ΜΕ ΜΕΡΙΜΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΕ ΠΑΙΔΕΣ, ΠΑΜΠΑΙΔΕΣ
Το πρώτο έτος λειτουργίας της ανδρικής ομάδας βόλεϊ του Ακρίτα ήταν …πειραματικός, ο δεύτερος συνδυάστηκε με την άνοδο στη Β’ Εθνική-Περιφερειακό της Ένωσης Πελοποννήσου, του χρόνου δεν αποκλείεται να τη δούμε στην Α2! Αυτό τουλάχιστον φανερώνουν οι προθέσεις των υπευθύνων του τμήματος, που μας ενημερώνουν με το παρακάτω δελτίο Τύπου για τις τελευταίες εντυπωσιακές κινήσεις, με τις οποίες άνοιξε πολύ νωρίς ο σχεδιασμός της επόμενης περιόδου:
«Η διοίκηση του Ακρίτα και το τεχνικό επιτελείο βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει τις πρώτες μετεγγραφές για την ομάδα των ανδρών μας ενόψει της νέας αθλητικής χρονιάς.
Μητρόπουλος Μιχάλης-πασαδόρος- προηγουμένη ομάδα Δ.Σ Λάμιας ομάδα που μετείχε στην Α1 Εθνική κατηγορία, Τρουπάκης Γιάννης –πασαδορος-πέρυσι αγωνιζόταν στην Ευρυάλη, Αλεξανδρόπουλος Νίκος-κεντρικός- επιστρέφει στην αγωνιστική δράση μετά από 3 χρονιά απουσίας (τελευταία ομάδα του ο ΑΟΚ 80).
Οι αθλητές αυτοί έχουν μεγάλη προσφορά στο χώρο του βόλεϊ και ο καθένας έχει σηματοδοτήσει με την παρουσία του και την προσφορά του την ομάδα που μετείχαν.
Έτσι λοιπόν η ομάδα μας φέτος ενισχύεται σημαντικά με πρωταρχικό στόχο να πρωταγωνιστήσει στην κατηγορία της και να διεκδικήσει θέση ανόδου στην Α2 Εθνική κατηγορία.
Στον πάγο της ομάδας για άλλη μια χρονιά θα κάτσει ο έμπειρος προπονητής Κωνσταντίνος Κουτράκης, ο οποίος με τη βοήθεια του Μιχάλη Μητρόπουλου θα ασχοληθούν επιπλέον και με τα τμήματα παίδων και παμπαίδων, τα οποία για πρώτη φορά θα συμμετάσχουν στο πρωτάθλημα της ΕΣΠΕΠ».
Ο 35ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΣΑΔΟΡΟΣ ΑΦΗΣΕ ΤΗΝ Α1 ΚΑΙ ΤΗ ΛΑΜΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΚΡΙΤΑ
Μιχάλης Μητρόπουλος: «Ήρθε η ώρα να αγωνιστώ στην Καλαμάτα»
ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ VOLLEYNEWS.GS ΚΑΙ ΤΗ ΦΙΟΡΕΛΑ ΜΑΛΟ
Γεννημένος στις 7 Φεβρουαρίου 1979 ο Μιχάλης Μητρόπουλος ή όπως τον αποκαλούν οι περισσότεροι Μάικ, ξεκίνησε το βόλεϊ το 1992 σε ηλικία 13 ετών. Υπεύθυνος για την ενασχόληση του ήταν ο γυμναστής του Χρήστος Διακουμέας, ο οποίος ήταν προπονητής στις μικρές ηλικίες της ΓΕΜ. Στα σχολικά παιχνίδια τον είδε και τον φώναξε σε μία προπόνηση ώστε να δει αν μπορεί να εξελιχθεί. Παρέα με τους υπόλοιπους συμμαθητές του ο Μιχάλης ξεκίνησε να παίζει στην ΓΕ Μεσσηνίας και από τότε έμεινε στο άθλημα.
