Εν πρώτοις, μια παρατήρηση: Όσοι σχεδιάζουν νέες δημοτικές κινήσεις έχουν εγκλωβισθεί στην άποψη ή, μάλλον, στο σύνθημα που λέει «Προς Θεού, κανένας παλιός».
Ο ορισμός του τι είναι παλιός και τι όχι έχει διευρυνθεί σε σημείο που βγάζει εκτός παιδιάς αποδεδειγμένα πολύ σοβαρούς και ικανούς ανθρώπους, οι οποίοι κάποια στιγμή είχαν μιαν ανάμειξη στο δημόσιο βίο της πόλης. Δεν είναι πολύ σοβαρή αντιμετώπιση αυτή.
Αν μεν ψάχνουμε να βρούμε άφθαρτα πρόσωπα για να παίξουν σε κάποιο σήριαλ ή να συμμετάσχουν στη Βουλή των Εφήβων, το καταλαβαίνω. Αν, όμως, αναζητούμε πολίτες με άποψη και ενδεχομένως εμπειρία, τότε είμαστε σε πολύ λάθος δρόμο. Υπάρχουν σύμβουλοι και σύμβουλοι, παλιοί και φθαρμένοι.
Οφείλουμε, όμως, να μην τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι των «καμένων για πάντα». Υπάρχουν άνθρωποι που πέρασαν από την πολιτική και άφησαν πίσω τους έργο δημιουργικό.
Και τώρα μια απορία: Γιατί τις τελευταίες ημέρες ο δημοτικός σύμβουλος, Γιώργος Νταγιόπουλος, έχει αρχίσει να ψάχνει για χώρο ισόγειο στο κέντρο της Καλαμάτας; Κάποιοι λένε ότι το θέλει για εκλογικό κέντρο. Δε μας είπαν, όμως, για ποιον συνδυασμό…
Α.Π.
Παρατηρήσεις και απορίες…
