Θεατρική πράξη… και Ήθος
Μπορεί η Καλαμάτα να είναι η «Πόλη του Χορού» (σύμφωνα με το σχέδιο Εθνικού Πολιτιστικού Δικτύου Πόλεων, ενός προγράμματος που σχεδίασε και άρχισε να υλοποιεί από το Νοέμβριο του 1993 ο τότε υπουργός Πολιτισμού Θάνος Μικρούτσικος), αλλά για μένα είναι η «Πόλη του Θεάτρου».
Έζησα και συνέβαλα στην εξέλιξή του από τη γέννησή του, πριν ακόμα κι από τη γέννηση του ΜΕΘ και την ίδρυση του ΔΗΠΕΘΕ, και ό,τι επακολούθησε «θεατρικά» μέχρι σήμερα στην πόλη μας, με τους 8 θεατρικούς συλλόγους και το ΔΗΠΕΘΕ, να αποτελεί πανελλαδικά ένα στατιστικό ρεκόρ, διαμορφώνοντας ένα απαιτητικό θεατρόφιλο κοινό, που συμβάλλει μαζί με τα θεατρικά σχήματα στη διαμόρφωση ενός ισχυρού πολιτιστικού-κοινωνικού ιστού, που αντανακλά στο συνολικό κοινωνικό ιστό της πόλης μας.
Ανέφερα εν συντομία τη θεατρική ιστορία σχεδόν 40 χρόνων της πόλης μας, γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι, για όσους ασχοληθήκαμε με το θέατρο αυτά τα χρόνια, το ζητούμενο ήταν, πάνω απ’ όλα, το ήθος του καλλιτέχνη, το επίπεδο της θεατρικής πράξης που αγγίζει τα κοινωνικά πράγματα και συμβάλλει σ’ έναν τρόπο ζωής με μεγαλύτερη αξιοπρέπεια και αισθητική. Έτσι, λοιπόν, θα περίμενε κανείς, εμείς οι καλλιτέχνες, αναγκαστικά ως δακτυλοδεικτούμενοι, να οριοθετούμε τους στόχους των θεατρικών πράξεών μας, σύμφωνα με τους άγραφους ηθικούς νόμους που κουβαλά η συνολική διαδικασία της θεατρικής πράξης μέχρι το τελικό της αποτέλεσμα…
Με λίγα λόγια, απευθύνομαι συνολικά στο θεατρικό σχήμα ΣΥΝ-1, ότι η συγκεκριμένη απόφασή του να προχωρήσει στις διαδικασίες ανεβάσματος του «Τρίτου στεφανιού» του Κώστα Ταχτσή είναι αντιδεοντολογική, παρ’ όλο που ενημερώθηκε διεξοδικά από τη «Θεατρική Διαδρομή», ότι οι ανακοινώσεις, οι εργασίες και ο σχεδιασμός ανεβάσματος του ίδιου έργου από την ίδια έχουν αρχίσει πολύ πιο πριν από το ΣΥΝ-1 και υπάρχουν αποδείξεις, οι οποίες ήδη κατακλύζουν τα ΜΜΕ της πόλης μας.
Ελπίζω να σταματήσει σε αυτό το σημείο η εισαγωγή τέτοιων «ηθών» στην 40χρονη πορεία των θεατρικών πραγμάτων στην πόλη μας. Την ίδια επιστολή με το ίδιο περιεχόμενο θα την κατέθετα ειλικρινά για οποιαδήποτε άλλη αντιδεοντολογική συμπεριφορά, απ’ όπου κι αν προερχόταν.
