Ο μακροβιότερος δημοτικός σύμβουλος δε θα είναι και πάλι υποψήφιος για το Δήμο Καλαμάτας
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Μία από τις ειδήσεις που έβγαλε μέχρι σήμερα η προεκλογική περίοδος στο Δήμο Καλαμάτας είναι και η απόφαση του δημοτικού συμβούλου της μείζονος μειοψηφίας, Γιώργου Νταγιόπουλου, να μην είναι και πάλι υποψήφιος.
Έπειτα από σαράντα χρόνια παρουσίας στα κοινά της πόλης αποφάσισε να… πατήσει φρένο. Η απόφασή του ξάφνιασε πολύ κόσμο. Άλλωστε, η παρουσία του στο Δημοτικό Συμβούλιο είναι συνυφασμένη με τη λειτουργία του οργάνου.
Ο Γιώργος Νταγιόπουλος δεν είναι ένας τυχαίος άνθρωπος, δε βρήκε τίποτα έτοιμο στη ζωή του. Από μικρό παιδί στους δρόμους για ένα πιάτο φαΐ, μέχρι σήμερα, πέρασε από σαράντα κύματα. Δε μετανιώνει για τίποτα. Το αντίθετο. Νιώθει δικαιωμένος.
Όπως και να έχει, η αποχώρησή του από τα κοινά είναι και η αφορμή για τη συνέντευξη που ακολουθεί και ίσως στο μέλλον μια εκδήλωση τιμής προς το πρόσωπό του από το Δήμο Καλαμάτας.
-Ποιος ήταν ο λόγος που σας οδήγησε να ασχοληθείτε με τα προβλήματα του Δήμου;
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, στην πολιτική μπήκα κατά λάθος. Το 1969 ήμουν πρόεδρος στο Σωματείο Εκτελεστών της Φιλαρμονικής. Και τότε τα πράγματα ήταν άγρια. Όποιος αντιδρούσε στις εντολές, είχε συνέπειες. Παρά τους κανονισμούς, δεν μπορούσα να κρατήσω το στόμα μου κλειστό, αν έβλεπα κάτι στραβό. Τότε, ο αείμνηστος Κώστας Κουτουμάνος, όντας δήμαρχος, μου έβαλε για τη συμπεριφορά μου τρεις μισθούς πρόστιμο και, μάλιστα, μου κοινοποίησε την ποινή παραμονή του γάμου μου! Αυτό ήταν το δώρο του.
Τα χρόνια πέρασαν, και φτάνουμε στο 1974 με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Ο Κώστας Κουτουμάνος θέτει και πάλι υποψηφιότητα για δήμαρχος. Μια ημέρα με βρίσκει στο μαγαζί της γυναίκας μου και μου ανακοινώνει ότι είμαι υποψήφιος με το συνδυασμό του.
Μάλιστα, συμπλήρωσε ότι πλαστογράφησε την υπογραφή μου, κι αν έχω κανένα πρόβλημα, να πάω στο Πρωτοδικείο και να ακυρώσω την αίτηση συμμετοχής μου ή να κάνω μήνυση για πλαστογραφία. Όντας, όμως, στενοί φίλοι, με έδεσε με την κίνησή του αυτή «χειροπόδαρα». Παρ’ όλα αυτά, επειδή ήμουν 28 μόλις ετών, κανείς δεν πίστευε ότι θα εκλεγώ. Όλοι έλεγαν ότι το παιδαρέλι από τη Ράχη δεν έχει καμία τύχη, αφού δεν ήμουν από κάποιο… τζάκι.
Η ζωή, όμως, είχε άλλη γνώμη. Αυτό δεν καλοάρεσε σε ορισμένους, αφού δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι ο ελαιοχρωματιστής από τη Ράχη υπερίσχυσε του έμπορα της οδού Αριστομένους. Σε κάθε περίπτωση, ο Κώστας Κουτουμάνος ήταν η αιτία και η αφορμή που αγάπησα το Δήμο και την πόλη. Άφησε σημαντικό έργο στην Καλαμάτα και ήταν το πρότυπό μου.
-Προσωπικά, πιστεύατε στην επιτυχία σας;
Φυσικά. Γιατί είχα ως πολύτιμο διαβατήριο στις αποσκευές μου την αγάπη του κόσμου. Προσωπικά, δε λέω «καλημέρα» στο συνάνθρωπο όποτε έχουμε εκλογές. Εξάλλου, όλοι γνώριζαν ότι περπατούσα ξυπόλητος για να μη λιώσω τα παπούτσια μου, αφού δεν είχα δεύτερο ζευγάρι. Παρ’ όλα αυτά, όλοι στη Ράχη χάρηκαν με την επιτυχία μου. Ανέβαινα τα σκαλιά της ζωής ένα ένα, αλλά κοιτούσα και πίσω μου. Ο καλός οδηγός βλέπει μπροστά, αλλά έχει το νου του και στο τι γίνεται στην πλάτη του. Και ειλικρινά αισθάνομαι υπερήφανος. Ξέρετε τι είναι να σου λέει ο πατέρας σου «τελείωνε το σχολείο γιατί έμαθες πολλά και πρέπει να δουλέψεις»; Έχω κάνει ένα σωρό δουλειές. Από λούστρος και αχθοφόρος ξεκίνησα.
