Διαβάζοντας ότι το υπουργείο Περιβάλλοντος σκοπεύει να πάρει μέτρα για να περιορίσει το πρόσφατο φαινόμενο της ατμοσφαιρικής ρύπανσης από τζάκια και ξυλόσομπες, σκέφτηκα ότι καλά θα κάνει, καθώς πέρυσι, στην καρδιά του χειμώνα, υπήρξαν ημέρες που αισθανόμασταν ότι ζούσαμε σε θάλαμο αερίων.
Όμως, δίπλα στα «μη» και στα «όχι» (το «απαγορευτικό» θα εφαρμόζεται ανά περιοχές, ανά χρονικά διαστήματα και ο εντοπισμός των παραβατών θα γίνεται από τις καμινάδες τους) περιμένω να ακούσω κάποια στιγμή και τις διευκολύνσεις, τα μέτρα εκείνα που θα απαλύνουν τη δυσχερή καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων.
Γιατί όταν τη στιγμή που δε σου παρέχουν πετρέλαιο σε λογική τιμή δε σου επιτρέπουν κιόλας να ανάψεις το τζάκι σου για να ζεσταθείς, ακόμα και αν το κάνουν για να σε προστατέψουν, αυτό που απομένει είναι η αίσθηση ενός κράτους που βασανίζει αλύπητα και με κάθε ευκαιρία τους πολίτες του.
Βασανίζοντας τους πολίτες…
