Τα προηγούμενα χρόνια κυριάρχησε στη χώρα μας η ρήση του πρώην υπουργού Γ. Βουλγαράκη, ότι «το νόμιμο είναι και ηθικό», με το γνωστό καταδικαστικό αποτέλεσμα για τον ίδιο, την παράταξή του, αλλά και τη χώρα.
Η ίδια ρήση έρχεται και πάλι στην επιφάνεια, και αυτή τη φορά αφορά στη Δημοτική Αρχή Καλαμάτας, για την τακτική που ακολουθεί στις απευθείας αναθέσεις έργων, διαδικασία που τηρεί σχεδόν με θρησκευτική ευλάβεια, θα έλεγε κανείς, για τα έργα μέχρι ενός ποσού.
Το πρόβλημα, επαναλαμβάνουμε, δεν είναι αν οι αποφάσεις του δημάρχου είναι «νόμιμες». Το θέμα είναι αν μπορείς να μοιράζεις ευρώ για διάφορα έργα, χωρίς να προβαίνεις καν σε πρόχειρο διαγωνισμό, σε μια αγορά που είναι στην κυριολεξία «στεγνή» και πολλοί επαγγελματίες περιμένουν μια οικονομική ανάσα από το Δήμο Καλαμάτας.
Ο τρόπος που χειρίζεται το συγκεκριμένο θέμα η Δημοτική Αρχή «εγείρει» τουλάχιστον μια σειρά πολιτικών ευθυνών. Τελευταίο τρανό παράδειγμα είναι η απόφαση, μεταξύ άλλων, στη χθεσινή συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής: ο απευθείας ορισμός ενεργειακού επιθεωρητή για το αναψυκτήριο στο Δημοτικό Πάρκο του ΟΣΕ για την έκδοση πιστοποιητικού ενεργειακής απόδοσης.
Κι εδώ η επιλογή έγινε με απόφαση, χωρίς καν ο Δήμος να προχωρήσει σε κλήρωση μεταξύ επαγγελματιών, όπως όφειλε και είχε κάνει σε κάποιο ανάλογο έργο, πριν από κάποια χρόνια. Να θεωρήσουμε, δε, τυχαίο γεγονός ότι ο μηχανικός που προκρίθηκε έχει έμμεση σχέση με στέλεχος της Δημοτικής Αρχής και ότι τα τελευταία έργα που έχουν δοθεί για έκδοση πιστοποιητικών ενεργειακής απόδοσης σε κτήρια του Δήμου Καλαμάτας έχουν το ονοματεπώνυμό του;
Υπάρχει, επίσης, και το παράδειγμα με την ιστοσελίδα του Δήμου Καλαμάτας. Αρκετά ήταν τα ερωτήματα από πολίτες για τα κριτήρια επιλογής της εταιρείας κατασκευής, διότι, παρά τις διαβεβαιώσεις της Δημοτικής Αρχής, έρευνα του «Θάρρους» απέδειξε ότι οι επαγγελματίες της Καλαμάτας δε ρωτήθηκαν για το συγκεκριμένο έργο.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
