Πέρασαν 10 χρόνια από τότε που το συγκρότημα με τους 12 χρυσούς και πλατινένιους δίσκους, γνωστότεροι και ως Πυξ Λαξ, αποφάσισαν ότι οι δρόμοι τους πρέπει να χωρίσουν.
«Επιλέξαμε να σταματήσουμε αυτή την μπάντα από αγάπη. Νιώσαμε ότι θα άρχιζαν να μας βαριούνται. Φύγαμε την κατάλληλη στιγμή, είναι πολύ σημαντικό αυτό. Ποτέ δεν έχουμε τσακωθεί…», είχε πει ο Μπάμπης Στόκας απαντώντας έτσι στον καταιγισμό δημοσιευμάτων τα οποία ακολούθησαν.
Επτά χρόνια αργότερα θα αποδεικνύονταν ότι είχε δίκιο. Η απώλεια του Μάνου Ξυδούς, ο οποίος μαζί με τον Φίλιππο Πλιάτσικα και τον Μπάμπη Στόκα ήταν το τρίτο ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος το 1989 στάθηκε η αφορμή για την επανένωση.
Ογδόντα χιλιάδες θεατές στο Ολυμπιακό στάδιο της Αθήνας και 50.000 στο Καυτατζόγλειο στάδιο της Θεσσαλονίκης έγιναν μάρτυρες της συνάντησης των Πλιάτσικα και Στόκα το 2011 αφιερωμένης στη μνήμη του Μάνου Ξυδούς που τους άνοιξε τις πόρτες της ελληνικής δισκογραφίας στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Για την ακρίβεια οι Πυξ Λαξ επανενώθηκαν για πέντε συναυλίες που άφησαν εποχή και συγκέντρωσαν δεκάδες χιλιάδες θαυμαστές τους ανά την Ελλάδα.
Η «Αλλη πλευρά του Μπλε»
Τρία χρόνια μετά οι «πρίγκιπες της δυτικής όχθης» επανακάμπτουν. Οι δυο παιδικοί φίλοι προερχόμενοι από τις δυτικές συνοικίες, Φίλιππος Πλιάτσικας και Μπάμπης Στόκας που άφησαν ένα τόσο ιδιαίτερο στίγμα στη μουσική σκηνή συναντιούνται για μια ακόμη φορά. Τίτλος της παράστασής τους, η «Άλλη πλευρά του Μπλε».
Με εκλεκτούς καλεσμένους, ο Πλιάτσικας και ο Στόκας μας δείχνουν αυτή τη φορά την «Άλλη πλευρά του Μπλέ», «Την άλλη πλευρά της Ελλάδας». Μιας χώρας που εξακολουθεί να παράγει σκέψη, τέχνη και πολιτισμό. Μιας χώρας με τοπολαλιά κι ακούσματα απ’ την Ήπειρο ώς την Κρήτη. «Μιας χώρας που έχει ακόμα φιλότιμο και δεν της αρέσει τα παιδιά της να κανιβαλίζονται και να κανιβαλίζουν. Μιας χώρας όπως την έχουμε στα δικά μας μάτια όχι για να την γνωρίσουν οι ξένοι όπως γίνεται στις παραστάσεις εκτός συνόρων, αλλά για να την ξαναθυμηθούμε εμείς…», όπως λένε οι ίδιοι.
Πόσοι ακόμα τη βλέπουν έτσι; Θα φανεί στις παραστάσεις τους που θα πραγματοποιηθούν στο «Γκάζι Live» από τo Σάββατο 22 Φεβρουαρίου και για 4 μόνο Σάββατα (22/2, 1/3, 8/3, 15/3).
«Η άλλη πλευρά της Ελλάδας»
Η συνύπαρξη βασίζεται στην παράσταση «The other side of Greece» του Φίλιππου Πλιάτσικα που έχει ταξιδέψει ήδη σε πολλές χώρες της Ευρώπης (Αγγλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Γαλλία) και ετοιμάζεται να ταξιδέψει και σε άλλες (Γερμανία, Αμερική, Ρωσία, Τουρκία, Αυστραλία).
