Για την ιστορία της πόλης: Βασίλης Ι. Μανιάτης
Κι άλλες φορές έχω γράψει ότι οι φωτογραφείς εικονίζουν και το χθες και το σήμερα, ζωντανεύοντας γεγονότα ή αναμνήσεις που ζήσαμε και πάντα είναι αδιάψευστοι μάρτυρες της περασμένης, ανεπιστρεπτί, ζωής μας.
Βέβαια, τον πρώτο λόγο έχουν οι φωτογραφίες του παρελθόντος, που έρχονται να μας θυμίσουν τόπους, θέσεις και περιστατικά πολλών δεκαετιών πίσω.
Σήμερα θα ασχοληθούμε με δύο φωτογραφίες της προ 60ετίας παλιάς Καλαμάτας.
Στη μία, εικονίζεται μια υποδειγματική παρέλαση, που έγινε στις 25 Μαρτίου του 1953. Δείχνει όλη την ομορφιά και την πειθαρχία που επικρατούσε τα χρόνια εκείνα και τη σημασία που δινόταν στις παρελάσεις, στις εθνικές επετείους και στο εθνικό μας σύμβολο, τη σημαία.
Δείχνει ακόμα ένα κομμάτι της παλιάς Καλαμάτας στο βορειοδυτικό μέρος της πόλης.
Στο αριστερό άκρο εικονίζεται το περίπτερο του ανάπηρου πολέμου, μπάρμπα Μήτσου Γεωργακόπουλου. Πίσω απ’ αυτό ήταν ο καλοκαιρινός κινηματογράφος «ΕΣΠΕΡΟΣ», στη συνέχεια το γαλακτοπωλείο Τομαρά, το άχτιστο οικόπεδο είναι ο σημερινός ΟΤΕ και στη γωνία είναι η κλινική που έχτισε ο γιατρός Ροζακέας, σημερινό «Νότος γκάλερι».
Αριστερότερα, στο βάθος, εικονίζεται το τριώροφο που έχτισε ο εξ Αμερικής προερχόμενος Μπρίκος. Στον επάνω όροφο έμενε ο ίδιος, στο μεσαίο η οικογένεια Νικ. Μιχάλου (31 χρόνια) και κάτω ήταν τα γραφεία των καραγωγέων.
Ακόμα πιο αριστερά ήταν το διώροφο σπίτι του Τάσου Θεοδωρακόπουλου και κάτω το ΚΤΕΛ Καλαμάτας, στη συνέχεια η κλινική του γιατρού Ανδρέα Κάρτσωνα και οι αποθήκες του Στέφανου Λαμπρόπουλου. Εμπρός απ’ αυτά ο ποταμός Νέδοντας.
Στο κέντρο της φωτογραφίας εικονίζεται το καφενείο Κατσαρού (σημερινό WIDN), το βενζινάδικο του Κώστα Τσάκωνα, το κουρείο του Μάριου και στη γωνία το υποδηματοποιείο «ΕΤΟΥΑΛ». Μπροστά, το περίπτερο του Φώτη Σεϊντή, πατέρα του γνωστού μας Γεράσιμου, υπαλλήλου της Εθνικής Τράπεζας.
Η δεύτερη φωτογραφία, έχει και αυτή τις παλιές της αναμνήσεις και ομορφιές. Εικονίζει την πλατεία Τζανή Καραμπίνη του 1960. Τα όμορφα κηπάρια φιλοξενούσαν τα αγάλματα των Νικηταρά και Παπαφλέσσα. Αριστερά ήταν η πιάτσα των ταξί και στο κέντρο, τα καταστήματα της προηγούμενης φωτογραφίας.
Στο βάθος, πίσω από τα καταστήματα, διακρίνεται το ψηλό υπερώο του ξενοδοχείου Ρεξ, όπου είχαν τοποθετήσει τη σειρήνα, που χτυπούσε όταν έρχονταν να βομβαρδίσουν την πόλη τα ιταλικά αεροπλάνα το 1940.
Στο άκρο δεξιά, πάνω το ακτινολογικό ιατρείο του Φασσέα και κάτω τα κρεβάτια του Πολιτάκη. Ακολουθεί το κτήριο της Τράπεζας Ελλάδος (το οποίο παραμένει ίδιο) και το λεωφορείο της γραμμής Καλαμάτα – Παραλία.
Το επόμενο αρχοντικό ήταν του αρτοποιού Βασ. Κατσαούνη, ο οποίος διέθετε αλυσίδα αρτοποιείων στην Καλαμάτα. Σήμερα ιδιόκτητο κτήριο της Εθνικής Τράπεζας. Δίπλα η στοά Βαρβουτσή με τις εναέριες γέφυρες επικοινωνίας και πιο δίπλα η αντιπροσωπεία του Βασίλη Παπαδέα και πιο βορινά η στοά Μπενιάδη, η οποία στέγαζε το τυπογραφείο των Αφών Φουρναράκη, το ατελιέ ζωγραφικής του Ανδρέα Βολιανίτη και τα καλλυντικά “ADEM” του Αποστόλη Δημητρόπουλου, σημερινό κατάστημα «Γερμανός»
Εικονίζεται ακόμα η περίφημη λεωφόρος Αριστομένους. Είχε ονομαστεί εθνική οδός και ήταν μοναδική στην Ελλάδα, γιατί έδενε το κέντρο της πόλης με την παραλία σε μία ευθεία γραμμή.
Άλλα χρόνια, άλλες εποχές και άλλες ομορφιές, που αλλοιώθηκαν ή κακοποιήθηκαν στο βωμό της ανάπλασης και του εξευρωπαϊσμού των εκάστοτε δημάρχων της πόλης, όπως- δυστυχώς- έγινε με την κεντρική μας πλατεία.
«Παλιά Καλαμάτα» : Αναμνήσεις μέσα από το φωτογραφικό φακό (φωτογραφίες)
