Από τη στιγμή που μου δόθηκε, στα 18, το δικαίωμα ψήφου είχα να επιλέξω: ψήφος ή φύση; Σκεπτόμενος ότι η ψήφος χωρίζει ενώ η φύση ενώνει, προτιμούσα την ημέρα των εκλογών να πηγαίνω σε κάποια παραλία. Αυτή τη φορά είπα να κάνω την αλλαγή και από τη θάλασσα να πάω στο βουνό. Ο υπολογιστής και συγκεκριμένα το internet, έχουν και την κακή και την καλή τους πλευρά, όπως, άλλωστε, κάθε τι στη ζωή. Αναζητώντας για κάποιο σύλλογο, μου παρουσίασε τον Ορειβατικό Καλαμάτας (ΕΟΣ Καλαμάτας). Μπαίνοντας στο πρόγραμμα του συλλόγου είδα ότι είναι αρκετά αξιόλογος ως προς τις δραστηριότητες…
Αν και λίγο μακριά από την περιοχή της Κυπαρισσίας όπου μένω, αποφάσισα να συμμετάσχω στην προγραμματισμένη εκδρομή του συλλόγου στο Μπίλιοβο και στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Αλτομυρών. Στις 8.30 βρίσκομαι ήδη στα γραφεία του Ορειβατικού. Ένας ένας έρχονται με ανοιξιάτικα χαμόγελα και ευχές για μια όμορφη μέρα. Αν και δεν τους έχω ξαναδεί, αισθάνθηκα πολύ οικεία στο χώρο, σαν να γνωριζόμασταν από καιρό. Το λεωφορείο έχει φτάσει και σιγά σιγά επιβιβαζόμαστε. Διανύοντας την ανατολική ακτή της Καλαμάτας, σε 30 λεπτά έχουμε φτάσει στο χωριό Σωτηριάνικα.
Ο περίπατος ξεκινάει. Το Μπίλιοβο είναι ένα καλντερίμι το οποίο διατηρείται σε αρκετά καλή κατάσταση, λόγω και της έγκαιρης και αποτελεσματικής παρέμβασης του συλλόγου. Έχει 75 ανηφορικές στροφές, χτισμένο από δεξιοτέχνες της πέτρας, ένωνε κάποτε τα Αλτομυρά με τα Σωτηριάνικα. Όσο ανεβαίναμε σε υψόμετρο, γινόταν όλο και περισσότερο ορατός ο Μεσσηνιακός κόλπος. Τα φυτά στο μονοπάτι (φασκόμηλο, θυμάρι, αγιόκλημα κ.λπ.) έκαναν έντονη την παρουσία τους σε κάθε μας βήμα με τα χρώματα και τα αρώματα. Τα πειράγματα μεταξύ μας είχαν και αυτά το δικό τους χρώμα, ώστε να γίνει ο περίπατος ακόμα πιο ευχάριστος, ενώ αρκετά ενδιαφέρουσα ήταν η γνωριμία μου με τη Βαρβάρα, που είχε αρκετές γνώσεις για τα φυτά και βότανα της περιοχής.
Ο χρόνος κύλησε τόσο όμορφα, που δεν κατάλαβα για το πότε φτάσαμε στο μοναστήρι του Αϊ – Γιώργη. Αν και ακατοίκητο, ο χώρος ήταν περιποιημένος με τις τριανταφυλλιές και τις γαρυφαλλιές περήφανα να περιμένουν να τις θαυμάσεις! Ο χώρος στο μοναστήρι είναι ιδανικός για να αποδράσει κανείς από τη βαβούρα της πόλης. Μείναμε αρκετή ώρα, ήπιαμε και το καφεδάκι μας και η στιγμή της επιστροφής έφτασε. Αυτή τη φορά πήραμε διαφορετικό μονοπάτι, του οποίου η διάνοιξη έχει γίνει πρόσφατα. Δεν έλειψαν και τα απρόοπτα, μια κοπέλα χτύπησε το πόδι της, αλλά με την παρέμβαση των μελών του συλλόγου όλα είχαν αίσιο τέλος.
Η τέλεια οργάνωση που έχει ο Ορειβατικός σού δίνει την αίσθηση ότι μπορείς να έχεις πρόσβαση σε οποιαδήποτε βουνοκορφή της Ελλάδας με απόλυτη ασφάλεια, διότι, εκτός από έμπειρους ορειβάτες και απλούς περιπατητές, υπήρχαν στην παρέα και μικρά παιδιά, ο Γιωργάκης, η Ερρικαίτη, ο Γιάννης, η Όλγα, που απόλαυσαν το ίδιο με εμάς τον περίπατο στο Μπίλιοβο. Καταλήξαμε όλοι μαζί στο χωριό Κρίσκιο, σε ένα χώρο που προορίζεται για αγροτουρισμό, όπου μας περίμενε ο κ. Σωτήρης με γευστικότατα εδέσματα και καλό κόκκινο κρασί. Αφού μας ξενάγησε στο μικρό θεατράκι και τα δενδρόσπιτα, καταλάβαμε εμπράκτως ότι τα όμορφα πράγματα δε στοιχίζουν.
Ευχαριστώ όλα τα μέλη του ΕΟΣ Καλαμάτας για την τέλεια οργάνωση και όσους συμμετείχαν για την ευχάριστη παρέα.
Του Γρηγόρη Μπούσουλα