Ο 35χρονος πασαδόρος μετά από 22 χρόνια στον χώρο πήρε την μεγάλη απόφαση να γυρίσει στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Καλαμάτα και να αγωνιστεί εκεί. Σε μία συνέντευξη που παραχώρησε στο volleynews.gr και την Φιορέλα Μάλο μίλησε για όλους και όλα.
Στο μεγαλύτερο μέρος του πρωταθλήματος ήσασταν στην εξάδα με τη Λαμία, η όγδοη θέση σας αφήνει κάποια πικρία;
«Με την Λαμία είχαμε ένα εκπληκτικό ξεκίνημα. Κάναμε κάποιες νίκες που ήταν έως και απρόσμενες . Πρωταγωνιστούσαμε στο μεγαλύτερο μέρος ενός πολύ δύσκολου πρωταθλήματος. Προσωπικά η όγδοη θέση δεν μου αφήνει κάποια πικρία γιατί κοιτάζω το σύνολο των εμφανίσεων. Όπως είναι τα πράγματα στην Ελλάδα, αυτός που μένει είναι ο πρωταθλητής. Ελπίζω να γυρίσουμε στα προηγούμενα χρόνια που και οι υπόλοιποι έπαιζαν στην Ευρώπη για να λέμε ότι η δεύτερη μέχρι την πέμπτη θέση έχουν κάποιο νόημα. Πλέον το να βγαίνεις πέμπτος και να μη πηγαίνεις Ευρώπη είναι σαν να βγαίνεις έβδομος. Αυτό που μετράει είναι η πορεία κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος, και με αυτήν είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος.
Που θα σε δούμε τη νέα σεζόν;
«Αποχωρώ από τη Λαμία. Ήρθε η ώρα να αγωνιστώ στην Καλαμάτα».
Όταν πήγες στην Λαμία δήλωσες πως πήρες αυτή την απόφαση επειδή είναι ομάδα υψηλού επιπέδου, τι σε έκανε να αποχωρήσεις;
«Η χρονιά στη Λαμία ήταν αρκετά πετυχημένη. Θεωρώ ακόμη ότι είναι ομάδα υψηλού επιπέδου, έχει να προσφέρει πολλά και στην Volleyleague και στο άθλημα. Οι συνεργασίες μεταξύ αθλητών και ομάδων μπορούν να κρατήσουν από ένα χρόνο έως πολύ περισσότερα. Εμάς η συνεργασία μας έληξε, εγώ από την πλευρά μου ήθελα να γυρίσω και στην πατρίδα μου την Καλαμάτα. Πλέον είμαι και σε μία ηλικία που πρέπει σιγά σιγά να κατασταλάζω και σε άλλα πράγματα. Η επιλογή του να γυρίσω στην Καλαμάτα ήταν σχεδόν μονόδρομος».
Τι στόχους έχει η ομάδα που πας τώρα;
«Γνωρίζω πολλά πράγματα για την ομάδα που θα πάω. Έρχομαι για να φτάσουμε όσο το δυνατόν ψηλότερα. Τα παιδιά που είναι στον σύλλογο από τη διοίκηση μέχρι τον τελευταίο αθλητή έχουν όλοι κέφι και μεράκι ώστε να βοηθήσουν να φτάσει όσο ψηλότερα μπορεί κι εγώ ελπίζω να βάλω ένα λιθαράκι για να γίνουν αυτές οι προσδοκίες πραγματικότητα».
Όταν σταματήσεις την καριέρα σου θα ήθελες κι εσύ να βοηθήσεις το άθλημα από άλλο πόστο;
«Μετά από 22 χρόνια που παίζω βόλεϊ είναι κομμάτι της ζωής μου. Είναι κάτι που πολύ δύσκολα μπορεί να φύγει από μέσα μου. Εννοείται πως όταν σταματήσω ,ελπίζω όχι πολύ σύντομα, να μου δοθεί η ευκαιρία να μπορέσω να βοηθήσω από άλλο πόστο και να μπορέσω να δώσω αυτά τα λίγα που ξέρω σε άλλα παιδιά».
