Και σήμερα συνεχίζεται το φωτογραφικό μας ταξίδι, για να θυμηθούν οι παλιοί Καλαματιανοί και να μάθουν οι νεώτεροι.
Το σημερινό μας θέμα είναι η λεωφόρος Σιδηροδρομικού Σταθμού, που ήταν μια από τις ωραιότερες του κέντρου και, δυστυχώς, κακοποιήθηκε χωρίς λόγο και έγινε 3 μέτρα.
Στην ένθετη φωτογραφία, του 1950, η λεωφόρος ήταν στις δόξες της και την κατοικούσαν επιφανείς καλαματιανές οικογένειες.
Στ’ ακροδεξιά διακρίνεται η είσοδος του θερινού κινηματογράφου «Τριανόν», αμέσως μετά το ζαχαροπλαστείο του Πέτρου Ψαρίδη. Μπροστά το περίπτερο του ανάπηρου πολέμου Καράμπελα και πίσω το μεγάλο κτήριο ήταν του Ελληνο-αμερικάνου Βαγγέλη Τσαπέκη, όπου επάνω έμενε η οικογένεια του γιατρού Ν. Αρβανίτη και κάτω ήταν η έκθεση επίπλων των Αφών Μαυρέα.
Στη συνέχεια ήταν το κτήριο Μασουρίδη, όπου επάνω στεγαζόταν ο γιατρός καρδιολόγος Γ. Κατσίβας. Είχε παντρευτεί την Ισμήνη Λίβα, κόρη του Ι. Λίβα, που είχε το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία».
Ιστορικά αναφέρεται ότι την άλλη κόρη του Λίβα είχε παντρευτεί ο γνωστός σε όλους Θεόδωρος Μουτεβελής, μουσικός και εξαίρετος μαέστρος χορωδιών.
Συνεχίζοντας τις ιστορικές οικογένειες, φτάνουμε στο σπίτι του ξυλέμπορου Ανδρέα Πελεκάνου. Κάτω στεγαζόταν η αντιπροσωπεία ραπτομηχανών «Σίγγερ». Ας σημειωθεί ότι τότε οι ραπτομηχανές (ποδοκίνητες) ήταν μεγάλη υπόθεση! Έλεγαν οι Καλαματιανοί: παντρεύτηκε η τάδε και… να σκεφτείς πήρε και ραπτομηχανή προίκα! Ας είναι!
Μετά το σπίτι του Πελεκάνου ήταν το σπίτι του υφασματέμπορου Αλεξόπουλου. Επάνω ήταν το οδοντιατρείο της Ρωξάνης Κουρκουτά και κάτω η ποτοποιία του Παν. Κοκκινογούλη.
Το επόμενο, στη γωνία, ήταν του ποτοποιού Αθ. Τριαντάφυλλου και κάτω στεγαζόταν το δικηγορικό γραφείο του Ιωάννη Κουταλίδη, σημερινό Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Στην επόμενη γωνία ήταν το Ταχυδρομείο κάτω και το Τηλεγραφείο επάνω, στη συνέχεια κτήριο και ιατρείο του γιατρού φυματολόγου Δημ. Τσάκαλου.
Το επόμενο μεγάλο κτήριο ήταν η Φάμπρικα Μεταξωτών του Μαλεύρη και αμέσως μετά το μεγάλο ξενοδοχείο του Ι. Λίβα, «Η Μεγάλη Βρετανία». Η δεξιά δυτική πλευρά τελείωνε με το ξενοδοχείο «Λευκός Οίκος» του Ξανθάκη.
Ξαναγυρίζουμε στην ένθετη φωτογραφία του 1950, με την ελπίδα ότι η παλιά αυτή περιήγηση δε θα έχει κουράσει τους εκλεκτούς φίλους αναγνώστες.
Αριστερά διακρίνεται το τριγωνικό κηπάριο, καθώς και το περίπτερο του ανάπηρου πολέμου Σκριμαζέα. Αμέσως μετά το μεγάλο ακίνητο που έχτισε ο μαιευτήρας γιατρός Δ. Τζαμουράνης και το οποίο έδωσε προίκα στην κόρη του Κατερίνα, η οποία παντρεύτηκε το γιατρό μικροβιολόγο Ηλία Τριανταφυλλόπουλο.
Κάτω στεγαζόταν η αντιπροσωπεία ραπτομηχανών «Αφράνα» και επάνω ήταν το ξενοδοχείο ύπνου «Ακταίον» του Γιάννη Κουριώτη. Δίπλα, κολλητά, το σπίτι του καπνέμπορου Γεωργή Λυκ. Σκιά, μετέπειτα καφενείο «Μούστου» και σήμερα καφέ – ζαχαροπλαστείο Αθανασίου.
Απ’ την πλευρά της λεωφόρου, πίσω από το καφενείο «Μούστου», ήταν το μικροβιολογικό ιατρείο του Ντίνου Αδαμόπουλου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πολύ ενωρίς. Για ιστορικούς λόγους αναφέρεται ότι είχε παντρευτεί την κα Στεφανία, η οποία είχε έρθει τότε από την Αίγυπτο. Απέκτησαν δύο γιους, τον Χαράλαμπο και τον Γιάννη.
Το μικροβιολογικό ιατρείο λειτούργησε αργότερα από τη γιατρό Όντρια.
Μετά ήταν τα ακίνητα της οικογένειας Χ. Δουράκη και τα οποία πήρε προίκα η κόρη τους Μαρία, που παντρεύτηκε το γιατρό Ανδρέα Κάρτσωνα. Αυτά ήταν: η γωνία το καφενείο και καραγκιόζης του Αρφάνη Χαλκίδη, μετέπειτα «Σινέ-κάστρο» του Λεων. Παπασπύρου και σήμερα η Αγροτική Τράπεζα. Στη συνέχεια ήταν το γραφείο ταξιδίων του Κώστα Λαχανά, πατέρα του γνωστού Τάσου Λαχανά και εξαίρετου χορωδού. Στη γωνία ήταν το φωτογραφείο του «Αγγελικού» και επάνω κατοικία της οικογένειας Καψαλιάρη. Η άλλη γωνία ήταν το οδοντιατρείο του Μάλαμα, πατέρα του Κώστα Μάλαμα και της Ρένας.
Στη συνέχεια ήταν το σπίτι του ΩΡΙΛΑ Αναστάση Προνοΐτη, που είχε παντρευτεί τη Σίτσα Κληροπούλου.
Εν συνεχεία ήταν η κλινική του Μανώλη Γεωργανά, σημερινό ξενοδοχείου ύπνου το «Βυζάντιον».
Απέναντι το εστιατόριο του Μιχάλη Οικονομάκου, που άφησε εποχή για τα ωραία του φαγητά. Δίπλα το ακίνητο του Ζαχαρία Παπαγεωργακόπουλου, που κάτω είχε είδη φρούτων ο Τσινόρεμας.
Στο τέρμα, ο σταθμός του τραίνου, ο οποίος (σύμφωνα με ομολογίες παλαιών Καλαματιανών) χτίστηκε το 1900.
Τα χρόνια εκείνα, βέβαια, δεν υπήρχε κανένα κτίσμα, παρά μόνο βάλτος και καλαμιώνες, δεξιά και αριστερά.
Για την ιστορία της πόλης: Βασίλης Ι. Μανιάτης