«Μια παράσταση που με τα μάτια στραμμένα στο μέλλον και με σεβασμό στο παρελθόν και την παράδοση, προσπαθεί να αγγίξει μέσα από ευρεία καλλιτεχνική προσέγγιση τον Ελληνικό πολιτισμό, μέσα από το χρόνο και τις εκφράσεις του. Μια παράσταση που θέλει να ταξιδέψει το δικό μας μελαγχολικό μπλουζ μέσα από την ηπειρώτικη μουσική, την κοφτερή φωνή της κρητικής λύρας και να συναντήσει την Ελλάδα του σήμερα αλλά και την Ελλάδα του μέλλοντος», όπως λένε οι εμπνευστές της.
Σε 2.500 θεατές
Παράλληλα, Ελληνες και ξένοι ηθοποιοί θα αποδώσουν ποιήματα της νεοελληνικής ποίησης, μεγάλων Ελλήνων ποιητών, έργα επίκαιρα στη σημερινή εποχή που βιώνουμε.
Ζωντανά θα εμφανιστούν ο Γιώργος Χωραφάς και η Νάντια Σπηλιωτοπούλου με τη σκηνοθετική βοήθεια του Στάθη Λιβαθινού και μέσα από βίντεο η Κάτια Γέρου, ο Δημήτρης Ήμελλος και ο Αιμίλιος Χειλάκης, υπό την κινηματογραφική σκηνοθεσία της Γιολάντας Μαρκοπούλου.
Συμμετέχει η Γεωργία Νταγάκη (κρητική λύρα – φωνή).
Την επιμέλεια της βιντεοσκόπησης, του μοντάζ, των προβολών και τον σχεδιασμό των φώτων έχει ο Περικλής Μαθιέλης και τον ηχητικό σχεδιασμό ο Νίκος Παππάς κι ο Σάκης Πυριόχος. Οι μουσικοί που συμμετέχουν είναι οι Μανώλης Γιαννίκιος (τύμπανα), Δημήτρης Καρασούλος (ηλεκτρική κιθάρα), Ειρήνη Κετικίδη (ηλεκτρική κιθάρα), Θανάσης Κρυπίδης (βιολί), Άγγελος Παπαδάτος (Μπάσο), Γιάννης Σκούταρης (Πλήκτρα).
Ο χώρος που θα φιλοξενήσει την παράσταση θα ανοίξει για πρώτη φορά τις πόρτες του το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου και έχει βαπτιστεί «Γκάζι Live» Το «Γκάζι Live» ανοίγει στην Ιερά Οδό 11. Με μία σκηνή που αγγίζει σε έκταση τα 220 τμ και ύψος 9 μέτρα.
Πρόκειται για ένα χώρο που μπορεί να φιλοξενήσει πάνω από 2.500 θεατές. Στην είσοδο του, ένα έργο τέχνης του Αλέκου Φασιανού, υποδέχεται το κοινό βάζοντας τη δικιά του πινελιά στην «Η Άλλη Πλευρά του Μπλέ»
Info: «Γκάζι Live»
Ακολουθεί συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο Μπάμπης Στόκας στο περιοδικό MUST πριν τη συναυλία της Καλαμάτας.
Τον συναντήσαμε και σας τον παρουσιάζουμε: Πες μας τη ζωή σου σε τίτλους.
Α, τώρα, μάλιστα, δε βάζω τίτλους, είμαι άτιτλος. Έχω πολλές ζωές εγώ, σαν την γάτα, δεν μπορώ να σου απαντήσω. Δεν το ’χα σκεφτεί ποτέ έτσι, γενικά δε μου αρέσουν οι τίτλοι.
Πες μου, λοιπόν, τα βασικά στάδια της ζωής σου.
Όπως όλοι οι άνθρωποι, ξεκίνησα με διάφορες δουλειές. Μετά πήγα στη μουσική και σταμάτησα στη μουσική. Δηλαδή, ό,τι τίτλο και να βάλεις, έχει σχέση με τη μουσική. Τραγουδοποιός, στιχουργός, συνθέτης, τραγουδιστής, παραγωγός, όλα γύρω από τη μουσική πάντως.
Τι δουλειές έκανες πριν;
Ό,τι μπορείς να φανταστείς, από οικοδομή μέχρι μπάρμαν, μέχρι χιλιαδυό.
