Με όρους από 1η Γενάρη η απόρριψη λιόζουμων στο έδαφος
Επιτακτικότερη γίνεται κάθε χρόνο η ανάγκη εφαρμογής οριστικής λύσης για τα απόβλητα των ελαιοτριβείων, καθώς οι περιβαλλοντικοί περιορισμοί συνεχώς αυξάνονται.
Μάλιστα, από 1η του έτους αλλάζει όλο το πλαίσιο διάθεσης των λιόζουμων στο έδαφος και όσα ελαιοτριβεία στη Μεσσηνία έχουν επιλέξει αυτό τον τρόπο, πρέπει να αναθεωρήσουν πολλά ζητήματα και να προσαρμοσθούν στη νέα νομοθεσία.
Παράλληλα, η συγκεκριμένη νομοθεσία ξεκάθαρα αναφέρει ότι επίκειται (χωρίς να ορίζει χρονικά το πότε) και η απαγόρευση απόρριψης των λιόζουμων στους φυσικούς υδάτινους αποδέκτες (ποτάμια, ρυάκια), κατηγορία στην οποία ανήκει η πλειοψηφία των μεσσηνιακών ελαιοτριβείων.
Τρόποι διάθεσης λιόζουμων
Μπορεί η απαγόρευση ρίψης των λιόζουμων στο έδαφος με τον τρόπο που γίνεται σήμερα να έχει γίνει νόμος από το 2011, όμως είχε δοθεί παράταση και η τελευταία λήγει 31 Δεκεμβρίου 2014.
Από 1η του νέου έτους, λοιπόν, θα αρχίσει η εφαρμογή των νέων δεδομένων. Τα ελαιοτριβεία έχουν δύο τρόπους απόρριψης των λιόζουμων. Ο ένας είναι στο έδαφος και ο άλλος σε φυσικούς επιφανειακούς αποδέκτες, όπως τα ποτάμια, οι χείμαρροι και τα ρυάκια. Η ρίψη στη Μεσσηνία επιτρέπεται σε όλους τους φυσικούς αποδέκτες, πλην συγκεκριμένων, για τους οποίους έχει απαγορευτεί τα τελευταία χρόνια με απόφαση από την τότε Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση.
Όσοι προβαίνουν σε απόρριψη των λιόζουμων στο έδαφος, έχουν να επιλέξουν μεταξύ δύο τρόπων: είτε την απλή διάθεση των λιόζουμων σε εκτάσεις είτε την αποθήκευσή τους σε χωμάτινες δεξαμενές που έφτιαχναν με σκοπό τη φυσική εξάτμιση ή απορρόφηση από το έδαφος των αποβλήτων.
Στεγανές δεξαμενές
Ο νόμος που θα εφαρμοσθεί από την αρχή του έτους επιτρέπει και τους δύο αυτούς τρόπους διάθεσης στο έδαφος, αλλά με πολύ διαφορετικά δεδομένα και αυστηρούς όρους. Έτσι, όποιοι επιλέξουν την απόρριψη σε εκτάσεις, πρέπει πλέον τα απόβλητα να έχουν συγκεκριμένες τιμές (ολικά αιωρούμενα κ.λπ.) πριν έρθουν σε επαφή με το έδαφος και όχι όπως είναι ανεπεξέργαστα. Επίσης, ορίζεται ο τύπος της άρδευσης που μπορεί να γίνει από την επαναχρησιμοποίηση αποβλήτων.
Για την άλλη περίπτωση, ο νόμος προβλέπει ότι οι ελαιοτριβείς δεν μπορούν πλέον να χρησιμοποιούν χωμάτινες δεξαμενές. Οι μόνες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τα απόβλητα είναι οι στεγανές και αφού χωροθετηθούν, σύμφωνα με όσα έχει ορίσει και προβλέπει το ΥΠΕΚΑ.
Οι εδαφοδεξαμενές θα πρέπει να έχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές για να κατασκευασθούν, όπως συγκεκριμένες αποστάσεις από οικισμούς, δρόμους, τουριστικές ζώνες κ.λπ.
Επίσης, το βάθος μιας στεγανής δεξαμενής δεν πρέπει να ξεπερνά το 1,5 μέτρο, προκειμένου να μπορεί να γίνεται χωρίς προβλήματα η εξάτμιση των αποβλήτων.
Εκείνο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι ότι στη συγκεκριμένη νομοθεσία και στις διευκρινιστικές εγκυκλίους για την αλλαγή των όρων απόρριψης των λιόζουμων στο έδαφος προαναγγέλλεται η πλήρης κατάργηση των φυσικών αποδεκτών. Κάτι τέτοιο, όπως είναι φυσικό, θα φέρει τα «πάνω – κάτω» στη λειτουργία των ελαιοτριβείων, στην περίπτωση που δεν έχει βρεθεί και εφαρμοσθεί άλλη λύση επεξεργασίας και απόθεσης των λιόζουμων.
Της Βίκυς Βετουλάκη
