Πηγή έμπνευσης αποτελεί η Μεσσηνία, καθώς φαίνεται, για τους Έλληνες λογοτέχνες. Μόνο το τελευταίο διάστημα δύο λογοτεχνικά βιβλία με δράση που εκτυλίσσεται στο νομό μας έχουν πέσει στην αντίληψή μας. Ο λόγος για το «Κελάρι της ντροπής» της Χρυσηίδας Δημουλίδου από τις εκδόσεις Ψυχογιός και το «Τίτλοι τέλους» του Πέτρου Μάρκαρη από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και το «Ένα καλοκαίρι του Αυγούστου» του Αριστοτέλη Φράγκου από τις εκδόσεις Ωκεανός, αλλά σε αυτήν την περίπτωση ο συγγραφέας είναι Μεσσήνιος, ή το «Έγκλημα στα Μανιάτικα» του Γιώργη Μασσαβέτα από τις εκδόσεις Εστία, με ηρωίδα μια Μανιάτισσα.
Φαίνεται πως έχουμε γενικότερα «ρεύμα»…
Α.Χ.
Υ.Γ. Επειδή έχω ιδία άποψη μόνο για το βιβλίο του Π. Μάρκαρη, το συστήνω ανεπιφύλακτα, όπως και όλη τη σειρά με ήρωα τον αστυνόμο Κώστα Χαρίτο. Πρόκειται για μια ακτινογραφία… της νεοελληνικής κοινωνίας.
Επειδή, πάντως, το καλοκαίρι «το σηκώνει» το διάβασμα, ό,τι και να διαλέξετε, καλές αναγνώσεις…
