Η Εκκλησία δεν θα τελεί νεκρώσιμη ακολουθία και μνημόσυνο σε όσους αποδεδειγμένως και οικειοθελώς έχουν δηλώσει την επιθυμία για καύση του σώματός τους. Για την παραπάνω συνέπεια που θα έχουν όσοι επιλέγουν την αποτέφρωση μετά τον θάνατό τους ενημερώνει τους πιστούς η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (ΔΙΣ) της Εκκλησίας της Ελλάδος με εγκύκλιο που έστειλε στις ιερές μητροπόλεις.Η Σύνοδος προσθέτει στην εγκύκλιό της ότι «παρά ταύτα επαφίεται στην ποιμαντική σύνεση και τη διακριτική ευχέρεια του οικείου μητροπολίτου η τέλεση απλώς τρισαγίου».
Στην ίδια εγκύκλιο που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος, η Σύνοδος τονίζει πως «η Εκκλησία δεν δέχεται για τα μέλη της την αποτέφρωση του σώματος». Προσθέτει ότι «η αποτέφρωση του σώματος δεν είναι είναι σύμφωνη προς την πράξη και παράδοση της Εκκλησίας για θεολογικούς, κανονικούς και ανθρωπολογικούς λόγους».
Ακόμη, η Σύνοδος αναφέρει πως για να αποφευχθεί οποιαδήποτε, θεολογική, κανονική, ανθρωπολογική εκτροπή, «απαραίτητος είναι ο σεβασμός των θρησκευτικών πεποιθήσεων και η διακρίβωση της οικείας βουλήσεως του κεκοιμημένου και όχι η βούληση ή η δήλωση των οικείων του».
Η ΔΙΣ επισημαίνει ότι με τα άρθρα 48 και 49 του Νόμου 4277/2014 «ο νομοθετης δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του νεκρού».
Εάν ο θανών δεν είχε εκφραστεί εν ζωή περί της μετά θάνατον επιθυμίας ταφής ή αποτρεφρώσεως του σώματός του, «η αποτέφρωση δύναται να λάβει χώρα με μόνη τη δήλωση του/της συζύγου ή ‘συντρόφου’, μετά του/της οποίου έχει συνάψει σύμφωνο συμβίωσης ή τη δήλωση των συγγενών πρώτου ή δεύτερου βαθμού». Το παραπάνω η Σύνοδος το χαρακτηρίζει «καταστρατήγηση των θρησκευτικών πεποιθήσεων του κεκοιμημένου μέλους της Εκκλησίας».
Στην ίδια εγκύκλιο που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος, η Σύνοδος τονίζει πως «η Εκκλησία δεν δέχεται για τα μέλη της την αποτέφρωση του σώματος». Προσθέτει ότι «η αποτέφρωση του σώματος δεν είναι είναι σύμφωνη προς την πράξη και παράδοση της Εκκλησίας για θεολογικούς, κανονικούς και ανθρωπολογικούς λόγους».
Ακόμη, η Σύνοδος αναφέρει πως για να αποφευχθεί οποιαδήποτε, θεολογική, κανονική, ανθρωπολογική εκτροπή, «απαραίτητος είναι ο σεβασμός των θρησκευτικών πεποιθήσεων και η διακρίβωση της οικείας βουλήσεως του κεκοιμημένου και όχι η βούληση ή η δήλωση των οικείων του».
Η ΔΙΣ επισημαίνει ότι με τα άρθρα 48 και 49 του Νόμου 4277/2014 «ο νομοθετης δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του νεκρού».
Εάν ο θανών δεν είχε εκφραστεί εν ζωή περί της μετά θάνατον επιθυμίας ταφής ή αποτρεφρώσεως του σώματός του, «η αποτέφρωση δύναται να λάβει χώρα με μόνη τη δήλωση του/της συζύγου ή ‘συντρόφου’, μετά του/της οποίου έχει συνάψει σύμφωνο συμβίωσης ή τη δήλωση των συγγενών πρώτου ή δεύτερου βαθμού». Το παραπάνω η Σύνοδος το χαρακτηρίζει «καταστρατήγηση των θρησκευτικών πεποιθήσεων του κεκοιμημένου μέλους της Εκκλησίας».
Πηγή: in.gr
