ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ ΜΕΣΣΗΝΗΣ ΚΑΙ ΠΥΛΟΥ- ΝΕΣΤΟΡΟΣ
Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του ΤΑΙΠΕΔ
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Το είχαμε για κάποιο διάστημα ξεχάσει, αλλά το ΤΑΙΠΕΔ πλέον έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Έτσι, τα δημοσιεύματα του «Θάρρους», το προηγούμενο διάστημα, για ξεπούλημα των παραλιών της περιοχής επαληθεύεται και με σχετικό διαδραστικό χάρτη που έδωσε στη δημοσιότητα η Ορνιθολογική Εταιρεία.
Σύμφωνα με αυτόν, στη Μεσσηνία βγαίνουν στο… σφυρί περίπου 550 στρέμματα παράκτιας έκτασης των Δήμων Μεσσήνης και Πύλου-Νέστορος. Η παράκτια έκταση αναμένεται να ιδιωτικοποιηθεί με αποκλειστικά δικαιώματα χρήσης για πενήντα χρόνια, ενώ δίνεται η δυνατότητα αποκλειστικής χρήσης της παραλίας, παρόλο που σε ανακοίνωσή του το ΤΑΙΠΕΔ σημειώνει ότι «η όποια αξιοποίηση παραθαλάσσιων εκτάσεων προβλέπει ρητά την ελεύθερη πρόσβαση των λουομένων στις παραλίες».
Αναλυτικά στην περιοχή της Μπούκας πωλούνται, κατ’ αρχήν 219 στρέμματα, με κτίσμα εντός 250 τετραγωνικών μέτρων, των οποίων η απόσταση από την ακτογραμμή είναι 151 μέτρα. Το έτερο είναι 220 στρέμματα, με κτίσμα 250 τ.μ. και απόσταση από την ακτογραμμή 63 μέτρα. Στο Πεταλίδι, πωλούνται 19 στρέμματα, με κτίσμα 80 τετραγωνικών μέτρων και απόσταση από την ακτογραμμή 25 μέτρα.
Τέλος, στη Γιάλοβα και ειδικότερα στην περιοχή Ντιβάρι, πωλούνται: 37 στρέμματα με απόσταση από την ακτογραμμή 105 μέτρων, 37 στρέμματα που απέχουν από την ακτογραμμή 142 μέτρα και 53,5 στρέμματα με απόσταση από την ακτογραμμή 133 μέτρα.
Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, στη χαρτογράφηση περιουσιών του Δημοσίου που είναι προς πώληση (επικείμενες αποκρατικοποιήσεις) και που έχουν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) προχώρησε η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία.
Η χαρτογράφηση αφορά στις περιουσίες αυτές που η Ορνιθολογική θεωρεί πως η ιδιωτικοποίηση τους πιθανόν να έχει άμεσο αντίκτυπο στο φυσικό περιβάλλον.
Συνολικά, στο διαδραστικό χάρτη της Ορνιθολογικής απεικονίζονται 195 περιουσίες που είναι προς πώληση και αναφέρονται στο φυσικό περιβάλλον, από τις 412 που έχουν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του ΤΑΙΠΕΔ μέχρι στιγμής.
Για κάθε ένα σημείο των προς εκποίηση περιουσιών παρέχονται πληροφορίες που αφορούν στα στοιχεία που παρέχει το ΤΑΙΠΕΔ (εκτάσεις, ενδεικτική αξιοποίηση κ.ά.), σε περιβαλλοντική πληροφορία (επικάλυψη με δίκτυο Natura 2000, απόσταση από ακτογραμμή κ.ά.), καθώς και στις δημόσιες αρχές που είναι αρμόδιες για τις συγκεκριμένες περιουσίες (Δασαρχεία, Δήμους κ.ά.).
Στο χάρτη προβάλλονται, επίσης, προστατευόμενες περιοχές, όπως Καταφύγια Άγριας Ζωής, περιοχές Natura 2000, Εθνικά Πάρκα, καθώς και περιοχές που υπάγονται σε Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, όπως Εθνικοί Δρυμοί.
Ο λόγος στους ενεργούς πολίτες
Στόχος της Ορνιθολογικής είναι ο συγκεκριμένος χάρτης να αποτελέσει εργαλείο ενημέρωσης των ενεργών πολιτών και των τοπικών κοινωνιών, αλλά και κλειδί στη λήψη αποφάσεων σε σχέση με την κατανόηση των επιπτώσεων που αναμένεται να προκύψουν από την ιδιωτική εκμετάλλευση των εν λόγω δημόσιων περιουσιών.
Με αφορμή τη δημοσιοποίηση του διαδραστικού χάρτη Παρατηρητήριο ΤΑΙΠΕΔ, ο διευθυντής της Ορνιθολογικής Γιώργος Σγούρος προέβη στην εξής δήλωση: «Το αδιέξοδο παράδειγμα της Ισπανίας, όχι μόνο συνετέλεσε στο μέγιστο στην τροφοδότηση της “φούσκας των ακινήτων” που βούλιαξε την ισπανική οικονομία, αλλά με την κάλυψη του 59% της ακτογραμμής με τουριστικές υποδομές, όπως ξενοδοχειακές μονάδες, γήπεδα golf, μαρίνες κ.ά., χωρίς καμία πρόνοια για την προστασία του περιβάλλοντος οδήγησε σε μη αναστρέψιμες περιβαλλοντικές τραγωδίες.
