Πριν από πολλά χρόνια ζούσα στη Σκωτία ως φοιτητής. Ένα βράδυ, ενώ βρισκόμουν στο αυτοκίνητο φίλου μου, περιπολικό μάς έκανε νόημα να σταματήσουμε. Αστυνομικός ήρθε στο δικό μου παράθυρο (ήμουν συνοδηγός) και μου ζήτησε ευγενέστατα να κατέβω, προκειμένου να μου μιλήσει ιδιαιτέρως. Αφού μου εξήγησε τους κινδύνους που διατρέχω μη φορώντας ζώνη (ο οδηγός φορούσε) και με ενημέρωσε για τα ατυχήματα που συμβαίνουν καθημερινά, μου έκοψε κλήση (80 λίρες Αγγλίας) και με πληροφόρησε για το πώς και πού μπορώ να την πληρώσω.
Λίγο πριν φύγω με ρώτησε τη χώρα καταγωγής μου και με πολλή ευγένεια θέλησε να μάθει πώς τα περνάω στη δική τους χώρα.
Με ευχαρίστησε, τον ευχαρίστησα και έφυγα με την «κλήση» μου.
Τη Δευτέρα το βράδυ, φεύγοντας από την εφημερίδα, άφησα το αυτοκίνητό μου με «αλάρμ» επί της 23ης Μαρτίου, παράνομα! Λίγο αργότερα ήρθε ένα άλλο αυτοκίνητο και στάθμευσε, επίσης παράνομα, απέναντι ,και λίγο πιο μπροστά, από εμένα… Εν συνεχεία, ένα λεωφορείο του ΚΤΕΛ πέρασε με μεγάλη δυσκολία (θεώρησε ότι χωρούσε να περάσει και δε σταμάτησε) από το συγκεκριμένο σημείο. Τότε, ένας άνδρας της ομάδας ΔΙΑΣ, ήρθε τρέχοντας προς το αυτοκίνητό μου, αρχίζοντας να σφυρίζει, κι ενώ βρισκόμουν δίπλα σε αυτό. Όταν τον ενημέρωσα ότι εγώ είμαι ο κάτοχος, είπε στο συνάδελφό του: «Γράψ’ τον για να μάθει να κοιτάζει».
Πέραν του ότι πιστεύω πως η παρανομία μου ήταν το διπλοπαρκάρισμα και ότι το να κοιτάζω δεν επιφέρει ποινή του ΚΟΚ, τον ενημέρωσα ότι ο οδηγός του λεωφορείου είχε περάσει δίπλα από το δικό μου αυτοκίνητο πιστεύοντας ότι χωρούσε (και κόλλησε στο πιο μπροστά αυτοκίνητο) , ενώ κοιτούσα γιατί πραγματικά δεν υπήρχε χώρος να μπω στο αμάξι… Όμως, συνέχισε στον ίδιο τόνο: «Δεν πειράζει, να μάθεις να κοιτάς και να το παρατάς όπου βρεις», και αφού με έγραψαν, έφυγε.
Όταν τον ρώτησα γιατί το άλλο αυτοκίνητο που μαζί με το δικό μου εμπόδιζαν το λεωφορείο δεν το γράφουν, μου απάντησε ότι δεν είναι δική μου δουλειά να του πω τι θα κάνει. Επέμεινα, αφού είδα ότι φεύγουν, και με έντονο ύφος συνέχισε λέγοντάς μου: «Δε θα μου πεις εσύ τι θα κάνω». Τελικά, ο συνάδελφός του γύρισε και έκοψε κλήση στο άλλο αυτοκίνητο, ο δε αστυνομικός απευθυνόμενος σε αυτόν κι αναφερόμενος σε μένα, του είπε: «Γράψ’ τον για να κοιμηθεί ήσυχος ο κύριος απόψε».
Πίστευα ότι έγραψε τον απέναντι οδηγό γιατί και αυτός είχε παράνομα παρκάρει και όχι ως «συνταγή στη δική μου αϋπνία». Τον ρώτησα, λοιπόν, γιατί με ειρωνεύεται από τη στιγμή που του μιλούσα ευγενικά και τον παρακάλεσα να μου δώσει τα στοιχεία του. Η απάντησή του ήταν να πάω «ήρεμος για ύπνο, αφού γράψαμε και τον απέναντι». Όσο για τα στοιχεία του, να πάω στο Τμήμα να ρωτήσω ποιος είχε βάρδια και να τα μάθω. Ανάμεσα στους 6 που είχαν βάρδια, θα κάνω, άραγε, περιγραφή; Ο αριθμός μητρώου του συναδέλφου του αστυνομικού που έγραψε την κλήση υπάρχει σ’ αυτήν, θεωρώ όμως ότι ο συγκεκριμένος απλά έκανε τη δουλειά του ως όφειλε (*).
Τα πρόστιμα και γενικότερα οι ποινές πιστεύω ότι έχουν χαρακτήρα σωφρονισμού. Στη Σκωτία, για παράδειγμα, επειδή με «πόνεσαν» οι 80 λίρες, δεν ξαναβρέθηκα ποτέ σε αυτοκίνητο χωρίς ζώνη, κάτι που μου έμεινε ως συνήθεια κι εδώ.
Από προχθές το βράδυ, όμως, το «μάθημά» μου είναι ότι δε θα κοιτάζω στο δρόμο και όταν έχω αϋπνία, θα ζητάω να γράφουν παράνομα παρκαρισμένους…
Κ.Γαζ.
*Υ.Γ. Έκπληξη μου προκάλεσε ότι, ενώ είχαμε όλο αυτό το διάλογο, στην κλήση με αναφέρουν ως απόντα (!) και δε μου την έδωσαν να την υπογράψω, κάτι που δε συνειδητοποίησα εκείνη την ώρα και αντιλήφθηκα αργότερα.
Αστυνομικοί και… «Αστυνομικοί»
