ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΟΥ «Θ», ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΤΑΘΕΤΟΥΝ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥΣ
Με μεγάλη ικανοποίηση διαπιστώνουμε ότι το ρεπορτάζ του «Θ» με τίτλο «Ανατροπές στους κλάδους εστίασης και ένδυσης στην Καλαμάτα», αλλά και η διαπίστωσή μας ότι χωρίς παραγωγή η Μεσσηνία δεν πρόκειται να αλλάξει ρότα και να αρχίσει να αναπτύσσεται ουσιαστικά, έτυχε ευρείας ανταπόκρισης από τους αναγνώστες του, τόσο της εφημερίδας όσο και της ηλεκτρονικής μας σελίδας.
Για το λόγο αυτό και προκειμένου να υπάρξει μια «ζωντανή» επαφή με τους πολίτες, δημοσιεύουμε σήμερα κάποιες εκ των παρατηρήσεων που δεχτήκαμε, αφήνοντας όμως το θέμα ανοιχτό και για άλλες γνώμες, ενώ προσθέτουμε και ορισμένα περισσότερα στοιχεία.
Έτσι, ο οικονομολόγος Αργύρης Βεργόπουλος σημειώνει: «Έχουν ξοδευτεί τόνοι μελάνης για να μας πείσουν ότι το μοντέλο ανάπτυξης που πρέπει να ακολουθήσουμε είναι οι “καινοτόμες τεχνολογίες” και οι “έξυπνες λύσεις στον τουρισμό”.
Ωραία λοιπόν. Ας θέσουμε κάποια ερωτήματα. Αυτά τα δύο που προτείνουν δημιουργούν παραγωγή; Δημιουργούν υποδομές ικανές να διαμορφώσουν βιώσιμες επιχειρήσεις με προοπτική, σταθερότητα και στέρεο καταναλωτικό κοινό; Η απάντηση είναι όχι. Και να γιατί.
Ο μεν τουρισμός είναι ευάλωτος και εκτός από το διεθνή ανταγωνισμό, υφίσταται τους κλυδωνισμούς των πολιτικών και οικονομικών ανταγωνισμών των ισχυρών.
Παρά την αύξηση της τουριστικής κίνησης φέτος, η κρίση στην Ουκρανία επηρέασε την προσέλευση από τη Ρωσία, αφού και εμείς – ως κολαούζα – συνταχθήκαμε με το εμπάργκο κατά της Ρωσίας.
Και έρχομαι στις καινοτόμες τεχνολογίες. Μπορεί η χώρα μας, όπως και νa ’χει, να ανταγωνισθεί τους γίγαντες αυτού του τομέα; Μπορούμε να παραγάγουμε προϊόντα που θα ανταγωνιστούν τις ΗΠΑ, την Κίνα, τη Γερμανία, την Αγγλία και πάει λέγοντας;
Ποιος θα έλθει να κάνει επενδύσεις, ανοίγοντας μια νέα αγορά, τη στιγμή που ο τομέας είναι πολιορκημένος από “στεριά και θάλασσα”; Η οικονομία κάθε λαού ξεκινάει από ό,τι διαθέτει. Από τις παραγωγικές του δυνατότητες και μετά στρέφεται σε άλλους τομείς, αν έχει τις δυνατότητες και, κυρίως, τα κεφάλαια. Μια χώρα σαν τη δική μας, με μεγάλες δυνατότητες παραγωγής αγροτικών προϊόντων, έχει αξιοποιήσει αυτόν τον τομέα;
Αντίθετα, η πολιτική που ακολουθήθηκε από το ’75 και μετά, με την είσοδο στην Ε.Ε., τις επιδοτήσεις, τις ποσοστώσεις, τις κοινοτικές οδηγίες και όλο αυτό το πλέγμα, αντί να αναπτύξει τον παραγωγικό αυτό τομέα, τον κατέστρεψε. Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί να εισάγουμε ντομάτες, π.χ., από το Ισραήλ, πορτοκάλια από τη Μαδαγασκάρη, φακές από τον Καναδά, κρασί σε παγοκολώνες από την Αργεντινή, λεμόνια από τη Τουρκία και πάει λέγοντας, αντί να τα παράγουμε εμείς;
Γιατί οι αμπελώνες λιγόστεψαν, οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις αφέθηκαν, τα 5 εργοστάσια ζάχαρης έγιναν 2 (με οδηγία της Ε.Ε. παρακαλώ!). Έχετε αναρωτηθεί γιατί τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, γνωστά πριν από το ’40, δεν έγινε δυνατό να βγούνε τόσες δεκαετίες; Και τώρα που διαπιστώθηκαν πανηγυρικά, καρκινοβατεί η εξόρυξη;
Ξοδεύουμε περίπου 7 δισ. ευρώ το χρόνο, για εισαγωγή τροφίμων. Τη στιγμή που θα μπορούσαμε να υπερκαλύψουμε αυτό το μέγεθος και να κάνουμε και εξαγωγές.