Στο beach volley θα σε δούμε εφέτος;
«Πλέον μόνο για πλάκα στην Καλαμάτα και αν τύχει σε διακοπές σε άλλα μέρη. Θεωρώ ότι είναι το ομορφότερο άθλημα στην Ελλάδα το οποίο όμως για κάποιους λόγους το έχουμε αφήσει λίγο πίσω. Είναι κρίμα να πρέπει να σπαταλάς τόση ενέργεια και αγάπη για να μπορείς να το παίζεις σωστά και σε υψηλό επίπεδο και να μην έχεις καμία ανταπόκριση και κανένα έπαθλο. Να παίζεις για ελάχιστα χρήματα για ένα Σαββατοκύριακο και ουσιαστικά να μπαίνεις μέσα. Ίσως θα έπρεπε να ξεκινήσουν την οργάνωση του από την αρχή για να είναι λίγο πιο δελεαστικό για τους αθλητές ώστε να μπορέσουν να ασχοληθούν και νέα παιδιά, και οι παλιοί να μένουν περισσότερο στον χώρο».
Η μεγαλύτερη ομάδα που αγωνίστηκες είναι ο Ολυμπιακός, θα χαρακτήριζες εκείνα τα χρόνια τα καλύτερα στην καριέρα σου;
«Αγωνίστηκα στον Ολυμπιακό από το 1994 έως το 1999. Τα χρόνια που ήμουν εκεί ήταν μία από τις δύο καλύτερες περιόδους της καριέρας μου και πήρα πολλά. Η άλλη ήταν τα τέσσερα χρόνια που έπαιξα στην Α2 με την ΓΕ Μεσσηνίας. Κάθε χρόνος και κάθε ομάδα ήταν ξεχωριστά».
Καλύτερος παίκτης και προπονητής που έχεις συναντήσει;
«Αυτός που ξεχώριζα, ξεχωρίζω και τον έχω σε μεγάλη εκτίμηση, άσχετο αν είναι σε προχωρημένη ηλικία αθλητικά είναι ο Χρήστος Δημητρακόπουλος. Είναι ένα παιδί που έχει κάνει πρωταθλητισμό σε ανώτερο επίπεδο, είναι γεννημένος νικητής, δεν χάνει ούτε στο τάβλι. Μακάρι την ψυχολογία και τον αθλητικό τρόπο ζωής του να τον είχαμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με το άθλημα. Είναι από τα σημαντικότερα κομμάτια που έχει βοηθήσει τον Χρήστο να φτάσει τόσο ψηλά και ίσως είναι από τα σημαντικότερα κομμάτια που μπορεί να βοηθήσει έναν αθλητή να φτάσει εκεί που θέλει.
Καλύτερος προπονητής ο Γιώργος Γιάτσης. Η γνώση του και ο τρόπος που διαχειρίζεται μία ομάδα είναι ιδανικός. Δούλεψα μαζί του εφέτος και νομίζω ότι είναι ένας από τους καλύτερους που υπάρχουν στην Ελλάδα. Για εμένα είναι νούμερο ένα».
Στιγμές που θα σου μείνουν για πάντα και άλλες που θες να ξεχάσεις.
«Οι δύο σημαντικότερες στιγμές μου στο βόλεϊ ήταν η τρίτη θέση εφήβων που πήραμε με την ΓΕΜ όταν ξεκινούσα και ήταν η πρώτη διάκριση που είχα και σε πολύ μικρή ηλικία. Η άλλη σημαντικότερη ήταν ένα Κύπελλο Ελλάδος με το αντρικό τμήμα του Ολυμπιακού που ήταν η πρώτη μου επαφή με ένα τόσο υψηλό επίπεδο και με αθλητές που τώρα έχουν όλοι σταματήσει και τους θεωρούμε πλέον από τους καλύτερους που έχουν περάσει από την Ελλάδα. Ήταν τιμή μου να τους έχω συμπαίκτες.
Κάτι που θα ήθελα να ξεχάσω δεν υπάρχει. Ακόμη και οι πιο δυσάρεστες στιγμές στην καριέρα μου θα μείνουν χαραγμένες ώστε να μαθαίνω από αυτές».
