Το όνομά της έχει συνδυαστεί με αστυνομικά αλλά και ιστορικά μυθιστορήματα, είναι από τις πιο καταξιωμένες σε αυτό το είδος και, παρά την ηλικία της, δεν αφήνει την πένα της και συνεχίζει γεμάτη όρεξη.
Ο λόγος για τη συγγραφέα Αθηνά Κακούρη, που απόψε στις 7.00 θα βρεθεί στο βιβλιοπωλείο «Βιβλιόπολις» για την παρουσίαση του βιβλίου της «1821. Η αρχή που δεν ολοκληρώθηκε. Πότε και πώς δημιουργήθηκε το κράτος όπου ζούμε».
Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο φιλόλογος Αναστάσιος Μανωλάκης και καθηγητής, τ. πρύτανης Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και τ. υφυπουργός Παιδείας, Θεόδωρος Παπαθεοδώρου.
Το «Θάρρος» μίλησε μαζί της και σας την παρουσιάζει:
-Τι ήταν αυτό που σας έκανε να στραφείτε, κυρίως, στο ιστορικό μυθιστόρημα;
Η τύχη! Και η προτροπή του εξαιρετικού ερευνητή της εποχής του Διαφωτισμού, του Άλκη Αγγέλου.
-Όποιος διαβάζει ιστορικά μυθιστορήματα, διαβάζει λογοτεχνία ή Ιστορία;
Εξαρτάται από το πόσο καλός είναι ο συγγραφέας. Ο Ουώλτερ Σκοτ, που θεωρείται πατέρας του ιστορικού μυθιστορήματος, είναι και σημαντικός λογοτέχνης. Γενικώς, όμως, οι αρετές του λογοτέχνη είναι απαραίτητες σε όποιον γράφει μυθιστόρημα, είτε ιστορικό είτε οποιουδήποτε άλλου είδους.
-Σε τι στοχεύει ένας συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων;
Για μένα ο συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων είναι ένα είδος ξεναγού. Πιάνει τον αναγνώστη από το χέρι και τον μπάζει σε μια ορισμένη περασμένη εποχή, ανάμεσα σε πρόσωπα που έζησαν τότε, που θα του γίνουν οικεία και που θα ζήσει μαζί τους τα πάθη και τις περιπέτειές τους.
-Ποια η άποψή σας για τα αστυνομικά μυθιστορήματα, με τα οποία έχετε επίσης ασχοληθεί και στα οποία τα τελευταία χρόνια δείχνει έντονο ενδιαφέρον το αναγνωστικό κοινό;
Εγώ θέλω το αστυνομικό να με διασκεδάζει και να με ξεκουράζει. Τώρα, όμως, επικρατούν άλλες αντιλήψεις. Το αστυνομικό είναι, λέει, το σύγχρονο κοινωνικό, ή είναι ιστορία τρόμου και φρίκης, ή καταγγελτικό των τρωτών του κόσμου μας…
Οπωσδήποτε εγώ, το μόνο που ξέρω είναι ότι πρέπει να είναι καλογραμμένο, με ζωντανούς χαρακτήρες, με γοργή πλοκή, με πλούσια γλώσσα. Το ότι είναι αστυνομικό δεν αποτελεί δικαιολογία για να είναι προχειρογράφημα.
-Λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, ποια η γνώμη σας;
Δεν την πιστεύω. Ποτέ, τίποτα δεν είναι ίδιο. Υπάρχουν, βέβαια, τα μεγάλα κρατικά συμφέροντα και οι βλέψεις που ισχύουν και εξελίσσονται επί αιώνες. Π.χ. η ανάγκη της Αγγλίας να προστατεύει τις θαλάσσιες επικοινωνίες με τις αποικίες της, η επιθυμία της Ρωσίας για έξοδο σε θερμές θάλασσες, ο δυναμισμός της Γερμανίας που αναζητά διεξόδους, τέτοια και πολλά άλλα σχετικά που κάνουν προβλέψιμες μερικές κινήσεις των παικτών. Αυτά είναι που ίσως δίνουν την εντύπωση της επανάληψης.
