Ο απρόσμενος θάνατος του Σεραφείμ Φυντανίδη ανήμερα τα Χριστούγεννα μας συγκλόνισε όλους. Θυμάμαι, ξεκίνησα να αγοράζω καθημερινά «Ελευθεροτυπία» από το 1980… Καινοτόμα εξώφυλλα και γενικά μια εφημερίδα που τάραξε για τα καλά τα νερά του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος, επί τουλάχιστον τρεις δεκαετίες…
«Να κυνηγάτε την είδηση, να σέβεστε τον άνθρωπο και, κυρίως, να προβάλετε πάντα την άλλη άποψη. Αυτή είναι η ομορφιά της δημοσιογραφίας», έλεγε.
Όσοι ήταν από παλιά μαζί του τον είχαν δει να ρωτάει και τους κλητήρες για τον πρώτο τίτλο: «Αύριο», έλεγε, «βγαίνουμε με αυτό το θέμα. Εσύ τι λες, θα το διάβαζες;». Ήθελε να είναι μέρος του κόσμου, να νιώθει τον παλμό του, να αφουγκράζεται τις αγωνίες του. «Τα θέματα», τόνιζε, «είναι πάντα στο πεζοδρόμιο. Να τα ψάχνετε εκεί χαμηλά. Ποτέ δεν ξέρετε πού θα βρείτε την είδηση».
Η μόνιμη συμβουλή του ήταν «διαβάστε βιβλία, μορφωθείτε. Αυτό θα γίνει κτήμα σας και θα φανεί στο χειρόγραφό σας». Αγαπούσε τους νέους, δοκίμαζε πράγματα, ήθελε την εφημερίδα φρέσκια καινοτόμα, αντί… Η συμβουλή του ήταν σαφής: «Να είστε πάντα απέναντι στην εξουσία, να τους κρίνετε. Όταν κάποιος περνάει το κατώφλι του υπουργείου, παύει να είναι φίλος μας, είναι στην άλλη πλευρά».
Ο Σεραφείμ Φυντανίδης είχε ερωτική σχέση με τη δημοσιογραφία… Από την άλλη, το σινιάλο του προς τους ζώντες ανθρώπους ήταν εύγλωττο και απόλυτα σαφές…
Α.Π.
Ο απρόσμενος θάνατος του Σεραφείμ Φυντανίδη…
