Με σκληρά λόγια στράφηκε κατά των κυβερνώντων ο πρόεδρος του εμπορικού τμήματος του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας, Παύλος Γκραίκης, αναφορικά με τα πρόστιμα που προβλέπεται να επιβληθούν στους επαγγελματίες – επιχειρηματίες στο πλαίσιο του νέου φορολογικού κώδικα. Μεταξύ άλλων, σχολίασε: «Θα έχουν πάρει μέτρα για τους πολίτες που είναι στο φέρετρο».
Ο κ. Γκραίκης μίλησε, επίσης, για τη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Επιμελητήριο με τους τραπεζικούς διαμεσολαβητές, στο πλαίσιο εκδήλωσης που διοργανώθηκε, προκειμένου να μείνουν ενήμεροι οι επιχειρηματίες για το ζήτημα των δανείων τους και το πώς μπορούν να τα διευθετήσουν και να χειριστούν καλύτερα το υπολειπόμενο ποσό.
Παράλληλα, δε θα μπορούσε να μην αναφερθεί στην παρουσία του στη διημερίδα που διοργάνωσε το Επιμελητήριο Αρκαδίας για το νέο ρόλο που καλείται να διαδραματίσει στο μέλλον ο θεσμός, σχολιάζοντας πως παρατηρείται ένας τραγέλαφος, να θέλει το κράτος, από τη μία πλευρά, να αναδιαρθρώσει και να συρρικνώσει τον εαυτό του και, από την άλλη, να απαρνιέται το θεσμοθετημένο ρόλο τους.
Τραπεζική διαμεσολάβηση και «πυροδάνεια»
Όπως ανέφερε ο κ. Γκραίκης, «το τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα, αν και κρατήθηκε όρθιο από τις θυσίες του λαού, δεν έχει δείξει τις καλές προθέσεις του για τη διατήρηση της επιχειρηματικότητας, για καλή συνεργασία, προς όφελος της οικονομίας και της επιχειρηματικότητας κι αυτών των ιδίων των τραπεζών.
Τόσο ο επιμελητηριακός θεσμός όσο και εγώ προσωπικά, όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης δεν παραθέτουμε μόνο τη διαφωνία μας, αλλά προσερχόμαστε με προτάσεις, αναζητώντας λύσεις βιωσιμότητας και όχι αφανισμού.
Το ενδιαφέρον των επιχειρηματιών ήταν τόσο μεγάλο που η αίθουσα ασφυκτιούσε. Έγιναν αναλύσεις από τους ειδικούς για τα ζητήματα, τις δυνατότητες και τα περιθώρια των επαγγελματιών να διευθετήσουν τις οφειλές τους, όχι μόνο προς όφελός τους, αλλά και προς όφελος του τραπεζικού συστήματος και της εθνικής οικονομίας. Ουδείς παραγνωρίζει ότι οι τράπεζες έδωσαν χρήματα και στόχος τους πρέπει να είναι να τα ξαναπάρουν πίσω και όχι να αφανίσουν τον επιχειρηματικό κόσμο, παίρνοντας την περιουσία του.
Σημαντικό είναι και το θέμα που αφορά στα “πυροδάνεια”, είτε αυτά έχουν την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου είτε όχι.
Το σκεπτικό είναι ότι ο δανειολήπτης δε θέλει να φάει τα χρήματα της τράπεζας, αλλά να πληρώσει με βάση τις δυνατότητες που έχει.
Για τα δάνεια με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, η πίεση που ασκήσαμε για να δοθεί παράταση με πολιτική απόφαση δε στάθηκε δυνατόν να καρποφορήσει νωρίτερα, παρά μόλις πριν από 10 ημέρες, όταν ο υφυπουργός Οικονομίας, Χρ. Σταϊκούρας, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση στη Βουλή, είπε πως “βλέπει” την παράταση του ληξιπρόθεσμου.
Κι ενώ αυτά αφορούν στα δάνεια με εγγύηση Ελληνικού Δημοσίου, για εκείνα που δεν έχουν τη συγκεκριμένη εγγύηση, δεν έχει γίνει κυβερνητική ενέργεια.
Σε όλα αυτά η παρέμβαση του διαμεσολαβητή θα βρίσκει την προσφορότερη ρύθμιση για τον επιχειρηματία».
Πρόστιμα και φορολογία
Σχετικά με τα πρόστιμα που προβλέπεται να επιβάλλονται στους επιχειρηματίες αν είναι αμελείς στις υποχρεώσεις τους προς το κράτος, ο κ. Γκραίκης σημείωσε πως, όταν ένα κράτος θέλει να εξορθολογίσει το σύστημα, η πρώτη του ενέργεια είναι τα μέτρα που θα πάρει να διασφαλίζουν τη διατήρηση της επιχειρηματικότητας ως μέσου παραγωγής πλούτου, μείωσης της ανεργίας και διαμόρφωσης ευημερίας σε έναν τόπο. Τα υπόλοιπα μέτρα, με τα εξοντωτικά πρόστιμα, μπορούν να καταγραφούν μόνο ως μέτρα εξόντωσης και αφανισμού, όπως άλλωστε έχει επισημανθεί από το Επιμελητήριο, από λογιστές και ομοσπονδίες προς το αρμόδιο υπουργείο και αλλού.
