Πώς να κρυφτείςαπό τα παιδιά;
Έχω στα χέρια μου μια επιστολή, την οποία έγραψε μια μαθήτρια της Γ’ Δημοτικού σχολείου της Καλαμάτας.
Η Σταματίνα (επί το νεοελληνικότερο Ίνα) άκουσε από τους γονείς της τις προάλλες μια συζήτηση για την απόφαση αμφιδρόμησης της Β. Γεωργίου από την οδό Αριστομένους, με την οποία δεν συμφωνούσε. Γιατί ένα παιδί είχε άλλη γνώμη από την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας, δεν το γνωρίζουμε.
Αποφάσισε, όμως, να γράψει μια ανοικτή επιστολή προς το δήμαρχο Παν. Νίκα, η οποία λέει τα εξής: «Αγαπητέ κύριε Δήμαρχε, Με λένε Ίνα και είμαι μαθήτρια της τρίτης δημοτικού. Σας στέλνω αυτό το γράμμα για να σας πω ότι όλοι είμαστε μια μεγάλη κοινότητα και πρέπει να αποφασίζουμε μαζί για το δήμο μας. Όχι εσείς με το δημοτικό συμβούλιο. Όλοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε για να φτιάξουμε μια πόλη όμορφη και καθαρή, αν είμαστε ενωμένοι.
Γιατί να μην υπάρχει δημοτικό συμβούλιο για τα παιδιά, τα οποία σε λίγα χρόνια θα γίνουν ενήλικες και θα ζουν στην Καλαμάτα; Με εκτίμηση».
Το 1979, μεταξύ άλλων ο Δ. Σαββόπουλος τραγουδούσε: Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά, μα ούτε και στους μεγάλους/ πάει καιρός που έχω μάθει ξαφνικά πως είμαι ασχημοπαπαγάλος.
Πώς να τα κρύψεις όλα αυτά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλοι. Και σε κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά/ όταν γυρνάς μέσα στην πόλη»…
Α.Π.
