Ο οινολόγος συντάκτης κάνει ιδιαίτερη αναφορά στις ελληνικές ποικιλίες
«Η Ελλάδα μπορεί να βασίζεται στα κρασιά» της είναι ο τίτλος άρθρου της “Wall Street Journal” (6 Μαρτίου) που αναφέρεται στην υψηλή ποιότητα και μεγάλη ποικιλία των ελληνικών κρασιών.
Η Ελλάδα, γράφει ο Will Lyons, ο οινολόγος συντάκτης της εφημερίδας, «έχει εκατοντάδες ποικιλίες σταφυλιών και μερικές, όπως λ.χ. το Ασύρτικο, της δίνουν τη δυνατότητα να γίνει πραγματικά πρώτης τάξεως οινοπαραγωγός».
Καμιά φορά ακόμη και ο πιο έμπειρος δοκιμαστής κρασιών μένει έκπληκτος από το άρωμα και την ποιότητα αυτού που δοκιμάζει και «αυτό μου συνέβη πριν από δυο βδομάδες», γράφει. «Κρατούσα ένα ποτήρι λευκό κρασί και το δοκίμαζα, είχε ελαφρό κιτρινωπό χρώμα, άρωμα λουλουδιών, ήταν μαλακό στον ουρανίσκο, δροσιστικό και απολαυστικό, τόσο που μου κίνησε το ενδιαφέρον. Δεν ήταν ασφαλώς το καλύτερο κρασί που δοκίμασα ποτέ. Ήταν το ότι είχε μια ιδιαίτερα ασυνήθιστη και ευχάριστη γεύση. Και ήταν από την Ελλάδα».
Και ο Lyons προσθέτει: «Ήπια μια δεύτερη γουλιά και τότε σκέφτηκα πως αν η Ελλάδα μπορέσει να συνεχίσει να παράγει κρασιά τέτοιας ποιότητας, το εξαγωγικό εμπόριο ενός τουλάχιστον είδους θα έχει λαμπρό μέλλον».
Το κρασί που δοκίμασε ήταν Ασύρτικο Σαντορίνης. «Όταν μου αποκάλυψαν την προέλευσή του κόντεψε να μου πέσει το ποτήρι από το χέρι». Διηγήθηκα το γεγονός στον ειδικό Robert Parker της ιστοσελίδας Wine Advocate. «Είναι σπουδαίο» μου είπε. «Μην αμφιβάλλεις, η Ελλάδα είναι η αναδυόμενη σε κρασιά περιοχή. Η Ελλάδα είναι μια μεγάλη αναπαραγωγική περιοχή. Δεν κάνουν, όμως, πολλά ως τώρα να το δείξουν».
Ο Lyons πιστεύει ότι υπάρχουν μερικές ποικιλίες σταφυλιού, «όπως το Ασύρτικο, που έχουν τη δυνατότητα να γίνουν πραγματικά παγκοσμίου επιπέδου, αλλά λίγοι μερακλήδες στο κρασί θα το ανακαλύψουν και αυτό είναι το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της Ελλάδας. Λέξεις όπως Μαλαγκουσιά, Ξινόμαυρο και Λημνιό δεν είναι εύκολο να προφερθούν όπως Σαρντονέ και Μερλό». Και προσθέτει: «Αλλά για όποιον έχει παθιασμένο ενδιαφέρον για κρασί, η Ελλάδα είναι μια εκπληκτική χώρα για να την εξερευνήσει».
Ο οινολόγος-δοκιμαστής της εφημερίδας περιγράφει σε συνέχεια διάφορες ποικιλίες ερυθρών ελληνικών κρασιών με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, το Αγιωργίτικο, το Λημνιό με τον υψηλό βαθμό σε οινόπνευμα, το Ξινόμαυρο που έχει «έναν πολύ ελκυστικό γευστικό χαρακτήρα» και τα αρωματικά Μοσχοφίλερο και Ροδίτη. Αναφέρει στη συνέχεια την «απέραντη γεωγραφική παρουσία ποικιλιών σταφυλιού» και στέκεται στη Σαντορίνη, σημειώνοντας: «Το ηφαιστειογενές έδαφος και οι άνεμοι από τις ακρογιαλιές παράγουν κρασιά εντυπωσιακών συνδυασμών και έντονης λεπτότητας, που εντυπωσιάζουν κάθε δοκιμαστή κρασιών».
Ένας από αυτούς, ο Hugh Johnson, έγραψε στην ιστοσελίδα του: «Συνέχισε πάντα έτσι, Ελλάδα, και θα πιω στο να περάσουν όλα σου τα βάσανα». Νομίζω ότι θα τον μιμηθώ, καταλήγει το άρθρο του Will Lyons, το οποίο συμπληρώνουν πληροφορίες για τα κρασιά «Θαλασσίτης» Ασύρτικο 2013 της «Γαία», «Τετράμυθος», μαύρο Καλαβρυτινό 2013 και «2013 Domaine» Σιγάλας Ασύρτικο.
Υ.Γ. Προς επίρρωση του παραπάνω ρεπορτάζ, υπάρχει και προσωπική εμπειρία. Παγκόσμιοι γευσιγνώστες (Ιταλός, Αυστραλός, Αμερικανός), οι οποίοι ήρθαν στην Καλαμάτα σε διαφορετικές περιόδους τα τελευταία χρόνια, με αφορμή συνέδρια της Ομάδας Γευσιγνωσίας Ελαιολάδου του ΤΕΙ Πελοποννήσου, μόνο καλά λόγια είχαν να πουν για την ποιότητα των ελληνικών ποικιλιών…