-Οι στιγμές που ζει η χώρα μας έχουν προηγούμενο;
Βεβαίως, πολλά και χειρότερα. Το χάος που παρέλαβε ο Καποδίστριας με ολόκληρο τον πληθυσμό να λιμοκτονεί, το χάος που δημιουργήθηκε μετά τη δολοφονία του, το χάος μετά την έξωση του Οθωνος, με τον Γρίβα να έχει κατεβάσει τα παλικάρια του για να λεηλατήσουν το Δημόσιο Ταμείο, το χάος που δημιούργησε ο Διχασμός, το ένα εκατομμύριο Έλληνες που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους στη Μικρασία και το ενάμισι εκατομμύριο πρόσφυγες στην Ελλάδα, η τριπλή κατοχή – Γερμανοί, Βούλγαροι, Ιταλοί, να σφάζουν και να καίνε… Μήπως θα μας έκανε καλό να τα θυμηθούμε όλα αυτά, ώστε να έχουμε καλό αίσθημα αναλογιών;
-Οι Έλληνες ήταν επαναστάτες, γιατί πλέον δέχονται τόσα χωρίς να αντιδρούν;
Επαναστάτες ήταν, αλλά πάντοτε για το Έθνος τους και τη Θρησκεία τους. Και τώρα αυτά, κυρίως, μας αγγίζουν. Κατά τ’ άλλα, είμαστε καρτερικοί, καταπιανόμαστε να μηχανευτούμε τρόπους για να αντιμετωπίσουμε τα δύσκολα, γι’ αυτό και έχουμε επιζήσει τόσους αιώνες και τόσων κατατρεγμών.
-Αν σας έδινα ένα βιβλίο ιστορίας της Ελλάδας, ποια σελίδα θα σκίζατε ως μαύρη;
Το Διχασμό.
-Μετά από πόσα χρόνια πρέπει να γράφεται η Ιστορία για να είναι αντικειμενική;
Η αντικειμενικότης δεν εξαρτάται από το χρόνο – μολονότι παίζει κι αυτός κάποιο ρόλο-, αλλά από το συγγραφέα. Λόγου χάριν, υπάρχουν Ημερολόγια που είναι γραμμένα αντικειμενικά, μολονότι γράφονται συγχρόνως με τα γεγονότα. Υπάρχουν, εξάλλου, και βιβλία Ιστορίας που γράφονται εκατό χρόνια αργότερα, κι όμως εξακολουθούν να παρασιωπούν ό,τι δεν αρέσει στο συγγραφέα και να επαναλαμβάνουν περιστατικά που κάποτε προβλήθηκαν, επειδή εξυπηρετούσαν έναν πολιτικό στόχο, αλλά που είναι καταφανώς ψεύδη.
-Έχετε βρει ιστορικά λάθη σε σχολικά βιβλία;
Για να απαντήσω υπεύθυνα, θα έπρεπε να έχω μελετήσει όλα τα σχολικά βιβλία Ιστορίας, διότι ένα λάθος σε ένα βιβλίο δε σημαίνει τίποτα. Βεβαίως, οι μερικές εκατοντάδες λάθη που επισήμανε η Ακαδημία Αθηνών, στο διαβόητο εκείνο σ υ ν ω σ τ ι σ μ έ ν ο βιβλίο, πρέπει να μας βάζουν σε σκέψη.
-Συγγραφείς που ξεχωρίζετε;
Οι δάσκαλοι μου είναι οι κλασσικοί.
-Μιλήστε μας για την παρουσίαση της Καλαμάτας…
Καμαρώνω πολύ την πόλη σας. Το χάσμα που άνοιξε ο σεισμός – όπως λέει ο ποιητής – το γεμίσατε ευθύς, όχι άνθη, αλλά όμορφα κτήρια, μια καλή ρυμοτομία, μια παραλία χρήσιμη ως λιμάνι, αλλά και ως αναψυχή των πολιτών. Νιώθω στην Καλαμάτα μια ζωντάνια, μια κομψότητα και μια ορμή που με γεμίζουν αισιοδοξία. Είναι σαν μια κατάφαση η πόλη σας. Μας λέει πως ό,τι γκρεμίστηκε, ό,τι ερειπώθηκε, δε μένει αναγκαστικά ρημάδι. Αντιθέτως, η καταστροφή μπορεί να γίνει ευκαιρία για πρόοδο και βελτίωση.
-Λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο και πότε να περιμένουμε κάτι νέο από εσάς…
Αυτή την εποχή όλοι διερωτώμεθα πώς φθάσαμε ως εδώ και γιατί. Το 1821, η αρχή που δεν ολοκληρώθηκε, είναι μια απόπειρα να βρω την απάντηση. Όσο για το πότε θα έχω νέο βιβλίο να παρουσιάσω, τι να σας πω; Στην ηλικία μου, αυτό το ξέρει μόνον… ο Ύψιστος!
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