Η έλλειψη μακροπρόθεσμου οράματος και στρατηγικής για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας καταδεικνύεται εξόφθαλμα από την προχειρότητα της αντιμετώπισης ενός τόσο σοβαρού ζητήματος, με λογικές αμφίβολων, βραχυπρόθεσμων οικονομικών ωφελημάτων. Ευελπιστούμε το Παρατηρητήριο ΤΑΙΠΕΔ να αποτελέσει πολύτιμο οδηγό για την ενημέρωση και κινητοποίηση των πολιτών, με στόχο την προάσπιση της δημόσιας περιουσίας και του φυσικού περιβάλλοντος».
Οι επιπτώσεις για τις επόμενες γενιές
Η Ορνιθολογική είναι μια οργάνωση που έχει ως στόχο την αρμονική συνύπαρξη ανθρώπου και φύσης. Οι ιστορικές αλλαγές στην εκμετάλλευση των δημοσίων εκτάσεων «χτυπούν» ακριβώς στην καρδιά αυτής της σχέσης.
Η νέα γενιά νομοθετικών ρυθμίσεων ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου σε ό,τι αφορά τη χρήση, και ιδιαίτερα την πρόσβαση και την προστασία των φυσικών περιοχών που ανήκουν στο Δημόσιο.
Η σαφής και αυστηρή διάκριση που υπήρχε ανάμεσα στην ιδιωτική και τη δημόσια περιουσία του κράτους είναι γεγονός ότι αμβλύνεται. Αυτό συνεπάγεται ότι η κοινοχρησία από τους πολίτες μειώνεται σε εκτάσεις οι οποίες μέχρι σήμερα ήταν αναπαλλοτρίωτες, και ιδιαίτερα σε χώρους πλούσιους σε βιοποικιλότητα όπου ο άνθρωπος χρησιμοποιεί για αναψυχή, περίπατο και απόλαυση της φύσης.
Η λειτουργία του δημόσιου χώρου ως «αγαθού», ως «κοινού», στο οποίο έχουν αδιάκριτα πρόσβαση όλοι, πλήττεται σημαντικά και ίσως ανεπανόρθωτα: επισκέπτες και τοπική κοινωνία εξίσου είναι οι πρώτοι που πλήττονται από τις νέες ρυθμίσεις.
Η αλλαγή των χρήσεων γης και η καταστροφή βιοτόπων προβλέπεται να είναι εκτεταμένη. Οι υπό αξιοποίηση περιοχές αποτελούν 88.000 στρέμματα φυσικής γης. Για αυτές τις εκτάσεις το ΤΑΙΠΕΔ, μάλιστα, προτείνει και πιθανές χρήσεις (π.χ. γήπεδο golf εντός της περιοχής NATURA),
Μάλιστα, ακριβώς αυτή η πρακτική είναι που θέτει πολλά ερωτηματικά σχετικά με μελλοντικά βήματα αποχαρακτηρισμού προστατευόμενων περιοχών και αποδυνάμωσης της περιβαλλοντικής νομοθεσίας.
Παρόλο που η ακτογραμμή της Ελλάδας εκτείνεται για περισσότερα από 10.000 χιλιόμετρα και θεωρείται ο πιο σημαντικός πόρος της χώρας, οι εκτάσεις αυτές έχουν επιλεχθεί έπειτα από σκόπιμο σχεδιασμό, ο οποίος στοχεύει σε μία εκδοχή ανάπτυξης μη- βιώσιμης για τις φυσικές αυτές περιοχές.
Ομπρέλες, ξενοδοχεία πολλών κλινών, παραθεριστικές κατοικίες και γήπεδα γκολφ απειλούν τα ευαίσθητα αυτά οικοσυστήματα. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλές από αυτές τις περιοχές μέχρι σήμερα ήταν στις τουριστικές «καρτ ποστάλ» ως οι όμορφες και ερημικές παραλίες ή τα βουνά της Ελλάδας
Στις περιπτώσεις περιουσιών που βρίσκονται εντός προστατευόμενων περιοχών, η εθνική και ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία θα πρέπει να παρακαμφθεί, προκειμένου να υλοποιηθούν τα έργα. Η ευρωπαϊκή νομοθεσία προβλέπει μέτρα αποκατάστασης ή μετριασμού των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, εάν αυτές δεν μπορούν να αποφευχθούν. Παρ’ όλα αυτά, πολλές από τις υπό «αξιοποίηση» περιουσίες φιλοξενούν οικοσυστήματα που χρειάζονται πολλά χρόνια για τη δημιουργία τους (π.χ. παράκτια κεδροδάση) και, επομένως, δεν είναι δυνατόν να αποκατασταθούν.
Αλλά, πάνω από όλα, θα τραυματίσει τον τρόπο που ο πολίτης αντιλαμβάνεται την ελεύθερη πρόσβαση, το κοινό αγαθό, την αξία της φυσικής κληρονομιάς, έννοιες βαθιά συνδεδεμένες με τη δημοκρατική αντίληψη μιας κοινωνίας.