Και συμπλήρωσε: «Κατά την άποψή μας, ως πρόστιμο συμμόρφωσης μπορεί να θεωρηθεί ένα εφάπαξ ποσό ή ποσοστό επί τοις εκατό, που θα πατάει στην πραγματικότητα και θα είναι εύκολο να πληρωθεί. Αυτό, μπορεί να ενεργοποιήσει τους επιχειρηματίες στη βάση της ενσυνείδητης φορολογικής συμπεριφοράς. Αντιθέτως, η επιβολή προστίμων έως και 10.000 ευρώ, ανεξαρτήτως του οφειλόμενου ποσού, δηλώνει ευθαρσώς και απροκάλυπτα την εξόντωση.
Είναι σαν να θέλει το κράτος να βγάλει από τη μέση τους μικρομεσαίους επαγγελματίες.
Τέτοια μέτρα λαμβάνονται από αυτούς που επικαλούνται πως έτσι θα μειώσουν την ανεργία, θα πατάξουν την απάτη, τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή και δε βλέπουν ότι στο τέλος θα πάρουν μέτρα για επιχειρήσεις που θα έχουν κλείσει, για άτομα (εργαζόμενους ) που θα είναι άνεργα, για έσοδα που στην ουσία δε θα υπάρχουν, αφού δε θα παράγεται πλούτος. Θα έχουν πάρει, λοιπόν, μέτρα για πολίτες που θα βρίσκονται στο φέρετρο, στα ψυχιατρεία ή εκτός των συνόρων, δρώντας σε χώρες με περιβάλλον φιλικό στο επιχειρείν.
Κατά συνέπεια, ήταν σωστή η αντίδραση να κλείσει την Πέμπτη η ΔΟΥ Καλαμάτας και να μη γίνουν συναλλαγές εκείνη την ημέρα».
Διημερίδα για το νέο ρόλο των Επιμελητηρίων
Μιλώντας για τα αποτελέσματα της διημερίδας για το νέο ρόλο των Επιμελητηρίων, στην Τρίπολη, είπε πως το Γενικό Εμπορικό Μητρώο (ΓΕΜΗ) βρίσκεται ήδη υπό τη διαχείριση των Επιμελητηρίων των επιχειρήσεων της χώρας: «Αν αυτό συνδυαστεί με τη δυναμική που έχουν τα Επιμελητήρια, επειδή είναι ΝΠΔΔ, οικονομικώς αυτοτελή (δεν έχουν να λαμβάνουν κρατικούς πόρους) και αυτοδιοικούμενα, αλλά είναι και θεσμοθετημένοι σύμβουλοι της Πολιτείας σε όλα τα επίπεδα, τα Επιμελητήρια στην προσπάθεια του κράτους να αναδιαρθρωθεί και να συρρικνώσει τον εαυτό του, έρχονται να του προτείνουν, και ήδη νομοθετικά προχωρούν, να είναι οι αδειοδοτούσες αρχές των επιχειρήσεων στους νομούς τους, δηλαδή να χορηγούν, για παράδειγμα, τις άδειες που δίνει η Διεύθυνση Βιομηχανίας, τις άδειες καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, την πιστοποίηση εξειδίκευσης στην επαγγελματική εκπαίδευση και άλλα.
Παρότι φαίνονται ξεκάθαρα αυτά, το κράτος κατακερματίζει τις αρμοδιότητες αυτές, σαν να μη θέλει να μειωθεί, ενώ απαρνιέται το θεσμοθετημένο ρόλο του Επιμελητηρίου, αυτόν του συμβούλου της Πολιτείας, του διαχειριστή του ΓΕΜΗ και της αδειοδοτούσας αρχής.
Το επιμελητηριακό μοντέλο στην Ευρώπη είναι τελείως διαφορετικό. Στη Μασσαλία, για παράδειγμα, το Επιμελητήριο, πέραν του κλασικού του ρόλου, έχει πανεπιστήμιο, διαχειρίζεται το λιμάνι και το αεροδρόμιο κ.λπ.
Η μείωση του κράτους γίνεται με κινήσεις που το αποσυμπιέζουν και δίνουν αρμοδιότητες στα Επιμελητήρια, τα οποία, θέλοντας και μη, επειδή έχουν επιχειρηματική δραστηριότητα, επιλύουν τα προβλήματα και δημιουργούν ανάπτυξη και πλούτο, επειδή οι ίδιοι προγραμματίζουν και διαχειρίζονται την εκπαίδευση, καθορίζουν τον τρόπο λειτουργίας και το μέγεθος των δραστηριοτήτων του λιμανιού και του αεροδρομίου αντίστοιχα, αδειοδοτούν και πιστοποιούν και, κατά συνέπεια, έχουν την ευθύνη για το περιβάλλον ανάπτυξης, της επιχειρηματικότητας και της προόδου της περιοχής. Γι’ αυτό και τα ελληνικά Επιμελητήρια πρέπει να παραμείνουν ως έχουν σε όλους τους νομούς στην οργανωτική τους δομή».
Του Χάρη Χαραλαμπόπουλου