Παρ’ όλα αυτά συνεχίζουμε να λέμε καινοτόμες ιδέες, καινοτόμες τεχνολογίες και τουρισμό… μονότονα. Οι προτεραιότητες μιας σωστής διακυβέρνησης ενός τόπου είναι να εξασφαλίσει στο λαό του, τη διατροφή του, την υγεία του, τη μόρφωσή του, και την ασφάλειά του. Όλα αυτά έχουν υποβαθμισθεί στον τόπο μας. Και θα πάνε χειρότερα τα πράγματα, αν συνεχίσουμε να ακολουθούμε δουλικά και ραγιαδίστικα τις συνταγές που μας σερβίρουν οι τοποτηρητές μας, για να πλουτίζουν, αυτοί σε βάρος μας. Την Ελλάδα θέλουν να την κάμουν μόνο γκαρσόνια και rooms to let».
Επιπλέον, ο κ. Κώστας Κορρές συμπληρώνει: «Η αγροτική/κτηνοτροφική παραγωγή είναι ο πλέον δυναμικός τομέας ανάπτυξης των επόμενων δεκαετιών. Η Κίνα και οι μεγαλο-επενδυτές της Wall Street και των hedge funds αγοράζουν τεράστιες εκτάσεις γης. Τοποθετούνται σε θέση ισχύος, διότι ξέρουν τι συμβαίνει στο χώρο. Ο μεσος όρος ηλικίας αγρότη είναι πλέον στα 60 και άνω.
Είναι επιτακτική ανάγκη να βοηθήσουμε τους νέους να στραφούν στο συγκεκριμένο τομέα. Πρέπει να γίνει, εν τω μεταξύ, άμεσα. Θέλει χρόνο και εμπειρία και τεχνογνωσία. Βέβαια, στην Καλαμάτα ειδικότερα, χτίσαμε πολυκατοικίες εκεί που υπήρχαν πορτοκαλιές».
Από την πλευρά μας, να σημειώσουμε ότι είναι κοινά παραδεκτό, πλέον, πως η χώρα δεν μπορεί να αντέξει, για πολύ ακόμη, τη σημερινή οικονομική κατάσταση. Βάλτωσε η πραγματική οικονομία, εξαντλήθηκαν οι αντοχές και αναζητούνται επειγόντως ανάσες. Ούτε, βέβαια, μπορεί να πορευθεί στο μέλλον με τις νοοτροπίες, τις πρακτικές και τις δομές του παρελθόντος.
Χωρίς παραγωγή δεν πρόκειται να αποδειχθεί επαρκής καμιά δημοσιονομική προσαρμογή και καμιά διευθέτηση χρέους. Γενικολογίες, αοριστολογίες και ευχές μπορεί να ευδοκιμήσουν σαν κομματική σπορά, αλλά όχι και να αποτελέσουν σχέδιο πορείας.
Χωρίς ιδεοληψίες και αγκυλώσεις από το χθες πρέπει να δοθούν άμεσα απαντήσεις τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Θα έλεγε κανείς πως ήρθε η ώρα του αγρότη, η ώρα της αγροτιάς. Οι αγρότες με την παραγωγή τους πάντοτε στήριζαν το κράτος και εντέλει ήταν η βάση της ελληνικής οικονομίας. Ο κυριότερος λόγος που αναπτύχθηκε η ελληνική οικονομία μεταπολεμικά ήταν η αγροτική και γενικά η γεωργική παραγωγή. Η παραγωγή έδωσε τη δυνατότητα να τραφεί ο λαός για δεκαετίες ολόκληρες και, μάλιστα, υπό δύσκολες συνθήκες.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