-Μπαίνετε, λοιπόν, στο Δήμο Καλαμάτας ως αιρετός. Μετά; Πώς φτάσατε στην καταξίωση;
Από την αρχή ήμουν πνεύμα ανήσυχο. Ήθελα συνέχεια να μαθαίνω, αλλά είχα και δικές μου εμπειρίες από τη ζωή. Γνώριζα τα προβλήματα της περιοχής μου και τα έθετα στο Δημοτικό Συμβούλιο με επιμονή. Ανάγκασα τον αείμνηστο δήμαρχο Μανώλη Βέκκο να δηλώσει «φτάνει πια με τις ερωτήσεις σας, κύριε Νταγιόπουλε».
Στη συνέχεια, όταν δεν έβαλε υποψηφιότητα ο Κώστας Κουτουμάνος, μπήκα στο ψηφοδέλτιο του Σταύρου Μπένου.
-Μια παρένθεση. Δε φαίνεται να ντρέπεστε για τη δουλειά που κάνατε. Ένας ελαιοχρωματιστής στην εποχή σας δεν ήταν και η καλύτερα αποδεκτή εργασία.
Όντως, δεν αισθάνθηκα ποτέ μειονεκτικά. Γιατί το δρομολόγιο της ζωής μου δεν ήταν ποτέ εύκολο. Από οκτώ χρόνων έπρεπε να δουλεύω, γιατί ο πατέρας μου είχε σοβαρό πρόβλημα με τα πνευμόνια του. Όλα αυτά δε με χάλασαν σαν παιδί. Το αντίθετο. Αυτό που έμαθα ήταν το αγαθό της εργασίας. Και το τίμησα με τον καλύτερο τρόπο. Χάρις στην εργατικότητά μου, αλλά και στην εμπιστοσύνη του κόσμου προς το πρόσωπό μου και την οικογένειά μου, έφτασα στο σημείο που βρίσκομαι σήμερα. Ξέρω πολύ καλά πού χρωστάω και τι χρωστάω. Κι αυτό λέω και στα παιδιά μου. Οι άνδρες και οι γυναίκες της Καλαμάτας σάς καταξίωσαν και οφείλετε να δώσετε κάτι πίσω.
-Δεύτερη παρένθεση. Με τη μουσική πώς ασχοληθήκατε;
Μου άρεσε από παιδί. Γι’ αυτό πήγα και στη Φιλαρμονική. Επειδή, όμως, μάθαινα ένα όργανο (σ.σ. κορνέτα και κόρνο) που δεν μπορούσε να με κάνει μέλος της μπάντας, αποφάσισα να ασχοληθώ με τα τύμπανα, για να πληρώνομαι. Ακόμα και σήμερα υπερηφανεύομαι για τις ικανότητές μου στο συγκεκριμένο όργανο.
-Κλείνουμε τις παρενθέσεις. Πώς ήταν η περίοδος με τον Σταύρο Μπένο;
Στην αρχή δεν ήταν εύκολα τα πράγματα με κάποιους κομματικούς συμμάχους του συνδυασμού του. Με την πάροδο του χρόνου τα πράγματα εξομαλύνθηκαν. Βέβαια, δεν έδωσα και ποτέ δικαίωμα, από όποιο πόστο κι αν εργάστηκα.
Μετά τους σεισμούς ο συνδυασμός διαλύθηκε και στις αμέσως επόμενες εκλογές ο Σταύρος Μπένος με ρώτησε από ποιο πόστο ήθελα να εργαστώ. Η απάντησή μου ήταν πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Ξαφνιάστηκε, αλλά το δέχτηκε. Κι όπως αποδείχτηκε, δεν έκανε λάθος κανείς από τους δυο μας. Η θητεία μου θεωρήθηκε από τις πλέον πετυχημένες.
-Ποιο ήταν το μυστικό της καθολικής σας αποδοχής;
Το σημαντικότερο είναι ότι σεβόμουν όλους τους δημοτικούς συμβούλους, τόσο της συμπολίτευσης όσο και της αντιπολίτευσης. Κυρίως τους δεύτερους. Έδινα το λόγο σε όλους και διέκοπτα όποιον ήταν εκτός θέματος, ενώ ήμουν και ανεκτικός προς όλους. Μπολιασμένος με την ιδεολογία της δημοκρατίας δεν μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό.
