«ΛΥΜΑΙΝΟΝΤΑΙ» ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΑΡΔΕΥΤΙΚΕΣ ΓΕΩΤΡΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΟΙΧΑΛΙΑΣ
Καταγγελίες για «πάρτυ» ανομίας από ομάδες παραγωγών στην Οιχαλία
Ξεκίνησε η διερεύνηση της υπόθεσης από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Κυπαρισσίας
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Σύμφωνα με την Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, το ελληνικό Σύνταγμα κατοχυρώνει το νερό ως δημόσιο αγαθό κι έτσι αποτρέπει οποιαδήποτε σκέψη για ξεπούλημά του εν μέσω «οξύτατης οικονομικής κρίσης».
Στη γενικότερη περιοχή του Δήμου Οιχαλίας φαίνεται ότι τα πράγματα λειτουργούν με διαφορετική φιλοσοφία, σύμφωνα, τουλάχιστον, με καταγγελίες δημότη, τόσο στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Κυπαρισσίας, η οποία ήδη διερευνά το θέμα, όσο και προς το γενικό επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης και τις αρμόδιες δημοτικές υπηρεσίες.
Μάλιστα, έπειτα από πρόσφατη συνάντησή του με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο, φαίνεται ότι η τριτοκοσμική κατάσταση των αρδευτικών γεωτρήσεων – που αποτελεί τη βάση των καταγγελιών-δεν περιορίζεται μόνο στο Δημοτικό Διαμέρισμα Ψαρίου, αλλά και στο Διαβολίτσι και σε άλλες περιοχές.
Έτσι, οι γεωτρήσεις, αντί να είναι εργαλείο του Δήμου για την… ανύπαρκτη ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα, είναι απλά δεξαμενή ψήφων, αφού αφήνουν ντόπιους παραγωγούς – ημέτερους να τις εκμεταλλεύονται χωρίς κανόνες, προκαλώντας ζημία στη ΔΕΗ και στα έσοδα του Δήμου επί σειρά ετών.
Στην καταγγελία του στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Κυπαρισσίας ο δημότης κάνει λόγο για «άνομη συμπεριφορά ομάδας “παραγωγών” επί σειρά ετών στο Δήμο Οιχαλίας, Δ.Ε Δωρίου, περιοχή οικισμού Ψαρίου, σχετικά με τη χρήση και λειτουργία αρδευτικών γεωτρήσεων, που προκαλεί οικονομική ζημία στον καταγγέλλοντα και στο Δήμο.
Συγκεκριμένα, τον Αύγουστο έτους 2013 αποφάσισα να δημιουργήσω δύο (2) νέους σύγχρονους συκεώνες σε οικογενειακά κτήματα εμβαδού 15 στρεμμάτων και παράλληλα να καταθέσω φάκελο μελέτης εγκατάστασης νέου τυποποιητηρίου αποξηραμένων σύκων με έδρα στο Δώριο και ένταξή του στο ΕΣΠΑ 2007 – 2013.
Η απόφασή μου αυτή για επένδυση στον πρωτογενή τομέα θα δημιουργούσε στο βαθμό που αναλογεί μια δυναμική στην περιοχή και σίγουρα θέσεις εργασίας, που τόσο ανάγκη έχει η ενδοχώρα της Μεσσηνίας, η οποία μοιάζει σταματημένη στο χρόνο.
Το Μάιο του έτους 2014, ήτοι εννέα μήνες από την περίοδο εκκίνησης του σχεδίου και ενώ ήδη έχουν δαπανηθεί κεφάλαια για τη χωματουργική διαμόρφωση των ιδίων εκτάσεων (αποξήλωση δέντρων ελιάς, κοπή ξύλων, αποστραγγιστικά κανάλια), την τοποθέτηση αρδευτικών δικτύων, τις γεωπονικές αναλύσεις, την εκπόνηση μελετών ένταξης επενδυτικού σχεδίου στο ΕΣΠΑ και την αγορά φυτωρίων, που είναι σε αναμονή στη γλάστρα από το Σεπτέμβριο του 2013, η επένδυση έχει βαλτώσει στα απόνερα ντόπιων συμφερόντων, αφού διαπιστώθηκε ότι οι δύο (2) αρδευτικές γεωτρήσεις του Δήμου που θα υποστήριζαν τις προς καλλιέργεια εκτάσεις βρίσκονται υπερχρεωμένες και χωρίς κανέναν κανονισμό άρδευσης.