Η σχέση σου με την Καλαμάτα;
Την αγαπώ πάρα πολύ, είναι η πόλη που μεγάλωσα. Μέχρι 8 χρόνων ήμουν εδώ. Οι γονείς μου ήταν μετανάστες στη Γερμανία και εγώ μεγάλωσα με τη γιαγιά μου. Στην Καλαμάτα είναι οι πρώτες μου μνήμες, εδώ πήγα σχολείο, είναι η πόλη μου πιστεύω.
Ένας σκαραβαίος που δεν είχε κασετόφωνο ήταν ο λόγος που έγινες τραγουδιστής;
Ουσιαστικά, εκεί πρωτάρχισα να τραγουδώ, με παραγγελίες της οικογένειας. Εκεί έκανα τα πρώτα μου μαθήματα. Όπως άλλοι πάνε σε δάσκαλους, εγώ τα έκανα εκεί, αυτοδίδακτος.
Τι παραγγελίες σού έκαναν τότε;
Ό,τι ήθελαν αυτοί, από Καλδάρα, Θεοδωράκη και Χατζιδάκι, λαϊκά τραγούδια επί το πλείστον.
Πώς βλέπεις αυτή τη στιγμή τη μουσική στην Ελλάδα;
Πιστεύω ότι είναι μια εποχή που θα ακούσουμε καλά πράγματα, γιατί ο κόσμος έχει ζοριστεί πάρα πολύ και η τέχνη θέλει ζόρι για να βγάλει πράγματα σοβαρά. Άμα το δεις, δηλαδή, τα καλά τραγούδια βγήκαν μετά τη μεταπολίτευση και στις εποχές που η Ελλάδα είχε δυσκολίες. Από τα ρεμπέτικα να το πιάσουμε, τότε που υπέφεραν και γράφανε λαϊκά τραγούδια, τα ροκ τραγούδια από τους Έλληνες ρόκερς που ήταν στο περιθώριο… Γενικά, όλα τα καλά τραγούδια βγαίνουν όταν ζορίζεσαι, οπότε νομίζω ότι είναι μια καλή εποχή.
Το ελληνικό ροκ υπάρχει;
Πάντα υπήρχε και θα υπάρχει. Υπάρχουν μπάντες στην Αθήνα που βλέπω, εδώ δεν ξέρω, δεν έχω παρακολουθήσει, αλλά στην Αθήνα περνάς από τις γειτονιές και ακούς μουσική. Φτιάχνουν μπάντες και παίζουν.
Εξελίσσεται ή αναμασά το παρελθόν του;
Από τη στιγμή που υπάρχει και παίζεται, σίγουρα θα εξελίσσεται. Σίγουρα θα βγουν πράγματα από τα νέα παιδιά.
Βλέπεις κάποιο ροκ συγκρότημα ή καλλιτέχνη που να λες ότι αξίζει;
Κοίτα να δεις, υπάρχουν πολλά πράγματα που μου αρέσουν. Για παράδειγμα, μου αρέσει πολύ ένας νέος που άκουσα, λέγεται Ντάνος, έχει κάτι ενδιαφέρον.
Τα ριάλιτι έκαναν καλό ή κακό στο ελληνικό τραγούδι;
Τα ριάλιτι πάντα κάνουν κακό, γιατί εξυπηρετούν αυτούς που τα φτιάχνουν. Τα συμβόλαια που κάνουν στα παιδιά είναι συμβόλαια σκλάβων και είναι δεμένα για τα επόμενα χρόνια της ζωής τους, για να δουλεύουν για άλλους. Ουσιαστικά, εξυπηρετούν τους ανθρώπους που τα κατασκευάζουν, οπότε τα ριάλιτι είναι σίγουρα κακά.
Τη Μαλού την έχεις ακούσει; Αν ναι, πώς σου φαίνεται;
Τη Μαλού την άκουσα. Βέβαια, την είχα ακούσει και όταν έπαιζε στο λιμάνι. Πήγαινα με την κόρη μου και, μάλιστα, η μικρή χόρευε. Η Μαλού είναι ένα κορίτσι ευγενικό, καλό, πιστεύω πως έχει ταλέντο, αλλά πρέπει να προσέξει τις επιλογές της, όπως κάθε άνθρωπος που ασχολείται με τη μουσική.
