Για την ιστορία της πόλης: Βασίλης Ι. Μανιάτης
Συνεχίζοντας ο φωτογραφικός φακός την ξενάγηση στην παλιά Καλαμάτα, σήμερα θα σταθεί σε διάφορα σημεία της πόλης που κάποτε υπήρξαν αξιόλογα για τη ζωή των Καλαματιανών. Απ’ αυτά σήμερα δεν έχει μείνει τίποτα. Άφησαν μόνο μακρινές αναμνήσεις για τους ηλικιωμένους, ενώ για τους νεώτερους την κληρονομιά των ιστορικών φωτογραφιών, για να γνωρίσουν κι αυτοί την παλιά, μακρινή πατρίδα τους.
Το ρολόι του Γάλλου!
Του «Γάλλου το ρολόι» είχε γίνει προπολεμικά σημείο αναφοράς για τους Καλαματιανούς. Εκείνα τα χρόνια εγκαταστάθηκε στην πόλη μας ο ιταλικής καταγωγής Σωτήρης Γάλλος, ωρολογοποιός, και άνοιξε κατάστημα στη γωνία των οδών Αριστομένους και Κολοκοτρώνη. Στο διώροφο κτήριο, πάνω ήταν το οδοντιατρείο της Φραγγέα και κάτω το ωρολογοποιείο του Γάλλου. Συνέλαβε ο έξυπνος επιχειρηματίας έναν πρωτότυπο τρόπο διαφήμισης. Τοποθέτησε έξω από το κατάστημά του ένα τεράστιο ρολόι, που έδειχνε με ακρίβεια την ώρα και από τις δύο πλευρές.
Σημειωτέον ότι τα χρόνια εκείνα δεν υπήρχαν τα ρολόγια χειρός. Ρολόγια είχαν μόνο οι άνδρες, τα μεγάλα της τσέπης με την αλυσίδα.
Σε λίγο διάστημα όλοι οι Καλαματιανοί γνώριζαν του «Γάλλου το ρολόι», γιατί εκεί δίνονταν τα ραντεβού (λόγω ακρίβειας χρόνου) και επιπλέον εκεί είχε γίνει και «στάση» του λεωφορείου Καλαμάτας – Παραλίας.
Παραλιακό κέντρο «Ο Γκούνης»
Μέχρι πριν από 60 χρόνια το κέντρο αυτό άφησε πίσω του μια ωραία ρομαντική εποχή. Βρισκόταν 100 μέτρα ανατολικότερα του «Πανελληνίου» και εκεί είχαν κτιστεί ωραίες βίλες, όπως του φαρμακοποιού Γ. Κουτραφούρη, του δερματολόγου Γ. Παπαδόπουλου κ.ά.
Ο Γκούνης είχε δημιουργήσει ένα ωραίο και πρωτότυπο παραλιακό κέντρο. Συνήθιζε να βάφει τα δέντρα με άσπρο ασβέστη και έδινε μια ιδιαίτερη εικόνα με τα σιδερένια τραπεζάκια και τις ψάθινες καρέκλες.
Ήταν φτιαγμένο, κυρίως, για τους ρομαντικούς Καλαματιανούς, οι οποίοι έπαιρναν εκεί την «κομπόστα» τους, τη βανίλια (υποβρύχιο) ή το ουζάκι, απολαμβάνοντας τις φεγγαρόλουστες βραδιές, τα παιχνιδίσματα του φεγγαριού με τα κύματα του Μεσσηνιακού.
Μερικές βραδιές, κάποιοι ωραίοι κανταδόροι έδιναν ακόμη μια ξεχωριστή νότα στο ρομαντικό περιβάλλον.
Τώρα δεν υπάρχουν τέτοια μέρη στην πόλη μας. Όλα τα παραλιακά κέντρα έγιναν καφετέριες, γιατί αυτό είναι το ρεύμα της εποχής.
Παραλιακό κέντρο «Τσιτσίρη» και «Μπέιν – Μιξτ»
Τα προπολεμικά χρόνια (1930-1940) υπήρχε στην παραλία και το εξοχικό κέντρο «Ο Τσιτσίρης». Ήταν στο ύψος του μετέπειτα εξοχικού Γκούνη. Είχε γίνει πολύ γνωστό σημείο για δύο λόγους. Ο ένας ήταν ότι εκεί τερμάτιζε το «τραμ» της συγκοινωνίας Καλαμάτας – Παραλίας και ο δεύτερος ότι εκεί ήταν τα θαλάσσια μπάνια των Καλαματιανών.
Στο σημείο εκείνο, ο τότε δήμαρχος Χρήστος Κουμάντος έφτιαξε μια μεγάλη θαλάσσια εξέδρα (βλέπε φωτογραφία) με καμπίνες, για τις ανάγκες των λουομένων.
Η μία πλευρά ήταν για τα μπάνια των ανδρών και η άλλη για τα μπάνια των γυναικών. Πάνω στην εξέδρα υπήρχε και ο σχετικός δημοτικός φύλακας, ο οποίος επέβλεπε για να μην παραβιάζονται τα όρια των λουομένων.
Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, είχε και μία δυνατή σφυρίχτρα, η οποία συνέτιζε τους παρεκτρεπόμενους.
Αυτά γίνονταν τα χρόνια εκείνα που τα ήθη και τα έθιμα ήταν αυστηρά και οι λουόμενοι, άνδρες και γυναίκες, φορούσαν ολόσωμα μαγιό.
Η παλιά Καλαμάτα μέσα από το φωτογραφικό φακό (φωτογραφίες)