-Η καλύτερη στιγμή της θητείας σας;
Ασφαλώς το ομόφωνο ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου για την ποιότητα του έργου μου ως πρόεδρος, αλλά και το μετάλλιο της Γαλλικής Δημοκρατίας, το οποίο μου έδωσαν σε μια επίσκεψη στο Παρίσι μαζί με τον τότε δήμαρχο Σταύρο Μπένο.
Βέβαια, δε θα μπορούσα να μην αναφέρω και την τιμή των δημοτών προς το πρόσωπό μου για τέσσερις δεκαετίες. Δεν είναι λίγο πράγμα.
-Θυμάμαι, όταν είχατε τη θέση του αντιδημάρχου Καθαριότητας επί δημαρχοντίας Γιώργου Κουτσούλη, να γυρίζετε με μία βέσπα όλη την ημέρα;
Βέβαια. Αυτό έπρεπε να κάνω. Όφειλα να γνωρίζω την καθημερινότητα της πόλης και τα προβλήματά της. Μότο μου ήταν ότι πάω στο Δήμο με φόρμα εργασίας και όχι με κοστούμι. Όταν ο δημότης πληρώνει δημοτικά τέλη, ο αιρετός οφείλει να τιμήσει την εμπιστοσύνη του, αλλά και να σεβαστεί τους εργάτες. Ήμουν με όλους φίλος.
-Κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου περάσατε ένα σημαντικό πρόβλημα υγείας. Γιατί δεν τα παρατήσατε;
Να στο πω όπως το νιώθω; Ο Δήμος ήταν η καψούρα μου, η αγάπη μου. Δε γινόταν διαφορετικά. Άλλωστε, τη συγκεκριμένη περίοδο η πόλη αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα με τα σκουπίδια και δε γινόταν εγώ να κάνω πίσω. Εξάλλου, μια ζωή αυτό που έμαθα είναι να αγωνίζομαι και να μην τα παρατάω. Οπότε δεν είχα δικαίωμα άλλης επιλογής. Ηθικά ήμουν, λοιπόν, δέσμιος.
-Και ύστερα από όλα αυτά, πόσο δύσκολη ήταν η απόφαση να μην είστε και πάλι υποψήφιος;
Τα συναισθήματα που νιώθω δεν περιγράφονται με λόγια. Ήρθε, όμως, η στιγμή να πω «αντίο». Στενοχωριέμαι, βέβαια, που αφήνω το Θόδωρο Μπρεδήμα και την παράταξη που με ανέδειξε, αν και θα βοηθήσω με όλες μου τις δυνάμεις για την επιτυχία του.
Από την άλλη, τα τελευταία χρόνια η λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου έχει χάσει το χαρακτήρα που εγώ ήθελα. Κι αυτό δεν μπορώ να το ανεχτώ άλλο.
Τέλος, αφού όλοι φωνάζουν για ανανέωση, αφήνω χώρο για τους νεότερους.
-Καλά, μια ζωή στο Δήμο, αύριο πώς θα νιώσετε που δε θα είστε ενεργό μέλος του;
Μη θεωρήσετε ότι ήταν εύκολη η απόφαση. Ταλαιπωρήθηκα. Μπορεί και να φύγω κάποιο διάστημα από την Καλαμάτα. Όμως, είτε έτσι είτε αλλιώς, παραμένω ενεργός πολίτης. Κι αυτό το λέω και το εννοώ.
-Τη θητεία του απερχόμενου δημάρχου πώς την κρίνετε;
Αν και είχε τις καλύτερες προϋποθέσεις για να αφήσει σημαντικό έργο, επί της ουσίας προτίμησε μόνο τον εξωραϊσμό της πόλης. Κανένα έργο υποδομής δεν ολοκλήρωσε.
-Το ταμείο της πολιτικής σας θητείας είναι θετικό ή αρνητικό;
Αυτό θα το κρίνει ο πολίτης. Όμως, δε μετάνιωσα ποτέ για την απόφασή μου να συμμετάσχω στα κοινά της πόλης μου. Πιστεύω ότι έδωσα γι’ αυτή τον καλύτερό μου εαυτό. Φυσικά, δεν είμαι αχάριστος για την αγάπη που εισέπραξα από τον κόσμο.
-Βάλτε έναν επίλογο στη συνέντευξη.
Η κουβέντα μας αποτέλεσε την αφορμή να κάνω ένα γρήγορο πέρασμα της ζωής μου, από μικρό παιδί μέχρι σήμερα. Δεν κρύβω τα συναισθήματα συγκίνησης. Τίποτα δε μου ήρθε εύκολα. Δούλεψα σκληρά, ταλαιπωρήθηκα, χλευάστηκα, αλλά πήρα και πολλή αγάπη από τον κόσμο.
Μέσα από την καρδιά μου τους ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου έκαναν και με εμπιστεύονταν για 40 χρόνια. Δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ.