Η σόλο καριέρα είναι πιο δύσκολη;
Η σόλο καριέρα είναι έτσι κι αλλιώς πιο δύσκολη. Αν βάλεις τους Πυξ Λαξ από την άλλη, είναι πάλι πάρα πολύ δύσκολη. Όμως, εντάξει, ουσιαστικά κάνεις του κεφαλιού σου, δε δίνεις αναφορά σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό σου.
Ο Μπάμπης τι μουσική ακούει;
Ο Μπάμπης ακούει καλή μουσική, δεν ακούω σκυλάδικα, δε μου αρέσουν έτσι και αλλιώς, δεν είμαι fan, δεν τη βρίσκω. Ακούω καλή μουσική, προσπαθώ να ανακαλύψω καλή μουσική.
Η στροφή σου στο λαϊκό ήταν προσωρινή;
Δεν ήταν στροφή στο λαϊκό. Ήταν ένα κομμάτι που εγώ ξεκίνησα να τραγουδώ από τα λαϊκά. Ο κόσμος έπρεπε να ακούσει αυτά που τραγουδάμε στο σπίτι μας με τις παρέες μας, δηλαδή από εκεί ξεκίνησα, όμως δεν περίμενε κανείς να ακούσει από μένα το «Πάρε τα χνάρια». Όμως, αυτό το τραγούδι είναι δικό μου, εγώ το έλεγα χρόνια, απλώς ο κόσμος δεν το ήξερε. Δε σημαίνει ότι, αν κάνω ένα πρόγραμμα αύριο, θα γίνω λαϊκός άμα παίζω σε λαϊκά μαγαζιά και όλα αυτά. Εμένα με ενδιαφέρει πιο πολύ η αισθητική του χώρου και όχι τα τραγούδια, τα τραγούδια τα επιλέγω εγώ έτσι κι αλλιώς.
Τι σε εμπνέει και γράφεις τραγούδια;
Όλα αυτά που κοιτάζω γύρω μου και με επηρεάζουν και με κάνουν χαρούμενο ή δε με κάνουν.
Τα δισκοπωλεία εξαφανίστηκαν…
Πάνε να εξαφανιστούν. Ο κόσμος πλέον διαβάζει τις εφημερίδες από το internet, η εποχή ό,τι προχωράει το παίρνει σβάρνα. Είναι κάποια επαγγέλματα τα οποία έτσι κι αλλιώς θα αλλάξουν. Αυτό πρέπει να το μυριστείς και να προχωρήσεις σε κάτι που έρχεται.
Η πειρατεία, τελικά, μπορεί να χτυπηθεί;
Η πειρατεία οργανώθηκε από αυτούς που ήταν στη μουσική βιομηχανία. Δεν μπορούσε να οργανωθεί από άλλους. Στον καλλιτέχνη δε θέλουν να δίνουν λεφτά, αυτός πάντα την πληρώνει. Γιατί εγώ από ένα cd παίρνω 1 ευρώ, 7 παίρνει η εταιρεία και 5 ο δισκοπώλης. Βεβαίως και θα υπάρξει πρόβλημα, γιατί στην Ελλάδα κανένας δεν πληρώνει τα πνευματικά δικαιώματα. Οπότε πρέπει εμείς να βρούμε τρόπο να πουλάμε τα cd μας, είτε στις συναυλίες μας είτε μέσω internet με 2 ευρώ. Αυτός που σε αγαπάει ως καλλιτέχνη δε θα έχει πρόβλημα να δώσει 2 ευρώ. Ουσιαστικά, αυτό διώχνει τους μεσάζοντες που εγώ δε γουστάρω.
Πώς νιώθεις όταν βρίσκεσαι στο κοινό της Μεσσηνίας;
Πάρα πολύ καλά, εδώ είναι ο τόπος μου, εγώ πιο πολύ ζω εδώ παρά στην Αθήνα. Στην Αθήνα είμαι μόνο όταν έχω δουλειές.
