Στους πολιτικούς δεν αρέσει η κριτική. Το ίδιο και στο δήμαρχο Καλαμάτας. Το μόνο που δέχεται να ακούει ή να διαβάζει, είναι το πόσο άξιος, μάλλον πανάξιος, είναι και πως όλες του οι σκέψεις, αλλά και έργα, είναι σωστά. Για να είμαστε ακριβείς, πρωτοποριακά.
Τα γράφουμε αυτά γιατί ο τρόπος που αντιμετώπισε το χθεσινό δημοσίευμα του «Θ» για την τύχη του κληροδοτήματος Παναγιώτη Δραγώνα, από το 1968 και μετά, ήταν, αν μη τι άλλο, περίεργος και ελαφρά ειρωνικός, γεγονός που μας προβλημάτισε.
Αν ο κ. δήμαρχος αρέσκεται σε λιβανίσματα, εμείς δεν είμαστε ιερείς. Θα πρέπει, λοιπόν, να καταλάβει, ότι όσα ακούστηκαν από τα χείλη των μελών της πλειοψηφίας στην τελευταία Οικονομική Επιτροπή του Δήμου Καλαμάτας, αυτά ακριβώς καταγράφηκαν από την εφημερίδα μας.
Κι όπως σημειώσαμε, χαρακτηριστικά, ουσιαστικό και αποτελεσματικό έργο υπήρξε μόνο το 2011, όταν ήταν αντιδήμαρχος Οικονομικών ο Δ. Μπούχαλης, ο οποίος ανέβηκε στην Αθήνα και εξέτασε ένα προς ένα τα ακίνητα που άφησε στο Δήμο Καλαμάτας ο διαθέτης. Τόσες Δημοτικές Αρχές και η πρώτη δική του, επί της ουσίας δεν είχαν κάνει τίποτα.
Τώρα, ότι υπάρχει δημοτική επιτροπή κάθε μήνα για τα κληροδοτήματα, όπως ισχυρίστηκε, δε σημαίνει και τίποτα. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει. Από επιτροπές έχουμε πήξει.
Ξέρουμε ότι, παρ’ όλα αυτά, το αφτί του κ. Νίκα δεν ιδρώνει. Αν και όλο το Δημόσιο αποδεικνύεται διαχρονικά ανίκανο, επιμένει να λέει ότι αυτός είναι κάτι το ξεχωριστό. Αναφαίρετο δικαίωμά του… Εξάλλου, στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις.
Α.Π.
Στη χώρα του ό,τι δηλώσεις…
