Μας το υπέδειξε φίλη και αναγνώστρια της εφημερίδας και, δυστυχώς, δεν έχει καθόλου άδικο. Περπατώντας κάποιος στην παραλιακή οδό της Ναυαρίνου, μετά το «Πανελλήνιο», μπορεί να έχει την αίσθηση ότι βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, να ακούει τον κυματισμό της, αλλά θάλασσα δε βλέπει. Αιτία, οι κατασκευές των παραλιακών μαγαζιών που κρύβουν τη θέα.
Αν δεν υπήρχε και το διάστημα μετά την εκκλησία της Ανάστασης και μέχρι το «Φιλοξένια», θα λέγαμε ότι η Καλαμάτα είναι παραλιακή πόλη, μόνο που δεν μπορούμε να δούμε τη θάλασσά της. Κι αν ισχύσουν όσα προβλέπονται στο νέο νομοσχέδιο για τους αιγιαλούς, η θάλασσά μας δε θα είναι ορατή παρά μόνο από το βουνό!
Α.Π.
Θάλασσα ακούμε, αλλά δε βλέπουμε…