Έπειτα από προσωπική έρευνα διαπιστώθηκε ότι το νερό των γεωτρήσεων καρπούνται ντόπιοι “παραγωγοί”, οι οποίοι καλλιεργούν σημαντικές εκτάσεις, πωλούν και εσοδεύουν από τα παραγόμενα προϊόντα, αλλά δεν πληρώνουν ανταποδοτικά το κόστος ρεύματος προς τη ΔΕΗ από το 2010, με την ανοχή του Δήμου Οιχαλίας, με αποτέλεσμα να έχει σωρευτεί χρέος ύψους 11.604,00 ευρώ (υπόλοιπο έως την 11.04.2014) και η ΔΕΗ να απειλεί με διακοπή ρεύματος από μέρα σε μέρα. Για το λόγο αυτό η επένδυσή μου παραμένει “παγωμένη” καταγράφοντας οικονομική ζημία.
Από την άλλη πλευρά, ο Δήμος Οιχαλίας για τρία έτη δεν έχει παραλάβει (ως ισχυρίζεται) τις αναφερόμενες αρδευτικές γεωτρήσεις, δεν έχει προβεί σε καμία αυτοψία, ακόμα και μετά τις χωρίς απάντηση αιτήσεις μου, ενώ οι γεωτρήσεις λειτουργούν χωρίς οι “παραγωγοί” να υποχρεώνονται σε κανονισμό υποχρεώσεων – άρδευσης.
Σημειώνεται ότι οι επισκέψεις μου στο Δήμο έως και σήμερα παραμένουν άκαρπες και είναι προφανές πως ο πρωτογενής τομέας και οι επενδύσεις σε αυτόν δεν αποτελούν προτεραιότητα.
Τα στοιχεία των “παραγωγών” που αρδεύουν εκτάσεις από τις αναφερόμενες γεωτρήσεις και είναι παράλληλα ελεγχόμενοι και ελέγχοντες, πιστοποιούνται από το βιβλίο άρδευσης στο οποίο όλοι οι αναφερόμενοι καταγράφουν τις καταναλώμενες κιλοβατώρες.
Τούτων δοθέντων, η σχεδιαζόμενη επένδυση εξακολουθεί να παραμένει “παγωμένη” για 10 και πλέον μήνες, με την οικονομική μου ζημία να πολλαπλασιάζεται με την πάροδο του χρόνου, τόσο από την καθυστέρηση της παραγωγικής διαδικασίας όσο και από τα κεφάλαια χωρίς απόδοση που έχουν δαπανηθεί.
Οι “παραγωγοί” με ονοματεπώνυμο, ανάμεσά τους και τοπικοί “άρχοντες”, λειτουργούν σε καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας, αποτελώντας κράτος εν κράτει. Συγκεκριμένα, συνεχίζουν για τέταρτη χρονιά έως και την ημερομηνία της παρούσας επιστολής (25 Ιουνίου 2014), ανενόχλητοι την “υπεξαίρεση” του νερού του Δήμου Οιχαλίας, αρδεύοντας εκτάσεις απροσδιόριστες φορολογικά, έχοντας μάλιστα κλειδώσει τις γεωτρήσεις με δικά τους λουκέτα ως να επρόκειτο για ιδιωτική περιουσία τους, χωρίς καμία αντίδραση από τους αιρετούς αρμόδιους αντιδημάρχους, που είναι πλήρως ενήμεροι για την άνομη χρήση των πρώην κοινοτικών αντλιοστασίων, που αποτελούν περιουσία του καλλικράτειου Δήμου Οιχαλίας και κατασκευάστηκαν με χρήματα του Ελληνικού Δημοσίου, χωρίς μητρώο παραγωγών και αρδευομένων εκτάσεων ανά παραγωγό (βάσει τίτλου κτήσης ή μισθωτηρίου συμβολαίου), χωρίς να υπάγονται σε κανονισμό άρδευσης – σύμβασης υποχρεώσεων καταβολής ανταποδοτικών τελών προς τη ΔΕΗ συντήρησης αντλιοστασίων, χωρίς να καταβάλουν δημοτικά τέλη που απορρέουν από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, με την ανοχή της ΔΕΗ, με ανεξόφλητα χρέη κατανάλωσης ρεύματος τεσσάρων (4) ετών, με το ποσό των ληξιπρόθεσμων οφειλών να ανέρχεται στα 11.672,00 ευρώ (υπόλοιπα την 15.06.2014).
Σημειωτέον, ότι ο Δήμος Οιχαλίας δεν παρέλαβε ως όφειλε τα κοινοτικά αντλιοστάσια, δεν ίδρυσε εσωτερική εταιρεία άρδευσης, δε θέσπισε αρδευτικό κανονισμό, με αποτέλεσμα σήμερα να χάνονται νέοι επενδυτές – καλλιεργητές, να σωρρεύονται χρέη προς τη ΔΕΗ από τους ντόπιους παραγωγούς στα χέρια των οποίων για ψηφοθηρικούς λόγους και από ανικανότητα οργάνωσης ο Δήμος άφησε τα αντλιοστάσια και, φυσικά, να μην καταβάλλονται δημοτικά τέλη, εφόσον για 4 έτη η κατανάλωση ρεύματος είναι απλήρωτη».