Βάσω Φιλιππίδου
Ηθοποιός
Απλά… ντόμπρα… σταράτα… και δεοντολογικά…
Μετά την ευτυχή συγκυρία της σκηνοθετικής συνεργασίας μου με τη «Θεατρική Διαδρομή», στη μεγάλη θεατρική παραγωγή της, «ΜΑΡΑ/ΣΑΝΤ», όπως αυτή καταγράφηκε στα ΜΜΕ (Τύπος, τηλεόραση, ραδιόφωνο) και το υπογράμμισε με το δικό του τρόπο το θεατρόφιλο κοινό της Καλαμάτας, ήταν φυσιολογικό να αναζητηθεί και από τα δύο μέρη (Θ.Δ. και δικό μου) η περίπτωση μιας νέας συνεργασίας. Η συνεργασία αυτή αποφασίσθηκε, παραμονές της πρεμιέρας του «ΜΑΡΑ/ΣΑΝΤ» το Μάρτιο του 2014, βάζοντας ως στόχο μια νέα παραγωγή της Θ.Δ. «Το Τρίτο Στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή, στη θεατρική διασκευή των Σταμάτη Φασουλή – Θανάση Νιάρχου. Μια παραγωγή που ήδη η Θ.Δ. είχε γνωστοποιήσει το 2012 (…υπάρχουν αποδείξεις γι’ αυτό) σε σκηνοθετική συνεργασία με την κα Μαίρη Κατσανδρή, στην οποία έδωσε την άδεια ανεβάσματος ο κ. Θανάσης Νιάρχος. Για κάποιους τεχνικούς λόγους η παραγωγή αυτή προσωρινά αναβλήθηκε… Τελικά, η Θ.Δ. αποφάσισε να προτείνει σε μένα την πραγματοποίησή της για την επόμενη θεατρική σεζόν (2014-2015). Παρέλαβα όλον το φάκελο της προετοιμασίας που έγινε κι άρχισα τη δική μου μελέτη και σχεδίαση… Η πρόεδρος της Θ.Δ., Μαρία Τούμπουρου, στην εκπομπή της κας Μαρίας Τομαρά και του κ. Βασίλη Ποτέα το Μάρτιο του 2014, στο ραδιόφωνο της ΕΡΑ Καλαμάτας, ανακοίνωσε και συζήτησε την απόφαση αυτή της Θ.Δ., γεγονός που ξαναγνωστοποιήθηκε από την ίδια την κα Τομαρά.
Την ίδια περίοδο με εντολή της Θ.Δ. ανακοίνωσα κι εγώ αυτήν την απόφασή της, σε συνέντευξή μου στο τηλεοπτικό κανάλι BEST και, όπως είναι φυσικό, υπάρχουν αποδείξεις γι’ αυτό…
Για λόγους που δε γνωρίζω, πρόσφατα πληροφορήθηκα από τον Τύπο της Καλαμάτας ότι ένα άλλο θεατρικό σχήμα της Καλαμάτας, το ΣΥΝ-1, σχεδιάζει να ανεβάσει τη συγκεκριμένη θεατρική διασκευή και, μάλιστα, πριν από τις ημερομηνίες που έκλεισε η Θεατρική Διαδρομή, τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου στο Πνευματικό Κέντρο και το καλοκαίρι στο Θέατρο του Κάστρου…
Τα υπόλοιπα ανήκουν στη λεγόμενη στάση της θεατρικής δεοντολογίας που συνηθίζεται εδώ και δεκάδες χρόνια στο Σύγχρονο Ελληνικό Θέατρο. Με απλά λόγια, με οποιονδήποτε τρόπο γνωστοποιηθεί η απόφαση κάποιου θεατρικού σχήματος, ή σκηνοθέτη, ή ηθοποιού, ότι αποφάσισε το ανέβασμα κάποιου θεατρικού έργου, με απόλυτο σεβασμό, τουλάχιστον μέχρι τώρα, γίνεται αποδεκτή!
Εν κατακλείδι, γνωρίζουν όλα τα θεατρικά σχήματα ότι οφείλουν να σέβονται αυτήν τη διαχρονική θεατρική δεοντολογία!
Με τιμή,
Κώστας Χαλκιάς
Ηθοποιός – Σκηνοθέτης
