Το «Θάρρος» συνεχίζει το ταξίδι του αναζητώντας νέους Καλαματιανούς μετανάστες και σήμερα σας μεταφέρει στο ψυχρό και σχεδόν πάντα βρεγμένο Βέλγιο.
Εκεί συναντάμε τη Χαρά Κουδούνη, η οποία εργάζεται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως administrative assistant.
Η Χαρά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλαμάτα, την οποία άφησε για να σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση και να δουλέψει στην Αθήνα.
Από τον περασμένο Ιούλιο βρίσκεται στο Βέλγιο, όπου εργάζεται, ενώ ολοκληρώνει το ΜΒΑ (με κατεύθυνση το Marketing).
-Πόσο καιρό εργάζεσαι στο εξωτερικό και πόσο εύκολη ήταν η απόφασή σου να φύγεις;
Από τον Ιούλιο του προηγούμενου έτους, δηλαδή περίπου 8 μήνες. Ήθελα πολύ καιρό μία αλλαγή σε όλα τα επίπεδα, αλλά κυρίως επαγγελματική. Η ιδέα να φύγω υπήρχε στο μυαλό μου εδώ και μερικά χρόνια, οπότε η συγκεκριμένη απόφαση ήταν εύκολη και άμεση.
-Δυσκολεύτηκες στην ανεύρεση εργασίας στη χώρα που βρίσκεσαι;
Προσπάθησα πολύ, διάβασα, το κυνήγησα αρκετά, κι είχα αρχίσει να συμφιλιώνομαι με την ιδέα ότι το κεφάλαιο εξωτερικό έχει κλείσει για μένα. Και εκείνη ακριβώς τη στιγμή, μέσα σε δύο μέρες, «δούλεψαν» όλα, όπως δεν είχα καταφέρει να «δουλέψουν» τρία χρόνια. Δύσκολο πράγμα το σωστό timing.
-Πώς αντιμετωπίζουν τους Έλληνες στη χώρα που ζεις;
Μένω στις Βρυξέλλες, όπου σχεδόν ο μισός πληθυσμός είναι expats και οι Βέλγοι ως λαός ιδιαιτέρως συνηθισμένοι στις διαφορετικές εθνικότητες. Τώρα, ως Ελληνίδα ειδικά, δεν έχω τύχει ειδικής αντιμετώπισης (καλής ή κακής). Φυσικά, κατά τη διάρκεια μίας συζήτησης η αναφορά στην κρίση είναι αναμενόμενη, αλλά το ίδιο αναμενόμενη είναι – για παράδειγμα – και για τον Ισπανό ή τον Ιταλό συνάδελφό μου.
-Τι θα ήθελες να μεταφέρεις από την κουλτούρα της εκεί ζωής σου στην Ελλάδα;
Την έννοια του lunch break. Υποχρεωτικό διάλειμμα για να χαλαρώσεις ή/και να κοινωνικοποιηθείς. Δεν περνούσε ποτέ από το μυαλό μου ότι το διάλειμμα μπορεί να είναι υποχρεωτικό!
-Τρία πράγματα που πρέπει κάποιος να δει, αν επισκεφτεί τη πόλη που βρίσκεσαι…
Να περπατήσει το κέντρο της πόλης (από την Grand Place, την Sainte-Catherine, το Mont des Arts, τις δύο Sablon μέχρι και το Palais de Justice), τo Cinquantenaire και να κάνει στάση στον Aksum για καφέ και στο Arcadi για τάρτα φραμπουάζ. Αυτά εντός Βρυξελλών. Αν έχει χρόνο, να επισκεφθεί την Μπρυζ και τη Γάνδη. Αν δεν έχει, να βρει!
-Τι είναι αυτό που σου λείπει περισσότερο από την Καλαμάτα;
Ο μπαμπάς μου και η μαμά μου. Και η θάλασσα. Και ο ήλιος. Να συνεχίσω;
-Σκέψη για επιστροφή υπάρχει στο μυαλό σου;
Φυσικά και υπάρχει, όπως υπάρχει και η σκέψη για άλλες χώρες. Το μυαλό πάντα τρέχει σε όμορφα και αγαπημένα μέρη.
Των Κώστα Γαζούλη-Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
