Ο ΣΥΜΕΠΟΠ (Σύλλογος Υπέρ των Μεσσηνιακών Ελαιοκομικών Προϊόντων Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης) διοργάνωσε την περασμένη Πέμπτη εκδήλωση – συζήτηση στην αίθουσα συνεδριάσεων του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας, με θέμα τα προβλήματα της μεσσηνιακής ελαιοκομίας, αλλά και την επεξεργασία ενός αναπτυξιακού σχεδίου της τοπικής παραγωγής.
Και μόνο η θεματολογία της συνάντησης θα έπρεπε να είναι αρκετή για τη συγκέντρωση σημαντικού αριθμού ενδιαφερομένων, απ’ όλα τα στάδια παραγωγής του ελαιολάδου. Βέβαια, το αποτέλεσμα δεν ήταν ανάλογο, αλλά το ελπιδοφόρο ήταν ότι παραβρέθηκαν άνθρωποι με σημαντική συμβολή στη διάδοση και ανάπτυξη του μεσσηνιακού προϊόντος εκτός τοπικών συνόρων.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης ακούστηκαν οι «ρομαντικές ιδέες» για το «καλύτερο λάδι του κόσμου» και άλλα όμορφα, αλλά κατατέθηκαν και απόψεις οι οποίες απαντούσαν στην καρδιά του προβλήματος. Κι αυτό είναι ότι, ακόμα κι αν καταφέρουμε να επεκτείνουμε το ΠΟΠ σε όλη τη Μεσσηνία, εκείνο που θα πρέπει να το διαφοροποιεί από άλλα ανάλογα προϊόντα είναι η υψηλή ποιοτική αξία. Για να συμβεί, όμως, αυτό θα πρέπει κάποια στιγμή να κατανοήσουμε ότι οι μέχρι σήμερα πρακτικές, σε όλα τα στάδια της ελιάς, θα πρέπει να αλλάξουν.
Πρόκειται περί ενός δύσκολου στοιχήματος, μια και είναι δύσκολο «σ’ ένα γέρικο σκυλί να μάθεις νέα κόλπα», αλλά συνάμα είναι και μονόδρομος. Αν δε βελτιώσουμε την ποιότητα των προϊόντων μας και των υπηρεσιών μας, θα είμαστε πάντα ένας νομός δευτέρας διαλογής και επιλογής για τους ξένους επισκέπτες.
Το μήνυμα – ελπίδα από την παραπάνω συνάντηση, αλλά και άλλων που βρίσκονται σε εξέλιξη, είναι ότι στη Μεσσηνία, έστω και αποσπασματικά, χωρίς ένα φορέα – ηγέτη, αρχίζουμε να κατανοούμε ότι μέχρι σήμερα, όπως λέει ο ποιητής, «πήραμε τη ζωή μας λάθος και πρέπει να αλλάξουμε ζωή». Κι αυτό μεθερμηνευόμενο στην αγροτική μας παραγωγή, σημαίνει ποιότητα και μόνο ποιότητα.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