Πώς προέκυψαν οι Πυξ Λαξ;
Οι Πυξ Λαξ ήταν μια παρέα που ξεκίνησε από το τίποτα, έτσι όπως θα μπορούσε να ξεκινήσει μια μπάντα εδώ στην Καλαμάτα. Ουσιαστικά εγώ με τον Φίλιππο αρχίσαμε την ιστορία αυτή, μετά συναντήσαμε τον Μάνο και μαζί με τα άλλα δύο παιδιά, που είναι ο Παναγιώτης Σπυρόπουλος και ο Σάκης Σταμούλης, φτιάξαμε αυτή την μπάντα. Αρχίσαμε να παίζουμε χωρίς να ξέρουμε το αύριο τι θα μας φέρει.
Το περιμένατε;
Όχι, πού να το περιμένουμε;
Υπάρχουν αυτή τη στιγμή Πυξ Λαξ;
Όχι, αυτή τη στιγμή οι Πυξ Λαξ εξυπηρετούν αυτό το πράγμα. Κάνουμε αυτές τις 8-10 συναυλίες στη μνήμη του φίλου μας και μετά οι Πυξ Λαξ θα πάψουν να υπάρχουν. Ουσιαστικά, είναι μόνο και μόνο για αυτό, μετά τις συναυλίες δε θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Λόγω της απουσίας του Μάνου αυτό δεν μπορεί να γίνει, δεν υφίσταται.
Μερικές μέρες πριν πεθάνει ο Μάνος σε είχε πάρει τηλέφωνο και σου είχε πει να κάνετε συναυλίες, ισχύει;
Ναι, και σε μένα και στον Φίλιππο. Εμένα μια εβδομάδα πριν, αλλά του είπα να το σκεφτούμε, να το συζητήσουμε, του είπα ας το κάνουμε 3 χρόνια μετά, δηλαδή στα 10 χρόνια, αλλά δεν προλάβαμε…
Σου αρέσει να μιλάς για αυτούς;
Γενικά εμένα δε μου αρέσει να μιλάω πολύ.
Για τους Πυξ Λαξ συγκεκριμένα;
Οι Πυξ Λαξ είναι μια μπάντα η οποία αγαπήθηκε πάρα πολύ από τον κόσμο, παραπάνω από ό,τι περιμέναμε κι εμείς.
Γιατί διαλύθηκε το συγκρότημα;
Διαλύθηκε γιατί ήταν μια μπάντα που είχε κλείσει τον κύκλο της. Για να είναι κάτι δυνατό και ουσιαστικό, πρέπει να σταματήσει στο pick του, στο υψηλότερο σημείο του. Οι Πυξ Λαξ ήταν ένα συγκρότημα που τα είχε κάνει όλα. Δηλαδή, είχε παίξει σε μεγάλα στάδια, είχε κάνει επιτυχημένες συναυλίες. Κάποια στιγμή κουραστήκαμε και είπαμε ότι ήρθε το τέλος.
Το μετάνιωσες;
Όχι, ήταν το σωστό, έτσι έπρεπε να γίνει.
Πώς είναι οι συναυλίες μέχρι τώρα;
Πάνε εξαιρετικά, και εμείς είμαστε προ εκπλήξεως, δεν περιμέναμε τέτοια ανταπόκριση, ειδικά αυτή τη δύσκολη εποχή που ο άλλος σκέφτεται πού θα δώσει τα 10 του ευρώ. Είναι πολύ τιμητικό για εμάς αυτό. Είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι και αισθανόμαστε μεγάλη τιμή.
Στην Αθήνα πώς ήταν;
Στην Αθήνα ήταν απίστευτο, δεν περιγράφεται, 90.000 κόσμου, έκλεισαν οι δρόμοι και οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να μπουν.
Μίλησέ μας για τη συναυλία της Καλαμάτας;
Αποφάσισα να παίξουμε στην Καλαμάτα, το συζήτησα με τους συνεργάτες μου και βγάλαμε και αυτή τη συναυλία. Μου το ζητούσε και ο κόσμος στο δρόμο όταν με συναντούσε. Με σταματούσαν και μου το έλεγαν. Οι Πυξ Λαξ ήταν μια μπάντα που, όπως αποδείχθηκε, την αγάπησε πάρα πολύ ο κόσμος. Πιστεύω ότι το ίδιο θα γίνει και στην πόλη μας, θα έρθει ο κόσμος και θα περάσει καλά εκείνο το βράδυ στις 10 Αύγουστου.
