-Ερωτήματα για τους ελέγχους που πρέπει να γίνονται
Αν ζούσαμε σε έναν ευνομούμενο Δήμο, θα έπρεπε, μεταξύ άλλων, όλοι οι φορείς που εμπλέκονται με την καθημερινή διατροφή των χιλιάδων μαθητών της Καλαμάτας να κάνουν τη δουλειά τους με διάρκεια και συνέπεια.
Ο Δήμος, ο Σύλλογος Γονέων, η Διεύθυνση Εκπαίδευσης, ο συνδικαλιστικός φορέας των εκπαιδευτικών, η Διεύθυνση Υγείας θα έπρεπε ανά τακτά χρονικά διαστήματα να «σαρώνουν» τα κυλικεία των σχολείων, ώστε να ελέγχουν αν αυτό που τρώνε τα παιδιά είναι στο πλαίσιο του νόμου ή αν ο χώρος που πωλεί τα διάφορα είδη πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις.
Μιλάμε, δηλαδή, για το εξ ορισμού ανέφικτο, αφού οι έννοιες «πολιτική βούληση» και «συνέπεια με διάρκεια» είναι ασύμβατες και ασύμπτωτες. Δεν κατορθώσαμε να τις συνταιριάξουμε σε κανένα πεδίο, ούτε σε αυτά που καμωνόμαστε ότι μας καίνε, όπως είναι η πρόνοια για το τι τρώνε καθημερινά τα παιδιά μας.
Κι όμως, όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να ισχύουν με βάση μια αρχή απαρέγκλιτη: Ό,τι προσφέρεται ως έδεσμα στους μαθητές, να πληροί τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος.
Από την άλλη πλευρά, βέβαια, δεν μπορούμε να τσουβαλιάσουμε όλους τους ενοικιαστές των κυλικείων, αφού φανταζόμαστε ότι υπάρχουν και αρκετοί που κάνουν τη δουλειά τους όπως πρέπει.
Τα παραπάνω εισαγωγικά καταγράφονται με βάση την αποστολή, τις προηγούμενες ημέρες, έκθεσης υγειονομικής επιθεώρησης από τη Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών για την κατάσταση που βρήκαν οι αρμόδιοι υπάλληλοι, έπειτα από καταγγελία.
Αν, δηλαδή, ένας γονέας δεν ενδιαφερόταν πραγματικά για διάφορα συμβάντα που κατέγραφε στο συγκεκριμένο κυλικείο, αν δεν είχε το κουράγιο και τη δύναμη να αντιμετωπίσει το γραφειοκρατικό μηχανισμό και τη λογική της υπαλληλικής αδιαφορίας, δε θα μαθαίναμε σήμερα τίποτα από τα παρακάτω.
Αναφέρεται, λοιπόν, στο σχετικό ενημερωτικό κείμενο προς τον εισαγγελέα, από τον οποίο ζητά με τη σειρά του να προβεί στις δικές του ενέργειες: «Κατά την υγειονομική επιθεώρηση στην προαναφερόμενη επιχείρηση “μαζικής εστίασης παρασκευής και προσφοράς πρόχειρου γεύματος – σχολικό κυλικείο”, διαπιστώσαμε τα κάτωθι:
Δεν τηρούνται αρχεία τεκμηρίωσης διαδικασιών όπως: Αρχείο προσωπικού, αρχείο νερού, αρχείο καθαρισμού απολύμανσης, αρχείο απεντόμωσης – μυοκτονίας, αρχείο θερμοκρασιών, αρχείο πρώτων υλών και προμηθευτών.
Επίσης, ο επαγγελματίας διέθετε τα κάτωθι τρόφιμα που δεν επιτρέπεται να πωλούνται σε σχολικά κυλικεία όπως: σφολιατοειδή με σοκολάτα, κρουασάν, λαλάγγι, κουλούρι με γέμιση σοκολάτας, λουκουμάδες με ζάχαρη, μπουγάτσα, ντόνατς, τσίχλες, σοκοφρέτες, αναψυκτικά με ζάχαρη και συντηρητικά, ανθρακούχα αναψυκτικά ποτά.
Τα ανωτέρω αποτελούν παράβαση του άρθρου 9 της Υγειονομικής Διάταξης, όπως τροποποιήθηκε το 2013. Στόχος της διάταξης είναι η λήψη μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας, την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας και των χρόνιων διατροφο-εξαρτώμενων νοσημάτων. Επίσης, το κυλικείο δεν εκπληρούσε τους υγειονομικούς όρους και προϋποθέσεις λειτουργίας επιχειρήσεων τροφίμων και ποτών και άλλες διατάξεις.
Επειδή για την παράβαση αυτή ευθύνεται ο…., ιδιοκτήτης του ανωτέρω κυλικείου, προτείνουμε να του ασκηθεί ποινική δίωξη». Ακολουθούν οι υπογραφές των εποπτών υγείας.
Σίγουρα δεκάδες σχολικά κυλικεία εδώ και πέντε χρόνια απλώς επιβιώνουν. Κανένας δεν ξέρει τι ξημερώνει σ’ αυτούς που τα λειτουργούν. Χωρίς αστεία, τα περισσότερα χρωστούν ΟΑΕΕ, ΟΤΕ, ΔΕΗ, φόρους, χαράτσια. Σε καμία περίπτωση, όμως, δε θα πρέπει να γίνεται έκπτωση στην ποιότητα και την υγεία των μαθητών.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
