Μετά το δεύτερο εξάμηνο του 2013 λιγοστεύει το… οξυγόνο των επιχειρήσεων
Η Μεσσηνία από το δεύτερο εξάμηνο του 2013 αρχίζει να μπαίνει βαθιά στην κρίση. Αυτό μαρτυρούν όλα τα στοιχεία. Κείτεται ξέπνοη οικονομικά, η κοινωνία μετασχηματίζεται, φτωχοποιείται.
Τα τελευταία νούμερα του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας φανερώνουν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν (και) στο νομό μας οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα εκατοντάδες καταστήματα να κλείνουν και ο «θάνατος του εμποράκου» να είναι πλέον γεγονός, χωρίς να λαμβάνεται κανένα μέτρο. Ήδη μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2014 διαγράφηκαν 358 επιχειρήσεις και άνοιξαν 324. Οι τελευταίες στην πλειοψηφία τους είναι τα γνωστά καφέ, σουβλατζίδικα, κομμωτήρια, ευκαιρίες της μιας στιγμής δηλαδή.
Από την άλλη πλευρά, μια σειρά Επιμελητηρίων της χώρας σε ψήφισμά τους προς την κυβέρνηση περιγράφουν την κατάσταση που βιώνουν. Όπως σημειώνουν, μεταξύ άλλων, «η ουσιαστική ενασχόληση, και όχι τα ευχολόγια για τη μεταποίηση, πρέπει να γίνουν ουσιαστική προτεραιότητα της Πολιτείας, που μέχρι σήμερα αντιμετωπίζει τους επιχειρηματίες ως τα μόνιμα υποζύγια για την εύρεση εσόδων».
Σύμφωνα με τα οικονομικά μεγέθη που παρουσιάζουν οι επιχειρήσεις, ο δείκτης ρευστότητας και η επενδυτική δραστηριότητα παραμένουν σε ιστορικά χαμηλά. «Πρόκειται για έναν αυτοτροφοδοτούμενο φαύλο κύκλο έλλειψης ρευστότητας και αποεπένδυσης, που ουσιαστικά αποστερεί από τον ιδιωτικό τομέα την αναπτυξιακή του δυναμική και την αυτόνομη δυνατότητα ανάκαμψης» επισημαίνεται.
Δυστυχώς, το μόνο που αναπτύσσεται, έπειτα από τέσσερα χρόνια οικονομικής κρίσης, είναι ο ρυθμός των λουκέτων των επιχειρήσεων, ελέω της φορολογικής λαίλαπας, της υπέρμετρης λιτότητας, της ελλιπούς και συνήθως ανύπαρκτης πρόσβασης στον τραπεζικό δανεισμό, με βιώσιμο κόστος.
Όπως αναφέρουν, το μέλλον, αν δε ληφθούν άμεσα μέτρα, που θα προσφέρουν απτά αποτελέσματα, δυστυχώς φαντάζει ζοφερό.
Οι βιοτέχνες ζητούν την εφαρμογή ενός σύγχρονου αναπτυξιακού πλάνου για τη μεταποίηση της χώρας, το οποίο θα μπορούσε να συνεισφέρει σημαντικά στη διαμόρφωση προϋποθέσεων για την επίτευξη μιας βιώσιμης αναπτυξιακής δυναμικής, όχι μόνο για την ίδια τη μεταποίηση, αλλά και για την οικονομία συνολικότερα.
Μάλιστα, σημειώνουν ότι η στήριξη των επιχειρήσεων για την επιβίωσή τους θα γίνει μόνο μέσω της διατήρησης του επιμελητηριακού θεσμού, επισημαίνοντας ότι η επιλογή της κυβέρνησης για κατάργηση της υποχρεωτικής εγγραφής στα Επιμελητήρια, από το 2015, είναι μια ρύθμιση που όχι μόνο στερείται επαρκούς αιτιολόγησης, αλλά και σχεδιασμού για το ποια θα είναι η διάδοχη κατάσταση.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
