρώτη μου χρονιά σαν παίκτης της Καλαμάτας ’80 και δεν γνωρίζω πώς ήταν η διοίκηση τα προηγούμενα χρόνια, προσωπικά είμαι ευχαριστημένος. Ελπίζω πως αν συνεχίσει έτσι θα έχουμε όλοι μας μια πολύ ωραία και επιτυχημένη χρονιά.
-Τα νέα παιδιά κάνουν αθλητισμό ή η νέα γενιά είναι πολύ καλομαθημένη για να ιδρώνει στα γήπεδα;
-Πιστεύω πως τα παιδιά όπως τα μάθεις έτσι θα πράξουν. Θεωρώ λοιπόν πως έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης οι γονείς για το αν ένα παιδί είναι καλομαθημένο και δεν έχει διάθεση να ιδρώσει μέσα στα γηπεδα. Προσωπική συμβουλή είναι οι γονείς να “σπρώχνουν” τα παιδιά στον αθλητισμό γιατί πιστεύω πως είναι αναγκαίος στη ζωή του ανθρώπου και προσφέρει πολλά οφέλη αν γίνεται σωστά.
-Εσένα πώς σε κέρδισε το βόλεϊ και όχι κάποιο άλλο άθλημα;
-Από μικρός αγαπούσα το βόλει παρ’ όλο που άργησα σχετικά να ξεκινήσω. Ήταν ένα άθλημα που με τραβούσε όχι μονό σαν θέαμα, αλλά με «προκαλούσε» να το ακολουθήσω και να μιμηθώ αυτά που έκαναν μεγάλοι παίκτες που έβλεπα στην τηλεόραση και στα γήπεδα όταν παρακολουθούσα αγώνες. Ήθελα να παίξω κι εγώ! Αυτό ήταν το κυρίαρχο συναίσθημα που με τράβηξε στο βόλει σε σχέση με τα υπόλοιπα αθλήματα, παρ’ όλο που “πέρασα” και από κάποια άλλα, όπως ποδόσφαιρο, στίβο και μπάσκετ. Αλλά τελικά ήταν το βόλεϊ αυτό που έψαχνα!
-Το μήνυμα είναι αισιόδοξο ή απαισιόδοξο: το βόλεϊ θα επιβιώσει στα χρόνια της κρίσης και πώς μπορεί να τα καταφέρει;
-Πιστεύω στο βόλεϊ. Πιστεύω ότι είναι διαχρονικό άθλημα και πως ό,τι και να γίνει με κάποιο τρόπο θα καταφέρει να επιβιώσει, καθώς υπάρχουν άτομα που το αγάπησαν, το αγαπούν και θα το αγαπούν ό,τι κι αν γίνει. Αναμφίβολα ζούμε σε μια δύσκολη εποχή και γι’ αυτό τον λόγο πολλές ομάδες μπορεί να έχουν καλό επίπεδο παικτών, όμως υπάρχει οικονομικό πρόβλημα με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο σε έναν σύλλογο να αντεπεξέλθει σε ένα απαιτητικό οικονομικά και παικτικά πρωτάθλημα, όπως είναι αυτό της Α2 εθνικης κατηγοριας.