Κάποιοι είπαν ότι ενωθήκατε ξανά για τα λεφτά, τι έχεις να τους πεις;
Εντάξει, δεν μπορώ να ασχολούμαι με τον κάθε βλάκα. Δηλαδή, τι να κάνω, να απαντήσω τώρα στον κάθε βλαμμένο;
Πόσο άλλαξε η ζωή σου μετά το γάμο σου; Και πόσο μετά τη γέννηση της κόρης σου;
Η ζωή ουσιαστικά αλλάζει μετά το παιδί. Γίνεται ο πρωταγωνιστής της ζωής σου. Εμένα πρωταγωνιστεί στη ζωή μου η οικογένειά μου. Έτσι κι αλλιώς, η κόρη μου και η γυναίκα μου είναι οι άνθρωποί μου, για αυτούς αγωνίζομαι και για αυτούς επιδιώκω μια καλύτερη ζωή. Όπως κάνουν όλοι οι άνθρωποι, δηλαδή.
Πλέον τι στόχους έχεις;
Να κάνω καλά τραγούδια, να κάνω καλές συνεργασίες, να κάνω τραγούδια με ποιότητα. Με απασχολεί πολύ ο λόγος, όπως λέγανε και οι αρχαίοι: «εν αρχή ο λόγος». Και θέλω ο κόσμος να ευχαριστιέται όταν παίζω κάπου, να του βγαίνει αυτό το ουφ.
Τα πράγματα στην Ελλάδα πώς τα βλέπεις;
Την Ελλάδα τη βλέπω δύσκολα, έτσι όπως την καταντήσανε 300 τύποι, ας πούμε, είναι φοβερό. Θα δούμε τι θα κάνει ο κόσμος, είναι σε πολύ δύσκολη κατάσταση, ίσως το πιο δύσκολο πράγμα είναι να μην ξέρεις τι θα γίνει αύριο. Το χειρότερο είναι να προσπαθείς μια ζωή για να κάνεις κάποια πράγματα, με σκοπό να πάρεις αύριο μια σύνταξη αξιοπρεπώς, και τώρα να σκέφτεσαι ότι τελικά αυτό μπορεί και να μη γίνει.
Πρέπει να περνάτε μηνύματα στον κόσμο εσείς ή μόνο να κάνετε τη δουλειά σας;
Το τραγούδι από μόνο του περνάει μηνύματα. Στην ουσία, εγώ έχω γράψει τόσα χρόνια για τους πολιτικούς, «μια συνουσία μυστική της διαφθοράς». Προσπαθείς να τα πεις μέσα από τα τραγούδια. Δηλαδή, δεν εκμεταλλεύομαι καταστάσεις για να γίνω γνωστός, είμαι μαζί με τον κόσμο στο σωστό και στο δίκαιο, όπως και με την οικογένειά μου. Μπορεί για το τώρα να γράψω μετά από 3 χρόνια, όταν πια αυτό θα έρθει στη ρέγουλά του. Έχω πάει κι εγώ στις πλατείες. Είμαι χαρούμενος και περήφανος που έγινε αυτό και, μάλιστα, έξω από το κομματικό μαντρί μαζεύτηκαν άνθρωποι και έδειξαν την αγανάκτησή τους σιωπηλά και χωρίς επεισόδια και σημαίες. Αυτή η πολιτική κατάσταση είναι φοβερή, κι ας μην το υποβαθμίζουμε.
Το χειμώνα πού θα σε ακούμε;
Δεν ξέρω, σκέφτομαι να παίξω μόνος μου, να ηρεμήσω λίγο. Να φύγω από τα μεγάλα στάδια και να ξαναγυρίσω στα δύσκολα. Αυτό πάντα μου άρεσε κι αυτό θα κάνω.
Μπορεί και μαζί με τον Φίλιππο;
Όχι, δε στέκει να είμαστε μαζί με το Φίλιππο το χειμώνα. Πρέπει να περάσουν 5 χρόνια.
Παναγιώτης Μπαμπαρούτσης
