Χάνεται η ομορφιά του Ιστορικού Κέντρου (φωτογραφίες)


Από φθαρτούς τω χρονω τοπικούς άρχοντες και επαγγελματίες της «αρπαχτής»
 
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
 
Τις προηγούμενες ημέρες, όπως συνηθίζεται εδώ και κάποια χρόνια, η Δημοτική Αρχή ανακοίνωσε με όλα τα απαραίτητα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα κάποιες παρεμβάσεις στην… ταλαιπωρημένη από τα λόγια και τις υποσχέσεις πλατεία Όθωνος.
Η παρέμβαση που θα γίνει έχει τα χαρακτηριστικά επανειλημμένων αποτυχημένων έργων, αφού, παρά τα χρήματα που έχουν διατεθεί, κανένα δεν έχει αποκαταστήσει τα προβλήματα σε βάθος χρόνου.
Η νέα υποσχεσιολογία, όμως, του δημάρχου Παν. Νίκα μάς έδωσε την αφορμή να κάνουμε χθες μια βόλτα στην περιοχή και να μιλήσουμε με ορισμένους νέους, κυρίως, επαγγελματίες. Θέλαμε μια πιο φρέσκια ματιά γύρω από την κατάσταση που επικρατεί στο Ιστορικό Κέντρο της Καλαμάτας.
Η πρώτη τους αντίδραση στο ερώτημά μας ήταν ότι γι’ αυτά τα πράγματα υπάρχουν δεκάδες ρεπορτάζ στον τοπικό Τύπο, έχουν ειπωθεί δημόσια από κάποιους ενδιαφερόμενους για την περιοχή, αλλά κανένας τοπικός άρχοντας, μέχρι σήμερα, δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα και τους τρόπους με τους οποίους το Ιστορικό Κέντρο θα γίνει το «τοπόσημο» της Καλαμάτας.
Βέβαια, η ανάγκη ανάδειξης της περιοχής γεννήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες, όταν ξεκίνησε να αναπτύσσεται ο μικροαστισμός και στην Καλαμάτα, με αποτέλεσμα πολλοί κάτοικοι που ζούσαν στην περιοχή να μετακινηθούν νοτιότερα. Πριν από την εξέλιξη αυτή, αν άκουγαν το όρο «ιστορικό κέντρο», θα κοιτούσαν μάλλον με απορία.
Όπως και να έχει το θέμα, από τη στιγμή που οι περισσότερες πόλεις θέλησαν να εκμεταλλευτούν για τουριστικούς λόγους τον όρο «ιστορικό κέντρο», θα πρέπει να αναλάβουν και το βάρος της ευθύνης ανάδειξής του. Από τη στιγμή που αποφασίσαμε να το ονομάσουμε έτσι, πρέπει να βρούμε και τρόπους για να αναδείξουμε τη μοναδικότητά του.
Έτσι, η περιοχή θα πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού από όλους μας. Από τους εκάστοτε φθαρτούς τω χρόνω τοπικούς άρχοντες, τους ιδιοκτήτες ακινήτων στην περιοχή και, βεβαίως, τους επισκέπτες του, ντόπιους και ξένους.
Η κατάσταση που δημιουργούν οι «μπαχαλάκηδες» της Παρασκευής και του Σαββάτου, μετατρέποντας τους περισσότερους δρόμους σε δημόσια ουρητήρια, είναι, σε κάθε περίπτωση, απαράδεκτη. Αυτό που αναπτύσσεται, συνεχώς, είναι η βιομηχανία της νυκτερινής διασκέδασης με την εγκατάσταση πλήθους κέντρων που επιβαρύνουν το αστικό τοπίο, αποδυναμώνουν την κλίμακα της γειτονιάς και καταλαμβάνουν λόγω παρελκόμενων δραστηριοτήτων τους πολύτιμα τμήματα του δημόσιου χώρου (λ.χ. πεζοδρόμια).
Έπειτα, κυρίως, οι αιρετοί μας θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η περιοχή δεν είναι μόνο οι πέριξ δρόμοι από το ναό των Αγίων Αποστόλων, αλλά φτάνει μέχρι τις παρυφές του κάστρου της πόλης.
Οι όποιες παρεμβάσεις, όμως, έγιναν δεν είχαν κάποια ριζικά μέτρα ως περιεχόμενο, αλλά περιορίστηκαν σε φτιασιδώματα. Δεν εξετάστηκε, για παράδειγμα, το μέτρο της καθολικής απαγόρευσης κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, καθώς με την κατάσταση που υπάρχει σήμερα τα ατυχήματα είναι θέμα της στιγμής.
Παράλληλα, για κάποιον που έρχεται στην Καλαμάτα δεν υπάρχουν ενημερωτικές πινακίδες για το πώς μπορεί να προσεγγίσει το Ιστορικό Κέντρο.
Θέμα σημαντικό είναι και ο κακός φωτισμός της περιοχής.
Βέβαια, οι ευθύνες διαχέονται και σε όσους δραστηριοποιούνται στην περιοχή. Όπως μας τόνισαν ενδεικτικά, «πρέπει να μάθουμε ότι η λογική της αρπαχτής έχει τελειώσει. Κάποια χρήματα θα πρέπει να τα διαθέσουμε και για την αναβάθμιση των κτηρίων μας, που μας ανήκουν ή τα έχουμε νοικιάσει. Η αισθητική μας πρέπει να βελτιωθεί. Κι αν δεν μπορούμε από μόνοι μας, υπάρχουν και ειδικοί επί του θέματος».
Η κουβέντα κράτησε αρκετά. Όσο περνούσε, όμως, ο χρόνος, τόσο περισσότερο διαμορφωνόταν στο μυαλό μου η άποψη ότι οι νέοι άνθρωποι που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, δεν περιμένουν πλέον τίποτα και από κανέναν. Είναι αποφασισμένοι να πάρουν την τύχη στα χέρια τους, να αναλάβουν  κάποιες εκ του σύνεγγυς πρωτοβουλίες, γιατί πολύ απλά έχουν βαρεθεί τις υποσχέσεις και τις πομφόλυγες των αιρετών. Μακάρι να τα καταφέρουν! Δεν είναι και λίγο να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα και να τα καταφέρνεις στο τέλος.