Φίλος της στήλης μάς έστειλε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση, η οποία είναι καλό να διαβαστεί προσεκτικά, κυρίως για αυτούς που διακυβεύουν την καθημερινότητά μας.
Μας λέει, λοιπόν, ότι «για ν’ αλλάξει θετικά κάτι στο κλίμα και το πνεύμα της πόλης μας, πρέπει να μάθουμε να συνεργούμε. Θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει τη συγκεκριμένη παρατήρηση ρομαντική. Αλλά εγώ τη χαρακτηρίζω πολιτικά. Για εμένα, πολιτική δεν είναι να ασχολείσαι με τα τερματισμένα, ψεύτικα στην ουσία, το λόγο και τους στόχους κόμματα. Πολιτική είναι να ασχολείσαι με τα μεγάλα κοινωνικά θέματα (που τα κόμματα έχουν σχεδόν ξεχάσει, απορροφημένα στη ρητορική της κοκορομαχίας τους) – και πολιτική είναι να ξέρεις ποιος είσαι και πού ζεις.
Πολιτική είναι να ξέρεις τι κόκαλα είναι θαμμένα στο χώμα που πατάς. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι αυτή την πόλη δε θα τη “σώσουν” οι πολιτικοί, αλλά οι ενεργοί, αυτόβουλοι, ανεξάρτητοι πολίτες που την αγαπάνε με έργα, μικρά ή μεγάλα.
Αυτή η πόλη ανήκει –αδιακρίτως φυλής, εθνότητας ή θρησκείας– απλώς σε όσους την αγαπάνε! Δεν ξέρω πιο δημοκρατική, ελεύθερη και αισιόδοξη απάντηση στους δεκάδες ρατσισμούς που σηκώνουν το άσκημο κεφάλι τους, λόγω της κρίσης».
Α.Π.
Σε ποιους ανήκει η Καλαμάτα…
