Ο φωτογραφικός φακός συνεχίζει την πορεία της ξενάγησης μέσα απ’ τα κυριότερα ιστορικά κομμάτια της πόλης, παρουσιάζοντας και πάλι άγνωστα φωτογραφικά στιγμιότυπα και γεγονότα.
Κι άλλες φορές έχει ειπωθεί ότι μια φωτογραφία ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. Σήμερα ο φωτογραφικός φακός θα σταθεί σ’ ένα άλλο μεγάλο ιστορικό και θρησκευτικό γεγονός, που για εμάς τους Καλαματιανούς έχει γίνει ορόσημο, συνυφασμένο με την απελευθέρωση του ελληνικού έθνους απ’ τον τουρκικό ζυγό.
Πρόκειται για το μικρό εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων, στο Ιστορικό Κέντρο.
Η ιστορία του είναι μακραίωνη. Σύμφωνα με τους ιστορικούς μας και φυσιοδίφες, το εκκλησάκι είναι ηλικίας περίπου 800 ετών. Χτίστηκε γύρω στα 1270 απ’ το Βυζαντινοκράτορα Ανδρόνικο τον Β΄, ο οποίος συγχρόνως έχτισε και το ανδρομονάστηρο της Ανδρούσας.
Ο τελευταίος ιστορικός που αναφέρεται στην ιστορία των Αγιαποστόλων ήταν ο μητροπολίτης Ιεζεκιήλ Βελανιδιώτης (κατά κόσμον Παναγιώτης Φιλ. Στρούμπος). Αυτός μας πληροφορεί ότι το εκκλησάκι υπέστη μεγάλες ζημιές στους σεισμούς του 1885 και ότι κατά την ανακατασκευή του κατεστράφησαν ιστορικές τοιχογραφίες, καθώς και το κωδωνοστάσιο, το οποίο ήταν Γοτθικού Ρυθμού και κατέληγε σε οξεία γωνία.
Σήμερα το εκκλησάκι των Αγιαποστόλων δεν είναι μόνο ένα ιστορικό σύμβολο της πόλης, αλλά ένας σταθμός στην ιστορία του ελληνικού έθνους.
Στη μεσημβρινή του είσοδο υπάρχει μαρμάρινη επιγραφή, στην οποία αναγράφεται: «ώδε ανεπέμφθη δέησις πάνδημος προς Θεόν κατά Τούρκων επί Καλαμάτας αλώσει υπό Μεσσηνίων και Λακώνων πολεμιστών συνδραμόντων εν έτει 1821 Μαρτίου 23».
Θυμίζει στον αναγνώστη ότι εδώ ευλογήθηκαν τα όπλα της μεγάλης επανάστασης, μετά την απελευθέρωση της Καλαμάτας.
Αναμφισβήτητα αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορικής μας πόλης, για το οποίο θα πρέπει να υπερηφανευόμαστε όλοι εμείς οι Καλαματιανοί.
Για την ιστορία της πόλης: Βασίλης Ι. Μανιάτης
Υ.Γ. Για ιστορικούς λόγους αναφέρεται ότι η κατ’ έτος τελούμενη αναπαράσταση της κατάληψης της Καλαμάτας στις 23 Μαρτίου οφείλεται στην πρωτοβουλία και τις ενέργειες του αείμνηστου καθηγητή φιλόλογου, Θάνου Σπ. Ζακόπουλου.
