Οργισμένοι οι κάτοικοι ζητούν να ληφθούν άμεσα μέτρα
Οι εκλογές στο Δήμο Καλαμάτας τελείωσαν, νικητές και ηττημένοι ελπίζουμε να πήραν τα μηνύματα που πρέπει και η ζωή μας επέστρεψε σε κανονικούς ρυθμούς.
Κοινός παρονομαστής η καθημερινότητά μας, αυτά τα ιδιαίτερα στοιχεία που πιστοποιούν και αναδεικνύουν την παιδεία μας, τον καθρέφτη της κοινωνικής μας συμπεριφοράς. Είναι αδιανόητο να περιμένουμε από τους άλλους να αλλάξουν, όταν εμείς συμπεριφερόμαστε ανεύθυνα, χωρίς σεβασμό στο διπλανό μας, με αγένεια και απρέπεια, χωρίς αισθητική, χωρίς τα στοιχειώδη ψήγματα πολιτισμού.
Ένα παράδειγμα από τα πολλά που υπάρχουν και αποδεικνύει τα αμέτρητα κακότροπα που κουβαλάμε, χωρίς να έχουμε διάθεση να τα εκριζώσουμε από τη ζωή μας, είναι αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στη Σιδηροδρομικού Σταθμού, στο κέντρο της Καλαμάτας.
Εδώ και χρόνια χτίζεται μια οικοδομή, η οποία, πιθανόν λόγω της κρίσης, έχει μείνει γιαπί. Πλέον, ιδιαίτερα στην οδό Αντωνόπουλου, αποτελεί εστία μόλυνσης, αφού στον περίκλειστο χώρο υπάρχουν σκουπίδια, κουνούπια, έντονη μυρωδιά εξαιτίας «πολιτών» που τον χρησιμοποιούν ως δημόσιο ουρητήριο. Στο γύρω χώρο υπάρχουν καταστήματα τροφίμων, μικροβιολογικά κέντρα και είναι εύκολο να καταλάβει κάποιος τους κινδύνους που κρύβονται.
Πριν από ένα χρόνο οι κάτοικοι της περιοχής διαμαρτυρήθηκαν στη Δημοτική Αρχή, και κατάφεραν να πάρουν την… υπόσχεση του εργολάβου ότι ο χώρος θα καθαριστεί. Όμως, εις μάτην. Ο κύριος ξέχασε πολύ γρήγορα όσα είχε πει και η κατάσταση επιδεινώθηκε.
Σήμερα, οι κάτοικοι συγκεντρώνουν υπογραφές, προκειμένου να σταλεί κείμενο διαμαρτυρίας προς κάθε αρμόδιο και να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, αφού η Δημοτική Αρχή ψάχνει δικαιολογίες στους νόμους, δηλώνοντας αναρμόδια, ενώ ο εργολάβος υπόσχεται χωρίς αντίκρισμα. Μάλιστα, οι πολίτες δε ζητούν μόνο καθαρισμό του χώρου, αλλά απομάκρυνση των σκαλωσιών και, ει δυνατόν, την κατασκευή πεζοδρομίου.
Τα παραπάνω είναι δείγμα συμπεριφοράς μιας κοινωνίας. Από κάποιους ίσως να εκλαμβάνονται ως «μικρής» πολιτισμικής και κοινωνικής εμβέλειας και σημασίας, φανερώνουν όμως παγιωμένες αντιλήψεις, νοοτροπίες και πρακτικές, οι οποίες, όχι μόνο δεν ανατρέπονται, αλλά ενισχύονται με ανοχή και ατιμωρησία.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
