Τότε, όμως, θα είναι αργά….
Θυμάμαι πριν από 28 χρόνια, τέτοια εποχή (Νοέμβριος του 1986), σε μια συνέντευξή μου στην Ελευθεροτυπία, ως στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτερικού, ήμουν αντίθετος στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1996 αλλά και μετέπειτα του 2004.
Τότε πολλοί μας χλεύαζαν, αλλά είπαμε την πραγματικότητα για μια διοργάνωση που συντέλεσε σε μεγάλο βαθμό στη σημερινή κατάσταση που βιώνουμε, την οποία πληρώνουμε και θα πληρώνουμε για πολλά χρόνια ακόμα.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρακολουθώ την προσπάθεια που γίνεται από πολλούς Δήμους της χώρας μας να ανακηρυχθούν πολιτιστικές πρωτεύουσες του 2021 και μεταξύ αυτών και η πόλη της Καλαμάτας, και ειδικά την περίοδο αυτή που η Ελλάδα αναστενάζει. Την περίοδο αυτή που έχουμε 1.500.000 άνεργους, την περίοδο αυτή που χιλιάδες μαθητές δεν έχουν τη δυνατότητα να σιτίζονται, την περίοδο αυτή των χιλιάδων αστέγων, την περίοδο αυτή που έχουν καταρρεύσει τα πάντα.
Φυσικά, η καθ’ αυτού διοργάνωση μοιάζει με μικρή Ολυμπιάδα. Αρκεί να αναφερθεί ότι στη Θεσσαλονίκη, το 1987, όταν λεφτά υπήρχαν, τα τεχνικά έργα και τα λειτουργικά έξοδα κόστισαν 305,8 εκατ. (230 εκατ. τα κατασκευαστικά και 75,8 εκατ. τα λειτουργικά), καταγράφοντας υπέρβαση 209%, ενώ τα πολιτιστικά προγράμματα κόστισαν 49,8 εκατ. ευρώ (από 29,3 εκατ. που ήταν ο αρχικός προϋπολογισμός), σημειώνοντας υπέρβαση 170%.
Το 2006, στην Πάτρα, όταν ακόμη λεφτά υπήρχαν, το κόστος ξεπέρασε τα 150 εκατομμύρια, ενώ οι καλλιτεχνικές εκδηλώσεις απορρόφησαν άνω των 35 εκατομμυρίων ευρώ.
Οι αριθμοί από μόνοι τους δείχνουν την πραγματικότητα. Άλλη μια μεγάλη ιδέα, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της κοινωνίας. Άλλη μια μεγάλη ιδέα, χωρίς αυτούς που στο τέλος θα πληρώσουν. Τότε, όμως, θα είναι αργά. Ας ασχοληθούμε με την καθημερινότητα και ας αφήσουμε για άλλους τα μεγάλα «όνειρα».
Μπάμπης Βακαλόπουλος
Μέλος της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ
Όχι στην Πολιτιστική Πρωτεύουσα
